''Σ' αγαπώ'' σε εισαγωγικά

 με εισαγωγικά χωρίς περιεχόμενο

χρόνια τριγύριζα στο Νότο

δεν είχα ανέβει ποτέ πολύ Βόρεια

εκεί που το κρύο θερίζει

η βότκα αλλάζει χέρια

εκεί που τα μάγουλα είναι κόκκινα

το δόντια χτυπούν μεταξύ τους

εκεί που οι άνθρωποι τρέμουνε

και δεν μπορούν να σταθούν

περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα στη μέση του δρόμου

οι περιπλανώμενοι εκτός από ελάχιστους σκληραγωγημένους

είναι όλοι τους νεκροί

κι η φύση νεκρή είναι

κι ο ποιητής που τόλμησε να της απευθύνει

την ωδή του

ο αέρας τον σάρωσε

ποιος είπε ότι η φύση είναι καλότροπη;

μόνο όμορφη είναι

αλαζονική

υπέροχη!

μαγεμένη!

μαγική! με βουνά και δάση

με θάλασσες και ποτάμια

με νύμφες και λίμνες

με κουπιά που παφλάζουν στο ρυθμό ενός

ερωτευμένου ερωδιού

ο τελευταίος που ήξερα

ο τελευταίος που είχα δει

δεν υπάρχει πια

γι' αυτό Σ' αγαπώ

με ή χωρίς εισαγωγικά

με τη λάμψη της μέρας

ή τη σκοτεινιά της νύχτας

με αστέρια ή με φεγγάρι

με τους μπλε στροβίλους του Βαν Γκογκ

με τα μαύρα κοράκια στο κίτρινο λιβάδι

με το κηροπήγιο να γέρνει

πάνω στη ψάθινη καρέκλα ενώ

στο ερεισίνωτο κρεμασμένο το σακάκι του

αυτό που άφησε φεύγοντας

και η προσευχή του

εκεί είναι κι αυτή

πεταμένη σαν τσαλακωμένο χαρτί

ενός σχεδίου που δεν πέτυχε

δεν βγαίνει ν' αγαπάς τη φύση

βρες μια γυναίκα ν' αγαπήσεις

μια κόκκινη γυναίκα

μια ξανθιά γυναίκα

μια μελαχρινή

αυτή που κολυμπάει στο ποτάμι

και βγαίνει στάζοντας κατακόκκινη

Μια γυναίκα είναι προτιμότερη από τη φύση

αν και μπορείς να τις βιάσεις και τις δύο

αν και μπορείς να αγαπήσεις και τις δύο

αλλά η φύση είναι άπιαστη

και η γυναίκα άστατη

και εσύ τρελός για έρωτα

να μη ξέρεις τι να διαλέξεις

να προσεύχεσαι μπροστά τους γονατιστός

μπροστά σε μια κόκκινη θύρα κλειδωμένη

και συ δεν έχεις τα κλειδιά

έχεις όμως ένα Σ' αγαπώ στο στόμα και δε σου λείπουν

τα εισαγωγικά

οι παρενθέσεις

η μνήμη των κομμάτων

τα κομμάτια του γλυκού

η πίτα που μοίρασε

σε τέσσερις κλοσάρ

κι ύστερα έστρεψες τα νώτα σου στο Βορρά

και κατηφόρισες στο Νότο

γεμάτος ανέλπιδη ελπίδα

γεμάτος μνήμη

για να σε ζεστάνει ο ήλιος

του χειμώνα ή του φθινοπώρου

για να κάψει το σώμα σου ο καλοκαιρινός ήλιος

για να έχεις πάντα στην άκρη της γλώσσας

ένα Σ' αγαπώ σε εισαγωγικά

και ένα κορίτσι για να το απευθύνεις

Φύση Βορράς Νότος αδιάφορο

Το κορίτσι να είναι όμορφο και ερωτευμένο

τίποτε άλλο δε χρειάζεται.

Κάθεστε στα σκαλοπάτια

του αρχαίου ναού

στον Ακράγαντα

και κείνη σου διαβάζει

σελίδες του Πιραντέλλο

ποιήματα του Παβέζε

ώσπου ακούγεται ο ήχος του όπλου

εκείνος δεν θα ξαναμιλήσει

εσείς θα συνεχίσετε

μπροστά στην κόκκινη θύρα

στον κόκκινο τοίχο

εκεί που το φεγγάρι βούλιαξε

στην ολόθερμη αγκαλιά της

Σε βλέπω να το κρατάς υπό μάλης

και να φεύγεις αγέρωχη

μέσα στη νύχτα

που έχει σκοτεινιάσει

γιατί της έκλεψες το φεγγάρι

για να στολίσεις τα μαλλιά σου να γίνεις ομορφότερη

από την Άρτεμη, την Αφροδίτη, τη Μήλο, τη Νίκη, τις κρυστάλλινες νύχτες

που φευγαλέα αναγνωρίζει ο σκύλος σου

που δε γαύγισε ποτέ στη νύχτα

γιατί τη σέβεται και τη τιμά.

κξγ 29-7-21