Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
όταν το βάρος σου απάνω στα στήθια μου ένιωσα. Σαν πηλός και
αρχαίο γλυπτό σκαλιστό αφέθηκες απάνω μου. Μικρός έρωτας
τότες. -παντοτινά σκαλισμένος στη ζωή μου ολόκληρη-
Μόλις χθες, θυμήθηκα πως βρέθηκα μες στη ζωή σου άξαφνα.
Σε είδα να κρατάς το ποτήρι και να κοιτάς το κενό των ματιών
μου. Σε είδα εμπρός μου, και θλιμμένη έτρεξα να βραχώ στης
μπόρας την υγρή αγάπη σου.
Μόλις χθες, έβλεπα τα μάτια σου. Παλιοί ελαιώνες απλωμένοι
στα πόδια μου.
Μόλις χθες, είδα ένα όνειρο σε έναν ύπνο τεράστιο όλο φως,
κάψα και μικρά πέτρινα σκαλοπάτια. Κι εκεί στην κορφή
στεκόσουν εσύ και έψελνες έναν ύμνο που ποτέ δεν είχα
ακούσει. 
Μόλις χθες, στεκόμουν γυμνή στο μπαλκόνι και πότιζα όλα τα
κόκκινα  λουλούδια που μου φύτεψες, κι ένας αγέρας τα φύσηξε
και τα κάθισε απαλά σα χνούδι απάνω στα χείλη μου -ο
ΑΠΟΛΥΤΟΣ έρωτας το μισό σου φιλί, και ΜΕΓΑΣ, ολόκληρο-
Μόλις χθες, ένα θαλασσί μπαλόνι με πήρε ψηλά στον ουρανό, κι
είδα όλα τα καμπαναριά και τα ξωκλήσια, που θα μπορούσες να
στεφάνι και βέρα να μου χωρέσεις. Κι είδα όλους τους μικρούς
και μεγάλους χαρταετούς που θα πετούσαμε μαζί με τα παιδιά
μας.
Μόλις χθες, σήκωσα τα χέρια ψηλά στον ουρανό, κι άγγιξα το
κορμί σου ολόκληρο. Γυμνό και γαλάζιο. Κι ήρθαν τα μαλλιά μου
και έγιναν μπαμπακένια σύννεφα και χάιδεψαν το πρόσωπο σου.
Κι όλα τα αστέρια ήρθαν και πλάγιασαν ανάμεσα στα σκέλη μας -
η ΑΠΟΛΥΤΗ ηδονή όταν έρωτα κάνεις στις πιο αψηλές κορφές
των βουνών μου-
Μόλις χθες, είπα στην Αγάπη «γιατί;». Και κυλίστηκα στο
πάτωμα. Και εκεί στα σανίδια έτριξαν δυό μικροί απόηχοι από τα
πέλματα σου. Ήχος όπως βουτάς στο κολύμπι και χάνεσαι στην
ροή της θάλασσας.
Μόλις χθες, έγινα η Κόκκινη Μηλιά, κι εσύ Μαρμαρωμένος
Βασιλιάς να εγείρεσαι και να στερεώνεις την Πόλη ολόκληρη
απάνω στα κλαδιά μου. Πουλιά να κελαηδούν την υπέρτατη νίκη
απάνω στο λευκό του κορμιού μου κορμό, κι εσύ να ανεβαίνεις
απάνω .

Μόλις χθες, κράτησα για πρώτη φορά στα χέρια μου όλα όσα
μου έδωσες να ράψω το πιο ακριβό, το πιο ξεχωριστός της ζωής
μου φουστάνι ολόλευκο, να φορώ όλες τις ημέρες, τις εποχές και
τα γιορτινά τραπέζια.
Μόλις χθες, είδα τι σημαίνει Θεός, κι εσύ κατείχες όλους τους
λόγους του κάτω από μια ελιά, να προφητεύεις και να απλώνεις
τις ρίζες σου μέσα στα σπλάχνα μου για πάντα. 
Μόλις χθες, σε είχα αντάμα με μια στέρνα αθάνατο νερό. Μου την
έδωσες να την πιω ολόκληρη και η λευτεριά ξάπλωσε απάνω στα
μάτια μου.
Μόλις χθες, το φεγγάρι στολίστηκε μαζί με τον ήλιο, μαζί απάνω
στο κεφάλι μου. Έκλειψη και ανατολή εσύ, κι εγώ μυγδαλιά
στεκούμενη μες στο χωράφι σου.
Μόλις χθες, ο ουρανός πλάτυνε και άπλωσε στα χείλη σου.
Κοιτάζοντας κι οι δυό τον ίδιο ουρανό. Κοιταζόμασταν μέσα από
τον ουρανό αυτόν.
Μόλις χθες, ήταν τα λόγια σου τα ολόλευκα. Εκείνα τα λόγια τα
ανείπωτα.
«Εκείνα τα μάτια σου τα βαθιά. Εκείνα τα μάτια σου τα
ανύπνωτα.»
Μόλις χθες, κράτησα το χούφτες μου σφικτά. Τίποτα δεν
κατάλαβα.
Μόλις χθες δάκρυ κύλησε από πίσω από τα μάτια μου, κι έφθασε
στις ίνες της καρδιάς μου. Απροετοίμαστο δάκρυ. Στον ουρανό
μου φώτισες με ένα μειδίαμα.
Μόλις χθες, τα χέρια σου έσφιγγαν ένα κοχύλι που αντηχούσε
τον μεγάλο της ζωής σου έρωτα. «Τον έχω» είπες. Είχες
αφαιρέσει το ιώτα από το είχα, και έδωσες διάρκεια στο τώρα,
όταν εμπρός σου εγώ βρισκόμουν -απόδειξη των όσων νιώθεις,
η αφαίρεση του χρόνου-
Μόλις χθες, η σιωπή σου θρυμματίστηκε κι ήρθε και φώτισε την
καταπακτή μου. Κι έγινα φως. Κι έχασα την γη. Κι ο έρωτας
λατρεία έγινε.
Μόλις χθες, αντίκρυσα στο κάτοπτρο του βλέμματος σου, τον
Μεγάλο Έρωτα. Έρως με μαύρα κατσαρά μαλλιά χυμένα στην
λευκή πλάτη, κι αντίς για φτερά, αχνοφαίνονταν επιτύμβιοι στύλοι
χαραγμένοι με των πρώτων σου γραμμάτων την υγρή σιωπή.
Μόλις χθες, άκουσα τον πιο μεγάλο ύμνο της ζωής μου. Ύμνος
σιωπηλός στα χείλη μοναχών με κομποσκοίνι κι εικόνες αγίων να
δακρύζουν, εμπρός στο τάμα της ζωής μου, εσένα.

Μόλις χθες, όλοι οι λίθοι σου άνοιξαν. Άνοιξαν βαθιά την γη μου.
Εξομολογήθηκαν μια Ανάσταση σε μια πασχαλιά που δεν
περίμενα ποτές μου. Κι η χαρά μου την θέση της επήρε. Στα
μαλλιά μου μπόλιασε, το ανίκητο το χέρι σου -μες στη Γαλήνη
χάθηκα-
Και δέθηκα αιώνια στον κόμπο της υπέρτατης αγάπης που
σκίρτησες για μένα χτυποκάρδι βαθύ και ύψιστο του Έρωτα -
Μέγας Έρως τώρα-
Μόλις χθες…