Τελευταία Άρθρα

  • ομιλία στην παρουσίαση της μετάφρασης της Λίζας Διονυσιάδου του Ημερολογίου ...

    Ο Αντρέγιεφ όπως ο Προυστ, ο Κάφκα, ο Τζόυς υπήρξε μάρτυρας των πιο βίαιων πολιτικοστρατιωτικών αναταραχών που γνώρισε η Ευρώπη στη μακρόχρονη ιστορία της. Το μακελειό του Πρώτου ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Παλαιστίνη

      Η Παλαιστίνη μου γράφει ποιήματα, μου μιλάει
    για τριαντάφυλλα
    Καθώς εσύ ανεβαίνεις στον λόφο εγώ τον κατεβαίνω
    Εξάρχεια-Κυψέλη έρχεσαι με τα πριόνια·
    Πατησίων και Αλεξάνδρας και ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Ώρα έκτη

    Ώρα έκτη 
    Έστρωσα το τραπέζι με άσπρο λινό. Με χέρια ταπεινά που
    έπλενα τις πληγές στα γόνατα σου -στα γόνατα σου, να έπεφτα
    έλεος να ζητώ, και να ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Έγινες η ζωή μου ολόκληρη

    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη, γιατί οι λέξεις δεν χωρούσαν τον ουρανό μα
    ολάκερο τον άνεμο,
    που ξεχύθηκε απάνω στο γυμνό κορμί μου.
    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Μόλις χθες

    Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
    Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
    μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
    όταν το βάρος σου ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ο έρωτας που δεν είναι ατόφιος πόνος δεν είναι ατόφιος έρωτας

Αντόνιο Πόρτσια

Λογοτεχνικώς

η πανοπλία του ποιητή

«Τα ποιήματα συμβαίνουν» λέει ο ποιητής Ο Σάββας Μιχαήλ δε συνηθίζει να γράφει επιστολές, αλλά έκανε μια εξαίρεση μόλις διάβασε το ποίημα «επέκεινα» του Βύρωνα Λεοντάρη, αυτό το φονικό ποίημα ...

Σ(ε)ρωτώ

Πόσες νύχτες ξαγρύπνησες κοιτώντας την βροχή από το παράθυρο;
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...

Το ρολογάκι

Καθυστέρησα να σηκωθώ. Είχε φτάσει μεσημέρι. Ένα αμφίθυμο μεσημέρι που έμοιαζε πολύ με τη διάθεσή μου. Πάντα ήμουνα αμφίθυμος όταν άνοιγα τα μάτια μου στο φως που είχε ...

Γράφει για να θυμηθεί

Η μνήμη αδυνατίζει, έχει νευρική ανορεξία. Σπάνια της συμβαίνει το αντίθετο. Η μνήμη επιτηρεί το παρόν, την παρουσία. Το παρελθόν όσο απομακρύνεται από την εικόνα της διαφεύγει. Εικάζει ...