Ο Πιερπάολο στην Όστια
Μια βαλίτσα ανοιχτή στο πάτωμα. Τα ρούχα του σε γαιώδη χρώματα εξαντλεί την υπομονή τους. Παρεμβαίνει κι αν κάνει λάθος το υπερασπίζεται.
Του κουνούν το δάχτυλο. Τον φοβερίζουν ...
Αφυδάτωση
Η μέρα τέλειωσε όταν έκλεισε την πόρτα κατά πρόσωπο της νύχτας. Όλες οι πόρτες κλείνουν νύχτα. Δίπλωσε το χαρτί με σχεδόν τρεμάμενα χέρια στην αρχή στα δύο, ύστερα ...
1984
Μπορεί το χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα να μην είναι το ίδιο με το 1984. Μπορεί πάλι η γυναίκα που έχω μπροστά μου να είναι αυτή που βλέπω, χωρίς ...
Οι «Ευτυχισμένες μέρες» και η Γουίνυ – το «Όχι εγώ» ή ...
Καταγόμενος από το αδύνατο φωνή το ακατόρθωτο είναι
«Ποτέ στο τίποτα να περιέλθει. Ποτέ από το τίποτα να μηδενιστεί. Αμηδένιστο ελάχιστο. Πες το καλύτερο χειρότερο. […] Νεκρές στιγμές ...
Η κούκλα
Αυτό το βουλιαγμένο σπίτι ήταν η παιδική ηλικία. Αυτό το βούλιαγμα σ’ έκανε να φοβάσαι πως και συ θα βουλιάξεις μαζί του ή μαζί της.
5 τ’ απόγευμα ...
Αντηλιά
Άνοιξα το παράθυρο για να φύγει μια μύγα που 'χε πέσει επάνω στο τζάμι με θόρυβο σαν μια παλάμη μικρού παιδιού ανοιχτή να είχε χτυπήσει το τζάμι. Η ...
Εωθινό
Ήτανε πριν να φθάσει ο Καρυωτάκης στη Πρέβεζα
ήτανε πριν ο Εγγονόπουλος διαβάσει Μητσάκη
ήταν τα βήματά του που τον οδηγούσαν στο πύργο του,
δυο μάτια που τον ...
Δυστοπία
Υπήρχε κάποτε μια ευτοπία και οι άνθρωποι επέμεναν να την μπερδεύουν με την ουτοπία, αλλά ου είναι όχι και στην προκειμένη περίπτωση εκτός-ένας τόπος δηλαδή που ποτέ ...
Μέρες που λιγοστεύουν
Το βλέμμα ενός περαστικού σ' ένα παράθυρο με ανοιχτές κουρτίνες.
Ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο σφιχτά την ώρα που το κουδούνι χτυπά κιόλας το σχόλασμα.
Μια σειρήνα ενός αυτοκινήτου που ...
Περπατώντας
Τραγουδήσαμε αλλά δε χορέψαμε. Παρόλ’ αυτά ήρθαμε στο κέφι. Όμως κάναμε λάθος. Κάναμε λάθη. Δεν ακούσαμε. Δεν ακούσαμε τα βατράχια να κοάζουν δυσοίωνα. Δεν ακούσαμε τον γκιώνη. Κλείσαμε ...