Αρθρογράφος: Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος

Εκτός

Έμοιαζε πράγματι με τη γλώσσα των γεγονότων. Αλλά μήπως ήξερα ποια ήταν η γλώσσα των γεγονότων; Αυτή τέλος πάντων που μου ζήταγε εκείνος. Αλλά μήπως εγώ καταλάβαινα τι ...

Ο τίγρης εμαι εγώ

Εκεί στο κέντρο της σκηνής -ή μήπως στο κέντρο του τοίχου;- ένα πρόσωπο ακτινοβολεί, μια μορφή που του παράστεκε όσο ζούσε. Η μορφή του πατέρα που σκύβει πάνω ...

Άκουα

Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...

Αποσιωπητικά...

Η Μονόφθαλμη κοπέλα Άφηνε πάντα ένα υπόλειμμα στο πιάτο του. Όπως δεν μπορούσε να ολοκληρώσει ένα γεύμα, έτσι δεν μπορούσε να τελειοποιήσει κανένα πράγμα. Ό,τι έκανε, με ...

Η κούκλα

Αυτό το βουλιαγμένο σπίτι ήταν η παιδική ηλικία. Αυτό το βούλιαγμα σ’ έκανε να φοβάσαι πως και συ θα βουλιάξεις μαζί του ή μαζί της. 5 τ’ απόγευμα ...

Να συνεχίσω;

.. Θα συνεχίσω!         Κι όμως (ή ναι αλλά όμως) οι σελίδες σκοτείνιασαν. Όσο και οι ελπίδες δεν είναι ευέλπιδες, ντυμένοι με βυσσινί ταγιέρ ή φουστίτσες κοντές με σπαθάκια ...