Γράφει για να θυμηθεί
19/11/2023
Η μνήμη αδυνατίζει, έχει νευρική ανορεξία. Σπάνια της συμβαίνει το αντίθετο. Η μνήμη επιτηρεί το παρόν, την παρουσία. Το παρελθόν όσο απομακρύνεται από την εικόνα της διαφεύγει. Εικάζει στην πραγματικότητα δεν θυμάται. Μόνο το σώμα θυμάται ακόμα και χωρίς την καβαφική προσταγή. Μνήμη έχει η όσφρηση και η γεύση, αν και όχι πάντα ασφαλή. Η μνήμη είναι μια ασταθής κατάσταση. Η μνήμη είναι η φράση που δεν τέλειωσε. Μουσκεύεται μέσα σ’ ένα ποτήρι τζιν. Παραμορφώνει, διαφεύγει, γελάει με την αδυναμία της, φουσκώνει από υπερηφάνεια όταν πιστεύει πως μπορεί να θυμηθεί με ακρίβεια. Θυμίζει όνειρο που στη θέση των λέξεων έχει αποσιωπητικά. Αδειάζει. Κενώνεται. Δημιουργεί άδεια δωμάτια, φανταστικά τοπία. Δρυμούς όπου πνέουν άνεμοι. Λιμάνια όπου τα πλοία δεν ελλιμενίζονται εύκολα. Πρόσωπα κρυμμένα στην ομίχλη. Ο Προυστ γράφει 3 χιλιάδες λέξεις για να θυμηθεί. Η μνήμη είναι ένα μισογεμάτο ποτήρι νερό. Ο ανακριτής σε βασανίζει να θυμηθείς κάτι που δεν έχεις κάνει. Ο ανακριτής προσπαθεί να υποκλέψει τη δική σου μνήμη. Εσύ είσαι πάντα ανακρινόμενος που κάποτε λυγίζεις και παραδέχεσαι αυτό που δεν έκανες. Η μνήμη είναι αδύνατο να θυμηθεί μια απουσία. Η μνήμη έχει γεύση μέντας ή ευκάλυπτου. Είναι γλυκερή. Καθησυχαστική, διχασμένη ανάμεσα σ’ αυτό που θυμάται και δε θυμάται. Ανάμεσα στην παρουσία και την απουσία. Προσπαθεί. Κι όσο πιέζεται να θυμηθεί αυτό που αναζητεί απομακρύνεται. ΜΊΛΗΣΕ ΜΝΗΜΗ!
