Τελευταία Άρθρα

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Δύο ποιήματα

    Τι φωτιά που είσαι;
    Τι ακόλαστος πόθος;
    Αμέτρητος,
    Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
    Με καις ολόκληρη,
    Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
    Έχεις ξαναδεί τόσο ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άκουα

    Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόνο η αγάπη μας

    Νιώθω σαν θάλασσα αδειανή.
    Το κορμί μου στις άκρες του κρεβατιού,
    Και το φεγγάρι να φωτίζει την γύμνια μου,
    Με την μοναξιά να με σκεπάζει ολόκληρη.
    Το φιλί ...
    Συνεχίστε Εδω

  • ναυαγός εραστής

    Είσαι ναυαγός εραστής,
    Θάλασσα ρέει στα μάτια σου,
    Και στο φιλί σου αρμύρα.
    Γιατί ταξίδευες αιώνες.
    Να βρεις το άλλο μισό σου,
    Δοκίμαζες γεύσεις,
    Σε ξένα κορμιά,
    Σε βλέμματα ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

και ξαφνικά, όλα στη ζωή μας παίρνουν ένα τέλος κι ό,τι πίσω αφήσαμε δεν είναι, παρά μερικές χαραγματιές πάνω σε μια πέτρα

— ΦΩΚΝΕΡ

Λογοτεχνικώς

Να συνεχίσω;

.. Θα συνεχίσω!         Κι όμως (ή ναι αλλά όμως) οι σελίδες σκοτείνιασαν. Όσο και οι ελπίδες δεν είναι ευέλπιδες, ντυμένοι με βυσσινί ταγιέρ ή φουστίτσες κοντές με σπαθάκια ...

Νιώσε με

  Άγγιξε με. Ζωγράφισε ανήμερο πόθο στο δέρμα μου  Μέχρι να φωτίσω εντός σου φωτιά. Τρίψου πάνω μου.  Σκληρά. Λαχτάρα με. Ταξίδεψε με βαθιά, Πυρά στο κορμί ...

Αποσιωπητικά...

Η Μονόφθαλμη κοπέλα Άφηνε πάντα ένα υπόλειμμα στο πιάτο του. Όπως δεν μπορούσε να ολοκληρώσει ένα γεύμα, έτσι δεν μπορούσε να τελειοποιήσει κανένα πράγμα. Ό,τι έκανε, με ...

Το γιατί

Ένα σπασμένο ποτήρι με αόρατα τα γυαλιά μες στην καρδιά. Πώς να φωτίσω το γιατί όταν δάκρυ μου δεμένο μαντήλι στο πόδι. Το πύον δε σταματά να τρέχει ...

Στις 9/12

  Είναι καιρός να αφήσουμε στην άκρη τα θαύματα. Είναι καιρός να ασχοληθούμε με το ομορφότερο πριν οι γέφυρες καούν. Μια ζωή φορούσε τ' αποφόρια της και ας ...

Το όνειρο που έχασα

Μια μορφή που πλέει ανάμεσα σε κύματα χαμηλά που χάνουν το βηματισμό τους όσο πλησιάζουν την ακτή εμφανίζεται φορώντας σκουφάκι, έπειτα εξαφανίζεται και ξαναεμφανίζεται,αλλά ασκεπής αυτή τη ...

Η επιδρομή

Αφηρημένη γενικότερα, δεν είχα πάρει είδηση το λεπτό –σχεδόν αόρατο– στρώμα υπόλευκης σκόνης, απλωμένο στις άκρες και σε όλες τις γωνίες του δωματίου μου. Πήρε καιρό η εγκατάστασή ...

Το περιοδικό CODORNIZ

Στη μνήμη του αγαπημένου μας φίλου Κώστα Κ..   Το περιοδικό Codorniz είναι ένα εβδομαδιαίο χιουμοριστικό περιοδικό που εκδιδόταν στη Μαδρίτη από τον Ιούνιο του 1941 λίγο δηλαδή ...