
Λογοτεχνικώς

Τριαντάφυλλα στην άμμο
Σίγησε η φύση για χάρη της κυρίας ολίγον ευτραφούς με μια ομορφιά που δεν την έβλεπες πια αλλά τη φανταζόσουν αφού ανάγονταν σε αρχαίες εποχές.
Το σπυρί ...

η πανοπλία του ποιητή
«Τα ποιήματα συμβαίνουν» λέει ο ποιητής
Ο Σάββας Μιχαήλ δε συνηθίζει να γράφει επιστολές, αλλά έκανε μια εξαίρεση μόλις διάβασε το ποίημα «επέκεινα» του Βύρωνα Λεοντάρη, αυτό το φονικό ποίημα ...

Μια φορά κι έναν Δεκέμβρη
Μια φορά κι έναν Δεκέμβρη
Γεννήθηκε μιαν αυγή στην μέση του χειμώνα…
Κόκκινα χείλη ηδονικά γεμάτα πάθος…
Δέρμα λευκό, σε σώμα ακόλαστο,
Το κορμί αναβλύζει μύρα Άνοιξης… ...
Γεννήθηκε μιαν αυγή στην μέση του χειμώνα…
Κόκκινα χείλη ηδονικά γεμάτα πάθος…
Δέρμα λευκό, σε σώμα ακόλαστο,
Το κορμί αναβλύζει μύρα Άνοιξης… ...

Ανθρώπινη κατάσταση
Όχι, δεν είναι σίγουρο ούτε αυτό ούτε οτιδήποτε άλλο που έχει να κάνει με τη ζωή του καθενός, τη μοναχική του διαδρομή, τις επιθυμίες και τα πάθη του ...

Σ(ε)ρωτώ
Πόσες νύχτες ξαγρύπνησες κοιτώντας την βροχή από το παράθυρο;
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...

Μονόλογος εξομολόγησης
Βρήκες την ανήμερη και θυελλώδη καρδιά μου, μετέωρη…
Με συνάντησες στον δρόμο σου, σαν ξέφρενο λουλούδι που φύτρωσε στο χώμα σου, Ποιητή.
Ήρθες αστραπή κι έλαμψες τον ίσκιο ...

Το ρολογάκι
Καθυστέρησα να σηκωθώ. Είχε φτάσει μεσημέρι. Ένα αμφίθυμο μεσημέρι που έμοιαζε πολύ με τη διάθεσή μου. Πάντα ήμουνα αμφίθυμος όταν άνοιγα τα μάτια μου στο φως που είχε ...

Λεκές στην Σελίδα
Να γράφω δεν ξέρω
Ξέρω όμως πως κάθε λέξη μου λερώνει τις σελίδες
Ξέρω πως σχηματίζονται οι προτάσεις όταν τις ακούω
Ξέρω ακόμα πως κάνει η σιωπή σου ...
Ξέρω όμως πως κάθε λέξη μου λερώνει τις σελίδες
Ξέρω πως σχηματίζονται οι προτάσεις όταν τις ακούω
Ξέρω ακόμα πως κάνει η σιωπή σου ...

Μια αράχνη, οι σφαίρες, η Αλίκη και ο καθρέφτης
Μια αράχνη κατεβαίνει από ψηλά σύριζα στο κάθετο πλαίσιο του παραθύρου απ’ όπου πότε πότε μπαίνει λίγο φως. Στο δρόμο της συναντά μια σφαίρα, ποιος ξέρει από πότε ...

Άννα, τ' όνομα μου…
Κοιμόμουν ακόμα κι έβλεπα όνειρα. Σε κοίταξα δίπλα μου να
ανασαίνεις. Ονειρευόσουν κι εσύ. Το χέρι σου κίνησε, ύφανε
φως…
Τα βλέφαρα σου, έπαιξαν, άστραψαν κι έπειτα βυθίστηκες ...
ανασαίνεις. Ονειρευόσουν κι εσύ. Το χέρι σου κίνησε, ύφανε
φως…
Τα βλέφαρα σου, έπαιξαν, άστραψαν κι έπειτα βυθίστηκες ...