Ιστορίες από τα καφενεία του πολέμου Μέρος Β’: Ο βαρήκοος Ολλανδός

Αρχίζουμε με 2 διευκρινήσεις

Είμαστε, βρισκόμαστε δηλαδή, στο γνώριμο πεζόδρομο και καθόμαστε στην πιτσαρία του Παρασκευά, η οποία βρίσκεται πλησίον του red flag…

Πριν από την έναρξη των πολέμων, δηλαδή πριν από την α’ καραντίνα, η πιτσαρία ήτανε ένα συνηθισμένο καφενείο, που όμως – αλλά στην πορεία μετατράπηκε σε πιτσαρία – ζαχαροπλαστείο – καφενείο…

Έτσι ο Παρασκευάς μετατράπηκε από μπάρμαν – καφετζής σε πιτσαδόρο–ντελιβερά–μπάρμαν καφετζή…

Και μια δεύτερη διευκρίνηση:

Ο Νίκος Γκάτσος άρχισε να παρουσιάζει συμπτώματα βαρηκοΐας όταν έκανε την γ’ δόση του εμβολίου της,,, της,,, μιας από δαύτες, εν πάση περιπτώσει…

Ο Νίκος πάντως δεν πρόκειται να αφήσει έτσι αυτό του το πρόβλημα:

Έχει κανονίσει ταξίδι στο Άμστερνταμ, όπου και θα εξεταστεί από τον διάσημο Ολλανδό γιατρό δρ Βαν Μπρόικελεν…

Ελπίζουμε ότι στο Άμστερνταμ ο Νίκος μας θα καταφέρει να την ξανακούσει,,, εεε,,, να ξανακούσει καθαρά…

Ο λόγος στην κα Δάφνη:

“Νομίζω πως πρέπει να γίνουμε βίγκαν και λοάτκι!”

Και, ύστερα από ένα μικρό διάλειμμα:

Όλοι, όλες, όλα μας!”

Ο Εμμανουήλ γυρνάει προς τον Νίκο και του ψιθυρίζει

“Η πίτσα που παράγγειλε, πάντως, η κυρία δεν είναι και τόσο βίγκαν!”

Ο Νίκος παράκουσε πάλι, αλλά δεν ενθυμούμαι τι διευκρινιστική ερώτηση έκανε στον Εμμανουήλ …

Ο σοφέρ σπεύδει να επιβεβαιώσει την παρέμβαση του Εμμανουήλ, βουτώντας το κομμάτι πίτσα που κρατούσε στα χέρια της η Δάφνη

Η έκπληκτη Δάφνη απευθύνεται στο σοφέρ της:

“Γιατί το έκανες αυτό, Ρενέ;”

 

Ρενέ: 

“Γιατί οι βίγκαν δεν τρώνε πίτσα με μπέικον, λουκάνικο και τυρί!”

Ο βαρήκοος κάτι ρωτάει, που όμως δεν ενθυμούμαι

Η κα Δάφνη κοιτάζει την υπόλοιπη πίτσα και υστερα απευθύνεται στον Ρενέ:

“Μα τι μπούρδες λες πάλι;”

O Ρενέ μασάει την υπεξαιρεμένη πίτσα μη δίνοντας σημασία…

Μια μαινόμενη κα Δάφνη σηκωνεται από την καρέκλα της κι αρχίζει να ωρύεται:

“Είσαι ένας ελεεινός σατράπης!”

Βαρήκοος: “Ένας Αλγερινός Αράπης;”

Μετά το ξέσπασμα της η κα Δάφνη παίρνει ένα κομμάτι πίτσα από το τραπέζι, ξανακάθεται στην καρέκλα και απευθύνεται στον σοφέρ της: “Πολύ καλά αλόρ, ας μη γίνουμε βίγκαν…” Και συνεχίζει σκερτσόζικα: “Αλλά μπορούμε να γίνουμε λοάτκι, ε, Λουί;”

Βαρήκοος: “Λουστράκοι;”

Απτόητη η κυρία Δάφνη, συνεχίζει: “Λέω να γίνουμε λοάτκι 23,33”

 

Ο σοφέρ απαντάει άμεσα, δείχνοντας την ανοιχτή παλάμη του αριστερού του χεριού στη Κα Δάφνη:

 

 “Και 5, 28!” 

 

Βαρήκοος προς Εμμανουήλ: “Νούμερα λένε;”

 

Εμμανουήλ: “Νούμερα είναι!

 

Βαρήκοος Ολλανδός: “Σούρμενα;”

Εμμανουήλ: “Όχι Σούρμενα… Σούργελα”

Ο Σιώκος, που στο μεταξύ έχει κάτσει στην παρέα, παρεμβαίνει:

“Παιδιά, τα κορίτσια!”

Ο υδράργυρος ανεβαίνει και η δράση κλιμακώνεται