Τελευταία Άρθρα

  • Έγινες η ζωή μου ολόκληρη

    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη, γιατί οι λέξεις δεν χωρούσαν τον ουρανό μα
    ολάκερο τον άνεμο,
    που ξεχύθηκε απάνω στο γυμνό κορμί μου.
    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόλις χθες

    Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
    Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
    μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
    όταν το βάρος σου ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Δύο ποιήματα

    Τι φωτιά που είσαι;
    Τι ακόλαστος πόθος;
    Αμέτρητος,
    Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
    Με καις ολόκληρη,
    Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
    Έχεις ξαναδεί τόσο ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άκουα

    Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ο έρωτας που δεν είναι ατόφιος πόνος δεν είναι ατόφιος έρωτας

— Αντόνιο Πόρτσια

Λογοτεχνικώς

Εν αρχή Ηδονή

Κι αλήθεια γεννήθηκα.
Εγώ, η απόκοσμη.
Με τις χιλιάδες φωτιές στα μαλλιά μου.
Η Αχειροποίητη Γυνή ηδονής και οδύνης.
Σέρνω χιλιάδες γραμμές.
Καμπύλες απαλές κυρτώνουν το σώμα μου ...

Το βορινό παράθυρο

Έριξε μια βιαστική ματιά από το βορινό παράθυρο. Το ποδήλατο ήταν κάτω στον κήπο. Κόκκινο. Φόρεσε το μαύρο παντελόνι του πήρε στο χέρι το μπουφάν και κατέβηκε τη ...

Φοβάμαι

Ο καθένας φοβάται κάτι διαφορετικό Εγώ καμιά φορά φοβάμαι τον φόβο, τη μοναξιά, το κεφάλι μου ακουμπισμένο σε κρεβάτι νοσοκομείου. Φοβάμαι ένα αυτοκίνητο που επιταχύνει καθώς περνώ τη ...

Ήρθες

Ήρθες. Κι έσκυψα να λουστώ. Και στα μαλλιά μου άνθισε, Η επιθυμία σου. Με ένα φιλί μοναχά, δροσίστηκα. Γυμνή πια μαζί σου, περπατώ. Σε ένα δωμάτιο σκοτεινό. Όπου ...

εγώ είμαι, είπα

Εγώ είμαι, είπα. Το 'χεις ξεχάσει. Θαρρώ πως πάντα το ξέχναγες. Παλιότερα πριν φύγεις και πριν εγώ το καταλάβω ήσουν σίγουρος πως δεν καταλάβαινα. Ήσουνα σίγουρος πως η ...

Σύντομο

 Διαλέγεις τη συντομότερη διαδρομή. Σαν το σύντομο γράμμα του αποχαιρετισμού. Τι αποχαιρέτησες άραγε; θα 'πρεπε να το ξέρεις όπως ακριβώς παρατηρείς τον καπνό του τσιγάρου σου που είναι ...

Η Φονική Σκάλα

Μια μπλε φιγούρα σε ροζ φόντο κρεμασμένη στον τοίχο απέναντι απ' την κουνιστή πολυθρόνα. Όταν καθόταν σ' αυτήν αισθανόταν σαν τον γεννήτορά του. Αυτός την είχε αγοράσει, αυτός ...