Τελευταία Άρθρα

  • Η Περισπωμένη

    -Είτε το ένα κάνω είτε το άλλο θα ταμπουρωθείς πίσω  από τη θέση σου. -Δεν έκανα τίποτα που έπρεπε να πάρεις προσωπικά. -Θα σε χωρίσω άμα γράψεις εναντίον ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άχρηστα στόματα

    Όταν έβλεπε ανοιχτά τα συρτάρια να χάσκουν στη στενόμακρη κουζίνα της και καμιά φορά να κινδυνεύουν  από τους γοφούς της επειδή είχε το νου της στη μεθοδική προετοιμασία ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Η περισπωμένη και η οξεία

      Νομίζω πως δεν έβγαινε ποτέ ατημέλητος, παρ’ όλα αυτά αν τύχαινε να βρεθείς πίσω του εκείνη τη σαββατιάτικη αιθρία στην οδό Αθηνάς θα διαπίστωνες έκπληκτος πως κρεμόταν ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Ο Μάκβεθ δολοφονεί τον Ύπνο.

    Κι εγώ άκουσα τη νύχτα να κλαίει. Ξέσερνε τη θάλασσα ως την προβλήτα. Ο φάρος καθυστερούσε ν’ ανάψει. Έτσι του φάνηκε. Ο σηματωρός σφύριξε την αναχώρηση. Ύπνος θάνατος ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Τ’ Αλώνια της Νύστας

    Ήταν νύχτα. Τελευταία τις περισσότερες φορές είναι νύχτα κι ωστόσο ένα άλφα φως, αμυδρό φέγγει το αφέγγαρο σκοτάδι της νύχτας. Δύο φεγγάρια εναλλάσσονταν  στα Ψηλά Αλώνια της Νύστας ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Τίποτα δεν έχει συμβεί πραγματικά μέχρι να περιγραφεί με λόγια.

— Βιρτζίνια Γουλφ

Στρόβιλος

Βλέμμα

Τα βλέμματα. Το μισό πρόσωπο. Από τη μέση και κάτω. Τα βλέμματα της άφιξης. Ύστερα της συνύπαρξης. Το πρωί με άπλυτα μάτια, πυρετικό βλέμμα, μισό στον ύπνο. Νευρική ...

Επιστροφή στο Μαύρο

Κατάβαθη. Υγρή. Γυμνή. Άσβεστη. Στο μαύρο. Ασάλευτα, αναζητώ το χαμένο. Ηδονή. Στον λαιμό μου, Αφημένη η νύχτα. Χυτή. Γδυτό το κορμί μου ολάκερο. Κι ο ήλιος κατάφωτος στο ...

Άνθιση

Είμαι σαν κλώνος μυγδαλιάς σε ποτήρι βυθισμένο στο ύδωρ. Στην καρδιά μου μια αγάπη χαραγμένη. Πέφτει πάνω μου ο ήλιος. Ανθίζω. Σκορπώ τ’αρώμα μου. Στα χείλη μου φυτρώνουνε ...

Εν λευκώ

Η γυμνή καμπύλη του ώμου μου, 
ανέγγιχτη χωρίς παρελθόν…
Στην χαρίζω…
Διάφανα μάτια.
Κόκκινα χείλη γεμάτα Βόσπορο…
Και λίγο από το κρασί της άγριας ομορφιάς μου…
Και ...

Χωρίς εικόνες

Χωρίς λευκά περιθώρια να οριοθετούν την εκτύπωση, και με την αλλαγή ενός γράμματος μόνο, την εντύπωση που σου προκαλεί το αντικείμενο, όταν πρόκειται για υποκείμενο κιόλας: τι σχέση ...

Στο βάθος

Στο βάθος η θάλασσα καστανή και γαλανή, ταραγμένη και γαλήνια., όταν ακόμη δε φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού όρθρου βαθέος. Τα μάτια της κάμπιες που κυματίζανε. Αφρός που σε ...

Εαρινή Ηδονή

Το κορμί μου λαμπάδα χυτό,
Γυμνό στης άνοιξης την άφεση.
Δες με.
Τα μάτια σου να δούνε την γλύκα.
Σε ρουμπινί δειλινό,
Με κατάκορφο ήλιο,
Οι σάρκες μας ...