Περπατώντας
Τραγουδήσαμε αλλά δε χορέψαμε. Παρόλ’ αυτά ήρθαμε στο κέφι. Όμως κάναμε λάθος. Κάναμε λάθη. Δεν ακούσαμε. Δεν ακούσαμε τα βατράχια να κοάζουν δυσοίωνα. Δεν ακούσαμε τον γκιώνη. Κλείσαμε ...
Εωθινό
Ήτανε πριν να φθάσει ο Καρυωτάκης στη Πρέβεζα
ήτανε πριν ο Εγγονόπουλος διαβάσει Μητσάκη
ήταν τα βήματά του που τον οδηγούσαν στο πύργο του,
δυο μάτια που τον ...
Δυστοπία
Υπήρχε κάποτε μια ευτοπία και οι άνθρωποι επέμεναν να την μπερδεύουν με την ουτοπία, αλλά ου είναι όχι και στην προκειμένη περίπτωση εκτός-ένας τόπος δηλαδή που ποτέ ...
Μάρτυρες μιας ζοφερής εποχής-1ο μέρος: Γιόζεφ Ροτ, Στέφαν Τσβάιχ
Εκεί μπροστά και πάνω στις θίνες της άμμου, που βρέχονταν και παρέμεναν υγρές, μέχρι το νερό να αποσυρθεί - με το θόρυβο που κάνει το νερό όταν υποχωρεί. Εκεί ...
Μέρες που λιγοστεύουν
Το βλέμμα ενός περαστικού σ' ένα παράθυρο με ανοιχτές κουρτίνες.
Ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο σφιχτά την ώρα που το κουδούνι χτυπά κιόλας το σχόλασμα.
Μια σειρήνα ενός αυτοκινήτου που ...
Σβηστές Οθόνες
Ακατάσχετοι ήχοι συνεχείς. Αναβόσβησμα της οθόνης τόσο γρήγορο που να μην το αντιλαμβάνεται ο αμφιβληστροειδής .
Λεπτομέρειες. Ασήμαντες λεπτομέρειες. Μια παλινωδία εικόνων, Μια απουσία. Ένα βλέμμα. Το παράδοξο της ...
Το μηδέν, η στιγμή κι η γομολάστιχα
Αυτό το μηδέν ανάμεσα στα δύο διπλά. Αυτό το μηδέν που τείνει να τα εκμηδενίσει. Αυτό το μηδέν που μπαίνει ανάμεσα χωρίς πρόσκληση. Έτσι τυχαία ή από ένα ...
Μιχαήλ Μητσάκης 11. «Θεάματα του Ψυρρή»
«Βάραμε με το στιλέτο
Κι όσο αίμα τρέξει πιέτο»
«Στον πόλεμο ανάμεσα σε σένα και τον κόσμο υποστήριζε τον κόσμο».[1] Μάλλον ποτέ δεν πέτυχε κάτι τέτοιο ...
Καθώς οι λέξεις στεγνώνουν στην όχθη
«Γεννήθηκα (...)
στων πλάνων ψεύτικων θεών τα χρόνια».
Αυτό αρκεί για αρχή. Όταν δεν ξέρεις τι να πεις για ένα τόσο δύσκολο θέμα μπορεί να ξέρεις πώς να ...
Τα φύλλα της καρδιάς
Η καρδιά είναι ένας μυς στο μέγεθος της γροθιάς ενός σωματώδους άνδρα.
Αλλά είναι ένας μυς αιμάτινος. Ή μάλλον ένα μηχάνημα παλλόμενο που διακινεί αντί χαρτονομίσματα, αίμα. Δεν ...