Στρόβιλος
Με το σεντόνι τραβηγμένο ως το σαγόνι ανάσκελα
Αγαπημένη,
Πεθαίνει για σένα και ας είσαι απάτη. Λιγνίτης είμαι και φωτίζω το δωμάτιό σου. Ορυχείο είμαι. Όλα μου τα υπάρχοντα στο υπόγειο. Όλη μου η ζωή μισοφωτισμένη ...
Μια φορά κι έναν Δεκέμβρη
Μια φορά κι έναν Δεκέμβρη
Γεννήθηκε μιαν αυγή στην μέση του χειμώνα…
Κόκκινα χείλη ηδονικά γεμάτα πάθος…
Δέρμα λευκό, σε σώμα ακόλαστο,
Το κορμί αναβλύζει μύρα Άνοιξης… ...
Γεννήθηκε μιαν αυγή στην μέση του χειμώνα…
Κόκκινα χείλη ηδονικά γεμάτα πάθος…
Δέρμα λευκό, σε σώμα ακόλαστο,
Το κορμί αναβλύζει μύρα Άνοιξης… ...
Η εξέγερση της Μούσας (1891) - José Asunción Silva (1865-1896)
[η μετάφραση από τα ισπανικά είναι της Βίβιαν Πελετλή κι όχι η συγγραφή του κειμένου]
Στο απλό και στενάχωρο δωμάτιο, κοντά στο τραπέζι που είναι καλυμμένο με γραμμένα ...
Γενέθλιες τρεις
Πολλά χρόνια, όχι και πάρα πολλά. με μια απόχη στη θέση της ομπρελοθήκης. Αναπάντεχο. Τρία σε μια αύξουσα σειρά. Φθίνοντος του αιώνος του απατεώνος. Τι τα θες όμως ...
Μόλις χθες
Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
όταν το βάρος σου ...
Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
όταν το βάρος σου ...
Τριαντάφυλλα στην άμμο
Σίγησε η φύση για χάρη της κυρίας ολίγον ευτραφούς με μια ομορφιά που δεν την έβλεπες πια αλλά τη φανταζόσουν αφού ανάγονταν σε αρχαίες εποχές.
Το σπυρί ...
Το ξόρκι
Πριν ξεκινήσει κοιτώντας στον καθρέφτη μονολόγησε:
Αλλά το πρόσωπό μου είναι δικό μου και μου το κλέβουν
Είχε περπατήσει ως την άκρη της γέφυρας… να πάρει ...
Ιστορίες από τα καφενεία του πολέμου Μέρος Α’: Συζήτηση του ...
Η Κυρία Δάφνη απευθύνεται στον Σωφέρ της μερικώς εκνευ
“Πάμε να φύγουμε, Ζεράρ, αρχίζω να πλήττω αφόρητα!”
[Εδώ και κάμποσες εβδομάδες η Κα Δάφνη συνηθίζει να αλλάζει ...
Μονόλογος εξομολόγησης
Βρήκες την ανήμερη και θυελλώδη καρδιά μου, μετέωρη…
Με συνάντησες στον δρόμο σου, σαν ξέφρενο λουλούδι που φύτρωσε στο χώμα σου, Ποιητή.
Ήρθες αστραπή κι έλαμψες τον ίσκιο ...
Σ(ε)ρωτώ
Πόσες νύχτες ξαγρύπνησες κοιτώντας την βροχή από το παράθυρο;
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...