λύπη
23/04/2023
«Λύπη λύπη μου που δε μιλιέσαι»
«Αφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλλαβι-
κή που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της
λύπης και της εξορίας»
Οδυσσέας Ελύτης, από το ‘Φωτόδεντρο και τη 14η ομορφιά’
Σε καιρούς λύπης είναι που σου χρειάζονται μερικές γραφές σαν αυτή που σου κρατά το χέρι πάνω από τους κατακλυσμούς χωρίς διόλου να βραχείς.
Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα, αν οι γραφές και τα βιβλία που τις περιέχουν, είναι φάρμακα ή φαρμάκια. Κι ο συγγραφέας ο μεγάλος φαρμακός ή ο τελευταίος αυτόχειρας. Ένας αυτόχειρας, όχι της κοινωνίας, αλλά του αποσυρμένου εαυτού του. Ένας άνθρωπος φοβικός που αντί να επικοινωνήσει όπως όλος ο κόσμος δια ζώσης με πέντε δέκα ανθρώπους – πόσοι μας χρειάζονται πια- πρέπει να πιάσει την πένα, το μολύβι ή το δηλητήριο για να λυθεί η γλώσσα του και να μιλήσει με πολλούς και διαφορετικούς άγνωστους, φυσικά, ανθρώπους που ποτέ δεν θα ‘χει την ευκαιρία να τους ρωτήσει και να πάρει μια απάντηση σχετικά μ’ αυτό που τους έδωσε.
Αυτός ο άνθρωπος εξόριστος ή λυπημένος, ή και τα δυο μαζί, που για συντομία και χάριν, ίσως, ευφωνίας, αποκαλούμε συγγραφέα δε φαίνεται να χρειάζεται μια πατρίδα αλλά μια γλώσσα. Τη γλώσσα του. Αυτή είναι η πατρίδα του.
κξγ. Κυριακή του Πάσχα, 16 Απριλίου 2023
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
