Άχρηστα στόματα
17/08/2025
Όταν έβλεπε ανοιχτά τα συρτάρια να χάσκουν στη στενόμακρη κουζίνα της και καμιά φορά να κινδυνεύουν από τους γοφούς της επειδή είχε το νου της στη μεθοδική προετοιμασία και παρασκευή οποιουδήποτε φαγητού είχε ετοιμάσει άπειρες φορές στη ζωή της, έσπευδε να τα κλείσει.
Γι αυτήν το μαγείρεμα ήταν κάτι περισσότερο από τέχνη. Ήταν θρησκεία με ένα αυστηρό τελετουργικό. Μια λειτουργία που απαιτούσε συγκέντρωση και αφοσίωση, μέθοδο, φαντασία και κυρίως χρόνο. Της άρεσε να επαινείς τη μαγειρική της δεινότητα και να μη μιλάς την ώρα του φαγητού που είχε φτιάξει για όλα και για τίποτα αλλά να γεύεσαι με όλη σου τη γευστική ικανότητα το φαγητό όσο βρισκόταν στο στόμα σου.
Ωστόσο δεν της άρεσε καθόλου να βλέπει τα συρτάρια να χάσκουν. Έλεγε:"κλείστα σε παρακαλώ μοιάζουν με ανοιχτά στόματα και θαρρώ πως μας γλωσσοτρώνε. Άχρηστα στόματα που δε χρωστάνε καλό". Εκείνη πάντως δεν ξέχναγε να τα κλείσει. Εγώ πάλι όχι.
Αλλά σήμερα, τόσα χρόνια μετά το θάνατό της πιάνω τον εαυτό μου όταν βλέπει ένα μισάνοιχτο συρτάρι σπεύδει να του κλείσει το στόμα.
