Αρθρογράφος: Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος

Άκουα

Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...

Ο Πιερπάολο στην Όστια

Μια βαλίτσα ανοιχτή στο πάτωμα. Τα ρούχα του σε γαιώδη χρώματα εξαντλεί την υπομονή τους. Παρεμβαίνει κι αν κάνει λάθος το υπερασπίζεται. Του κουνούν το δάχτυλο. Τον φοβερίζουν ...

Αφυδάτωση

Η μέρα τέλειωσε όταν έκλεισε την πόρτα κατά πρόσωπο της νύχτας. Όλες οι πόρτες κλείνουν νύχτα. Δίπλωσε το χαρτί με σχεδόν τρεμάμενα χέρια στην αρχή στα δύο, ύστερα ...

1984

Μπορεί το χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα να μην είναι το ίδιο με το 1984. Μπορεί πάλι η γυναίκα που έχω μπροστά μου να είναι αυτή που βλέπω, χωρίς ...

Αντηλιά

Άνοιξα το παράθυρο για να φύγει μια μύγα που 'χε πέσει επάνω στο τζάμι με θόρυβο σαν μια παλάμη μικρού παιδιού ανοιχτή να είχε χτυπήσει το τζάμι. Η ...

Η κούκλα

Αυτό το βουλιαγμένο σπίτι ήταν η παιδική ηλικία. Αυτό το βούλιαγμα σ’ έκανε να φοβάσαι πως και συ θα βουλιάξεις μαζί του ή μαζί της. 5 τ’ απόγευμα ...