Λογοτεχνικώς
Η αδυσώπητη συνέχεια της ζωής
Από την « Πτώση του Ικάρου » του Μπρέγκελ στο
...
Ένα άτιτλο ποίημα του Μιχαήλ Λέρμοντοφ
Βγαίνω μόνος στον δρόμο.
Στην ομίχλη το λιθόστρωτο λάμπει.
Ήσυχη νύχτα. Η ερημιά προσεκτικά τον Θεό ακούει
και το ’να αστέρι μιλάει στο άλλο.
Στον ουρανό υπέροχα ...
η Θεία Νίνα Ή Τα Ωραιότερα Οπίσθια
(ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ –και όχι λογοτεχνικό αφήγημα
γιατί η Ζωή υπερβαίνει την Φαντασία. ακόμη και με το θαυμάσιο χιούμορ που διαθέτει ο αδελφός του παππού μου, Βασιλείου Ι ...
γιατί η Ζωή υπερβαίνει την Φαντασία. ακόμη και με το θαυμάσιο χιούμορ που διαθέτει ο αδελφός του παππού μου, Βασιλείου Ι ...
Αλλόκοτη αγάπη
από το :13+.... ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ ΤΡΟΜΟΥ (στοιχεία της Ιστορίας βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα)
η Αγάπη Αλλόκοτη.
όταν γύριζε, ζητούσε να Του πλύνει τα πόδια, στην τσίγκινη λεκάνη με νερό ...
ΔοΚΙμιαΚή ΑπόΠειρΑ για ΕυΓεΝΕΙΣ ΕξόΡιστοΥΣ ΠΕΡΙ ΜΑΞΙΜΟΥ ΟΣΥΡΟΥ και Άλλων ...
Οι Αλήθειες Του δεν γίνονται βορά φόβου, ωστόσο περιορίζονται στο καταφύγιο των λέξεων, χαϊδεύονται, παίζουν. Με αιδώ, μεγαλοσύνη και επίγνωση του επί ματαίω. Δεν χαμαιλεοντίζουν, αλλά χρωματίζονται, αναλόγως ...
Ανδρέας Εμπειρίκος, ο ποιητής που χαρακτηρίσθηκε παράφρων
O Ανδρέας Εμπειρίκος που γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1901 και πέθανε στις 3 Αυγούστου 1975, δεν τιμήθηκε όσο άξιζε ενόσω ζούσε. Τον ειρωνεύτηκαν, τον χλεύασαν, τον λοιδόρησαν, επειδή ...
το ΕΠΙΤΕΜΝΕΙΝ ενός μεγάλου διηγήματος με τίτλο Ο ΤΟΙΧΟΣ.
να κοιτάζει μόνον τον απέναντι τοίχο. κανένα κάδρο. κανένα καρφί. ένα κίτρινο τίποτα. κίτρινο φαγωμένο, να τείνει προς το ωχρό. στο δωμάτιο ένα σιδερένιο κρεβάτι, γυμνό. με ...
Ω! Τεφάλ μου, που φροντίζεις για μένα[1]
Με μιαν ακριβή ταχυδακτυλουργική κίνηση ο Γιάγκφι, ο σπουδαίος πρωτευουσιάνος γλύπτης, αφαίρεσε το κάλυμμα από τον γυάλινο κύβο, αφήνοντας στο βλέμμα της επιτροπής των χορηγών το τελευταίο του ...
2–Το σαρκοφάγο σπίτι από το : 13 + ... ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ ΤΡΟΜΟΥ. ( ρεαλιστικά ...
Κατευθύνονταν στο, πρόσφατα, αγορασμένο σπίτι σε απόμερη ύπαιθρο. Ο δρόμος ήταν ονειρικός, σχεδόν απάτητος, πλαισιομένος από άγριους ιβίσκους και βαγιόδενδρα.. Ένιωθαν ευτυχισμένοι με το απόκτημα.
Χωρίς γείτονες, σαν ...
15.Η Σκάλα
Δεν μπορούσε να θυμηθεί πόση ώρα ανέβαινε. Η σκάλα σπειροειδής, φαινόταν ότι είχε πολύ δρόμο ακόμη, έτσι που κοιτάζοντας προς τα επάνω, έβλεπες το αμφίβολο πέρας της, ως ...