Τελευταία Άρθρα

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Δύο ποιήματα

    Τι φωτιά που είσαι;
    Τι ακόλαστος πόθος;
    Αμέτρητος,
    Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
    Με καις ολόκληρη,
    Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
    Έχεις ξαναδεί τόσο ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άκουα

    Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόνο η αγάπη μας

    Νιώθω σαν θάλασσα αδειανή.
    Το κορμί μου στις άκρες του κρεβατιού,
    Και το φεγγάρι να φωτίζει την γύμνια μου,
    Με την μοναξιά να με σκεπάζει ολόκληρη.
    Το φιλί ...
    Συνεχίστε Εδω

  • ναυαγός εραστής

    Είσαι ναυαγός εραστής,
    Θάλασσα ρέει στα μάτια σου,
    Και στο φιλί σου αρμύρα.
    Γιατί ταξίδευες αιώνες.
    Να βρεις το άλλο μισό σου,
    Δοκίμαζες γεύσεις,
    Σε ξένα κορμιά,
    Σε βλέμματα ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

και ξαφνικά, όλα στη ζωή μας παίρνουν ένα τέλος κι ό,τι πίσω αφήσαμε δεν είναι, παρά μερικές χαραγματιές πάνω σε μια πέτρα

— ΦΩΚΝΕΡ

Λογοτεχνικώς

Ξέχασα

Ξέχασα κι ύστερα θυμήθηκα. Έπειτα θυμήθηκα πάλι. Αλλά όχι αυτό που είχα πριν ξεχάσει. Ώσπου ένα πράσινο λεωφορείο πέρασε με μικρή ταχύτητα ξυστά από μπρος μου θυμόμουν τ’ ...

Κακοειπωμένο

Τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό απ' το τίποτα Δημόκριτος Δεν ακούγεται τίποτα. Σχεδόν τίποτα, λέω. Κι όμως τα αυτιά μου είναι στη θέση τους. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως ...

Εκτός

Έμοιαζε πράγματι με τη γλώσσα των γεγονότων. Αλλά μήπως ήξερα ποια ήταν η γλώσσα των γεγονότων; Αυτή τέλος πάντων που μου ζήταγε εκείνος. Αλλά μήπως εγώ καταλάβαινα τι ...

Διαμέρισμα 77

Το κοινό διαμέρισμα 77, στο παλιό κιβωτιόσχημο σπίτι, κατέρρεε. Η πόρτα της τουαλέτας  -δίπλα στην κουζίνα και στο δωμάτιο των Μουραβιόφ- άνοιγε έτσι που εμπόδιζε το πέρασμα ...