Χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα
Μπορεί το χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα να μην είναι το ίδιο με το 1984. Μπορεί πάλι η γυναίκα που έχω μπροστά μου να είναι αυτή που βλέπω, χωρίς ...
Τα φύλλα της καρδιάς
Η καρδιά είναι ένας μυς στο μέγεθος της γροθιάς ενός σωματώδους άνδρα.
Αλλά είναι ένας μυς αιμάτινος. Ή μάλλον ένα μηχάνημα παλλόμενο που διακινεί αντί χαρτονομίσματα, αίμα. Δεν ...
η πανοπλία του ποιητή
«Τα ποιήματα συμβαίνουν» λέει ο ποιητής
Ο Σάββας Μιχαήλ δε συνηθίζει να γράφει επιστολές, αλλά έκανε μια εξαίρεση μόλις διάβασε το ποίημα «επέκεινα» του Βύρωνα Λεοντάρη, αυτό το φονικό ποίημα ...
εγώ είμαι, είπα
Εγώ είμαι, είπα. Το 'χεις ξεχάσει. Θαρρώ πως πάντα το ξέχναγες. Παλιότερα πριν φύγεις και πριν εγώ το καταλάβω ήσουν σίγουρος πως δεν καταλάβαινα. Ήσουνα σίγουρος πως η ...
Ανθρώπινη κατάσταση
Όχι, δεν είναι σίγουρο ούτε αυτό ούτε οτιδήποτε άλλο που έχει να κάνει με τη ζωή του καθενός, τη μοναχική του διαδρομή, τις επιθυμίες και τα πάθη του ...
Το ρολογάκι
Καθυστέρησα να σηκωθώ. Είχε φτάσει μεσημέρι. Ένα αμφίθυμο μεσημέρι που έμοιαζε πολύ με τη διάθεσή μου. Πάντα ήμουνα αμφίθυμος όταν άνοιγα τα μάτια μου στο φως που είχε ...
Μεγάλη περιοχή
Πώς να κοιτάξεις μια περιοχή της νύχτας που σέρνεται στο πάτωμα μπρούμυτα αλληθωρίζοντας στο στενό σανίδι; Σε μια φέτα σανιδιού μακρόστενη, γέλα αν μπορείς με γέλιο έστω νευρικό ...
Σκοτεινιάζει. Ένα κείμενο για τη Νύχτα, τη σκοτεινή μητέρα
Έχει πια δύσει ο ήλιος του χειμώνα,
και γρήγορα, σα θέατρο, σκοτεινιάζει,
ή σαν να πέφτει πέπλο σε μια εικόνα
(...)
κ' οι πέτρινοι σταυροί σκίζουν σα χέρια
τον ...
Στο βάθος
Στο βάθος η θάλασσα καστανή και γαλανή, ταραγμένη και γαλήνια., όταν ακόμη δε φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού όρθρου βαθέος. Τα μάτια της κάμπιες που κυματίζανε. Αφρός που σε ...