Τελευταία Άρθρα

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Δύο ποιήματα

    Τι φωτιά που είσαι;
    Τι ακόλαστος πόθος;
    Αμέτρητος,
    Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
    Με καις ολόκληρη,
    Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
    Έχεις ξαναδεί τόσο ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άκουα

    Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόνο η αγάπη μας

    Νιώθω σαν θάλασσα αδειανή.
    Το κορμί μου στις άκρες του κρεβατιού,
    Και το φεγγάρι να φωτίζει την γύμνια μου,
    Με την μοναξιά να με σκεπάζει ολόκληρη.
    Το φιλί ...
    Συνεχίστε Εδω

  • ναυαγός εραστής

    Είσαι ναυαγός εραστής,
    Θάλασσα ρέει στα μάτια σου,
    Και στο φιλί σου αρμύρα.
    Γιατί ταξίδευες αιώνες.
    Να βρεις το άλλο μισό σου,
    Δοκίμαζες γεύσεις,
    Σε ξένα κορμιά,
    Σε βλέμματα ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

και ξαφνικά, όλα στη ζωή μας παίρνουν ένα τέλος κι ό,τι πίσω αφήσαμε δεν είναι, παρά μερικές χαραγματιές πάνω σε μια πέτρα

— ΦΩΚΝΕΡ

Λογοτεχνικώς

Ο τίγρης εμαι εγώ

Εκεί στο κέντρο της σκηνής -ή μήπως στο κέντρο του τοίχου;- ένα πρόσωπο ακτινοβολεί, μια μορφή που του παράστεκε όσο ζούσε. Η μορφή του πατέρα που σκύβει πάνω ...

Σκούριαζε

Ήταν ολοφάνερο. Το μυαλό του είχε σκουριάσει. Γι αυτό δεν έπιανε το κλειδί που είχε στην τσέπη. Το δοκίμαζε. Το ξαναδοκίμαζε. Τώρα που είχε ηρεμήσει του φαινόταν πως ...

Ολόλευκο χιόνι

Έλεγε πως είχε ένα ολόλευκο βιβλίο με μπλε εξώφυλλο αλλά οι σελίδες του ήτανε πράγματι λευκές όπως τα κεφάλια των αστών που ήταν κρεμασμένα στη σειρά σαν να ...