Περπατώντας
Τραγουδήσαμε αλλά δε χορέψαμε. Παρόλ’ αυτά ήρθαμε στο κέφι. Όμως κάναμε λάθος. Κάναμε λάθη. Δεν ακούσαμε. Δεν ακούσαμε τα βατράχια να κοάζουν δυσοίωνα. Δεν ακούσαμε τον γκιώνη. Κλείσαμε ...
Σκοτεινιάζει. Ένα κείμενο για τη Νύχτα, τη σκοτεινή μητέρα
Έχει πια δύσει ο ήλιος του χειμώνα,
και γρήγορα, σα θέατρο, σκοτεινιάζει,
ή σαν να πέφτει πέπλο σε μια εικόνα
(...)
κ' οι πέτρινοι σταυροί σκίζουν σα χέρια
τον ...
λύπη
«Λύπη λύπη μου που δε μιλιέσαι»
«Αφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλλαβι-
κή που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της
λύπης και της ...
Αποχρώσεις
"Γυρεύω νέα αρώματα, λουλούδια πιο μεγάλα άγνωστες ηδονές αδοκίμαστες"
, ...
Μιχαήλ Μητσάκης 11. «Θεάματα του Ψυρρή»
«Βάραμε με το στιλέτο
Κι όσο αίμα τρέξει πιέτο»
«Στον πόλεμο ανάμεσα σε σένα και τον κόσμο υποστήριζε τον κόσμο».[1] Μάλλον ποτέ δεν πέτυχε κάτι τέτοιο ...
Οι «Ευτυχισμένες μέρες» και η Γουίνυ – το «Όχι εγώ» ή ...
Καταγόμενος από το αδύνατο φωνή το ακατόρθωτο είναι
«Ποτέ στο τίποτα να περιέλθει. Ποτέ από το τίποτα να μηδενιστεί. Αμηδένιστο ελάχιστο. Πες το καλύτερο χειρότερο. […] Νεκρές στιγμές ...
Ο Περέ και τα ανύπαρκτα μουστάκια
Μ' ό,τι και αν αυτό σημαίνει έλεγα πως τον Περέ -δύο συλλαβές όλες κι' όλες αδελφέ - δεν τον είχα διαβάσει. Ωστόσο είχα άδικο, ως συνήθως, αν κι ...
Το Δεύτερο Μέρος
Μια πόρτα ανοίγει τόσο λίγο, ίσα για να διακρίνω στο κάθετο αυτό άνοιγμα το πλαϊνό μισοφωτισμένο δωμάτιο, όπου μια βρύση στάζει χοντρές στάλες ιδρώτα από το πρόσωπο του ...
Το βορινό παράθυρο
Έριξε μια βιαστική ματιά από το βορινό παράθυρο. Το ποδήλατο ήταν κάτω στον κήπο. Κόκκινο. Φόρεσε το μαύρο παντελόνι του πήρε στο χέρι το μπουφάν και κατέβηκε τη ...
Μάρτυρες μιας ζοφερής εποχής-2ο μέρος: Έρνστ Τόλλερ, Γιόζεφ Ροτ,
Ο Ροτ και ο Τόλλερ δεν μοιάζουν ούτε στο χαρακτήρα, ούτε στην ιδιοσυγκρασία, ούτε σαν συγγραφείς μοιάζουν. Ο Τόλλερ είναι εξπρεσιονιστής θεατρικός συγγραφέας. Γράφει έργα στρατευμένα. Παθιασμένα και ...