Στρόβιλος
10-11-12
10 γράφει στο πάνω μέρος της σελίδας δεξιά. 10 κάποιου άλλου μηνός, κάποιου άλλου ή αυτού του χρόνου.
Πού να 'σαι, λέω τώρα; Τότε ...
λύπη
«Λύπη λύπη μου που δε μιλιέσαι»
«Αφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλλαβι-
κή που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της
λύπης και της ...
Σύντομο
Διαλέγεις τη συντομότερη διαδρομή. Σαν το σύντομο γράμμα του αποχαιρετισμού. Τι αποχαιρέτησες άραγε; θα 'πρεπε να το ξέρεις όπως ακριβώς παρατηρείς τον καπνό του τσιγάρου σου που είναι ...
Οι μαργαρίτες, ο ήλιος, η σελήνη, η Γλαύκη, ο ένας ...
Ο ένας θαύμαζε το θαύμα που έτεινε να γίνει καθημερινό γεγονός. Λάτρευε αυτό το μυστηριακό τοπίο ανάμεσα Σταύρωσης και Ανάστασης. Ένα μεγάλο διάστημα που το θαύμα το έκανε ...
εγώ είμαι, είπα
Εγώ είμαι, είπα. Το 'χεις ξεχάσει. Θαρρώ πως πάντα το ξέχναγες. Παλιότερα πριν φύγεις και πριν εγώ το καταλάβω ήσουν σίγουρος πως δεν καταλάβαινα. Ήσουνα σίγουρος πως η ...
Κι ήτανε πριν...
Κι ήτανε πριν από κείνη την αποφράδα Παρασκευή το ξημέρωμα που έψαχνα μια λέξη στο λεξικό, κάποιος είχε σκίσει τη σελίδα, έτσι βρήκα τη λέξη όταν επτά χρόνια ...
Ιστορίες από τα καφενεία του πολέμου Μέρος Β’: Ο βαρήκοος ...
Αρχίζουμε με 2 διευκρινήσεις
Είμαστε, βρισκόμαστε δηλαδή, στο γνώριμο πεζόδρομο και καθόμαστε στην πιτσαρία του Παρασκευά, η οποία βρίσκεται πλησίον του red flag…
Πριν από την έναρξη των πολέμων ...
Το Δεύτερο Μέρος
Μια πόρτα ανοίγει τόσο λίγο, ίσα για να διακρίνω στο κάθετο αυτό άνοιγμα το πλαϊνό μισοφωτισμένο δωμάτιο, όπου μια βρύση στάζει χοντρές στάλες ιδρώτα από το πρόσωπο του ...
Φοβάμαι
Ο καθένας φοβάται κάτι διαφορετικό
Εγώ καμιά φορά φοβάμαι τον φόβο,
τη μοναξιά, το κεφάλι μου ακουμπισμένο σε κρεβάτι νοσοκομείου.
Φοβάμαι ένα αυτοκίνητο που επιταχύνει καθώς περνώ τη ...
Το βορινό παράθυρο
Έριξε μια βιαστική ματιά από το βορινό παράθυρο. Το ποδήλατο ήταν κάτω στον κήπο. Κόκκινο. Φόρεσε το μαύρο παντελόνι του πήρε στο χέρι το μπουφάν και κατέβηκε τη ...