Λογοτεχνικώς
λύπη
«Λύπη λύπη μου που δε μιλιέσαι»
«Αφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλλαβι-
κή που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της
λύπης και της ...
Σύντομο
Διαλέγεις τη συντομότερη διαδρομή. Σαν το σύντομο γράμμα του αποχαιρετισμού. Τι αποχαιρέτησες άραγε; θα 'πρεπε να το ξέρεις όπως ακριβώς παρατηρείς τον καπνό του τσιγάρου σου που είναι ...
εγώ είμαι, είπα
Εγώ είμαι, είπα. Το 'χεις ξεχάσει. Θαρρώ πως πάντα το ξέχναγες. Παλιότερα πριν φύγεις και πριν εγώ το καταλάβω ήσουν σίγουρος πως δεν καταλάβαινα. Ήσουνα σίγουρος πως η ...
Οι μαργαρίτες, ο ήλιος, η σελήνη, η Γλαύκη, ο ένας ...
Ο ένας θαύμαζε το θαύμα που έτεινε να γίνει καθημερινό γεγονός. Λάτρευε αυτό το μυστηριακό τοπίο ανάμεσα Σταύρωσης και Ανάστασης. Ένα μεγάλο διάστημα που το θαύμα το έκανε ...
Κι ήτανε πριν...
Κι ήτανε πριν από κείνη την αποφράδα Παρασκευή το ξημέρωμα που έψαχνα μια λέξη στο λεξικό, κάποιος είχε σκίσει τη σελίδα, έτσι βρήκα τη λέξη όταν επτά χρόνια ...
Το Δεύτερο Μέρος
Μια πόρτα ανοίγει τόσο λίγο, ίσα για να διακρίνω στο κάθετο αυτό άνοιγμα το πλαϊνό μισοφωτισμένο δωμάτιο, όπου μια βρύση στάζει χοντρές στάλες ιδρώτα από το πρόσωπο του ...
Φοβάμαι
Ο καθένας φοβάται κάτι διαφορετικό
Εγώ καμιά φορά φοβάμαι τον φόβο,
τη μοναξιά, το κεφάλι μου ακουμπισμένο σε κρεβάτι νοσοκομείου.
Φοβάμαι ένα αυτοκίνητο που επιταχύνει καθώς περνώ τη ...
Το βορινό παράθυρο
Έριξε μια βιαστική ματιά από το βορινό παράθυρο. Το ποδήλατο ήταν κάτω στον κήπο. Κόκκινο. Φόρεσε το μαύρο παντελόνι του πήρε στο χέρι το μπουφάν και κατέβηκε τη ...
Η Φονική Σκάλα
Μια μπλε φιγούρα σε ροζ φόντο κρεμασμένη στον τοίχο απέναντι απ' την κουνιστή πολυθρόνα. Όταν καθόταν σ' αυτήν αισθανόταν σαν τον γεννήτορά του. Αυτός την είχε αγοράσει, αυτός ...
Ο Περέ και τα ανύπαρκτα μουστάκια
Μ' ό,τι και αν αυτό σημαίνει έλεγα πως τον Περέ -δύο συλλαβές όλες κι' όλες αδελφέ - δεν τον είχα διαβάσει. Ωστόσο είχα άδικο, ως συνήθως, αν κι ...