Με χιλιάδες φιλιά και σκοτάδια
12/03/2024
Με χιλιάδες φιλιά και σκοτάδια
Αισθάνομαι κρίνος.
Και ταξιδεύεις μέσα στο κορμί μου.
Γυμνή στον κόρφο σου ανασαίνω, ουρανέ μου.
Φεγγοβολείς τ’ άστρα, στο στήθος μου.
Κοιτάζω τα σώματα μας, και βρίσκω ονείρατα.
Πάει ο Έρωτας και έρχεται σαν το τρεχούμενο νερό στα σκέλη μου.
Και γίνομαι άνθος που ποτίζεται στη νύχτα,
με ασημένια φύλλα.
Κι η επιθυμία σαλεύει στις καρδιές μας.
Και μια άγνωστη γαλήνη μας καίει αμέριμνα.
Κι οι μουσικές ωδές, τόσο μυστικές,
Απόκρημνος αισθησιασμός στο βλέμμα μου.
Εσθήρ από τη Βίβλο μαγεύει το πάθος μας…
Τρέχω σαν την ελαφίνα, στο δάσος το απέραντο αυτό,
Και γυρεύω τον Ποιητή, να μου δώσει την πνοή του.
Και στα μαλλιά μου να πλέξει κι άλλα όνειρα.
Ο δρόμος λάμπει στα μάτια του.
Μια λάμψη θαρρώ σα φωτιά.
Άνθη λεμονιάς και λουλούδια του χειμώνα.
Με στεφανώνουν εμένα την Άνοιξη.
Κι απαλά μας σκεπάζει η νύχτα σου.
Με χίλια φιλιά και σκοτάδια…
