Η Περισπωμένη
29/08/2025
-Είτε το ένα κάνω είτε το άλλο θα ταμπουρωθείς πίσω από τη θέση σου.
-Δεν έκανα τίποτα που έπρεπε να πάρεις προσωπικά.
-Θα σε χωρίσω άμα γράψεις εναντίον της έναρξης των Ολυμπιακών!
Άμα δεν κόψω το κάπνισμα;
-…
Σ’ έψαχνα. Σου τηλεφωνούσα. Είδες δεν έπρεπε να ‘ρθουμε μαζί. Γιατί δηλαδή να σ’ έχω στο νου μου. Να μη δω κάποιους που δε βλέπω συχνά; Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ μαζί μου; Τι μου είσαι; Εντάξει γαμάς ωραία. Αλλά μη γράφεις τ’ όνομά σου μέσα μου . Δίπλα μου όλη τη νύχτα - ήσουν μέσα μου. Να σε γεμίσω μελανιές. Εσύ όχι. Να σε δείρω. Δε σε θέλω. Μην κοιμηθείς μαζί μου απόψε. Μπορεί να τρομάξω το πρωί. Να σε στείλω σπίτι σου χαράματα. Σπίτι σου δεν κοιμάμαι, γιατί καπνίζεις και με πιάνει εκείνος ο επίμονος βήχας. Τα χρώματα φταίνε. Όσα δεν άντεξε ο καμβάς τα ρούφηξα. Υπάρχουν χρώματα στο στομάχι μου. Άκου, μη μου φυσάς τον καπνό στα μούτρα, σκυλί. Δεν μπορώ να ξενυχτάω. Με ξενυχτάς και δεν είμαι καλά την άλλη μέρα.
-Έλα να βγούμε το μεσημέρι. Να σε δω στο φως.
-Δεν προλαβαίνω.
-Τι ώρα θα τελειώσεις;
-4, τεσσερσήμισι
Περνάμε 2 ώρες στην έκθεση. Πάμε σπίτι της με τα πόδια. Τρώμε. Κάνουμε έρωτα. Όταν θέλει και δε θέλει νυστάζει. Πέσε κοιμήσου λέω. Άρνηση είναι η νύστα Περισπωμένη.
Το πρώτο δίμηνο ήταν καλύτερο. Έλεγε σε θέλω. Θέλω να κάνουμ’ έρωτα. Έρχομαι από ‘κει. Ή έλα σπίτι.
Αύριο θα’ μαι στα ωραία μου. Θα της δώσω ένα κείμενο να διαβάσει. Εύηχα. Σ’ αρέσει; Θα πει όχι. Δε μ’ αρέσει. Δεν ξέρω. Είμαι αυστηρή εγώ. Μ’ έπιασαν οι κακίες μου.
Λίγο πριν την τελευταία έκλειψη έλεγε διαρκώς: αυτές τις μέρες νιώθω πως είμαι στριμμένη. Μη δίνεις σημασία. Θα περάσει. Παλιότερα να δεις πώς ήμουν.
Προτείνω: 2 ώρες σεξ σπίτι μου. Νωρίς. Πας στο δικό σου. Ξεμπερδεύουμε τι τις θέλουμε ολάκερες νύχτες; Κι αυτό το κάθε μέρα. Δεν το μπορώ. ζωή. Καθένας τη ζωή του. Μαζί σεξ. Αν θέλουμε θα φάμε κάπου. Καθημερινές γιοκ. Έχω και τα κοιλιακά μου. Δεν κοιμάμαι καλά. Το πρωί αγχώνομαι πολύ.
Πετάγεται. Μην κλείσεις για το Σάββατο. Θα κάνουμε εκείνο ή το άλλο. Αυτό. Μ’ αφήνει στα κρύα του λουτρού. Το επόμενο Σάββατο θα λείπει. Το μεθεπόμενο όμως δεν θα λείπει από το γεύμα με τους Αιμίλιους.
Αν δε μπορεί να με περιμένει να γυρίσω ας βγει μόνη της. Τέρμα οι διαπραγματεύσεις για τα Σάββατα. Με πρήζει με τους Αιμίλιους όταν είναι να ‘ρθει. Κάθε φορά αφήνει πράγματα για να μου κάνει το χατίρι και καλά.
Αι στο διάολο!. Εγώ φταίω. Σάββατα τέλος, Περισπωμένη. Πάω Αιμίλιους.
Την είδα ξανά χρόνια μετά. Ήταν όλο γλύκα. Και κάπνιζε. Εγώ το είχα κόψει.
