Τελευταία Άρθρα

  • ομιλία στην παρουσίαση της μετάφρασης της Λίζας Διονυσιάδου του Ημερολογίου ...

    Ο Αντρέγιεφ όπως ο Προυστ, ο Κάφκα, ο Τζόυς υπήρξε μάρτυρας των πιο βίαιων πολιτικοστρατιωτικών αναταραχών που γνώρισε η Ευρώπη στη μακρόχρονη ιστορία της. Το μακελειό του Πρώτου ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Παλαιστίνη

      Η Παλαιστίνη μου γράφει ποιήματα, μου μιλάει
    για τριαντάφυλλα
    Καθώς εσύ ανεβαίνεις στον λόφο εγώ τον κατεβαίνω
    Εξάρχεια-Κυψέλη έρχεσαι με τα πριόνια·
    Πατησίων και Αλεξάνδρας και ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Ώρα έκτη

    Ώρα έκτη 
    Έστρωσα το τραπέζι με άσπρο λινό. Με χέρια ταπεινά που
    έπλενα τις πληγές στα γόνατα σου -στα γόνατα σου, να έπεφτα
    έλεος να ζητώ, και να ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Έγινες η ζωή μου ολόκληρη

    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη, γιατί οι λέξεις δεν χωρούσαν τον ουρανό μα
    ολάκερο τον άνεμο,
    που ξεχύθηκε απάνω στο γυμνό κορμί μου.
    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Μόλις χθες

    Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
    Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
    μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
    όταν το βάρος σου ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ο έρωτας που δεν είναι ατόφιος πόνος δεν είναι ατόφιος έρωτας

Αντόνιο Πόρτσια

Λογοτεχνικώς

Ήρθες

Ήρθες. Κι έσκυψα να λουστώ. Και στα μαλλιά μου άνθισε, Η επιθυμία σου. Με ένα φιλί μοναχά, δροσίστηκα. Γυμνή πια μαζί σου, περπατώ. Σε ένα δωμάτιο σκοτεινό. Όπου ...

Το Δεύτερο Μέρος

Μια πόρτα ανοίγει τόσο λίγο, ίσα για να διακρίνω στο κάθετο αυτό άνοιγμα το πλαϊνό μισοφωτισμένο δωμάτιο, όπου μια βρύση στάζει χοντρές στάλες ιδρώτα από το πρόσωπο του ...

εγώ είμαι, είπα

Εγώ είμαι, είπα. Το 'χεις ξεχάσει. Θαρρώ πως πάντα το ξέχναγες. Παλιότερα πριν φύγεις και πριν εγώ το καταλάβω ήσουν σίγουρος πως δεν καταλάβαινα. Ήσουνα σίγουρος πως η ...

Το βορινό παράθυρο

Έριξε μια βιαστική ματιά από το βορινό παράθυρο. Το ποδήλατο ήταν κάτω στον κήπο. Κόκκινο. Φόρεσε το μαύρο παντελόνι του πήρε στο χέρι το μπουφάν και κατέβηκε τη ...

Κι ήτανε πριν...

Κι ήτανε πριν από κείνη την αποφράδα Παρασκευή το ξημέρωμα που έψαχνα μια λέξη στο λεξικό, κάποιος είχε σκίσει τη σελίδα, έτσι βρήκα τη λέξη όταν επτά χρόνια ...

Φοβάμαι

Ο καθένας φοβάται κάτι διαφορετικό Εγώ καμιά φορά φοβάμαι τον φόβο, τη μοναξιά, το κεφάλι μου ακουμπισμένο σε κρεβάτι νοσοκομείου. Φοβάμαι ένα αυτοκίνητο που επιταχύνει καθώς περνώ τη ...

Σύντομο

 Διαλέγεις τη συντομότερη διαδρομή. Σαν το σύντομο γράμμα του αποχαιρετισμού. Τι αποχαιρέτησες άραγε; θα 'πρεπε να το ξέρεις όπως ακριβώς παρατηρείς τον καπνό του τσιγάρου σου που είναι ...

Η Φονική Σκάλα

Μια μπλε φιγούρα σε ροζ φόντο κρεμασμένη στον τοίχο απέναντι απ' την κουνιστή πολυθρόνα. Όταν καθόταν σ' αυτήν αισθανόταν σαν τον γεννήτορά του. Αυτός την είχε αγοράσει, αυτός ...