Τελευταία Άρθρα

  • Έγινες η ζωή μου ολόκληρη

    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη, γιατί οι λέξεις δεν χωρούσαν τον ουρανό μα
    ολάκερο τον άνεμο,
    που ξεχύθηκε απάνω στο γυμνό κορμί μου.
    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόλις χθες

    Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
    Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
    μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
    όταν το βάρος σου ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Δύο ποιήματα

    Τι φωτιά που είσαι;
    Τι ακόλαστος πόθος;
    Αμέτρητος,
    Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
    Με καις ολόκληρη,
    Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
    Έχεις ξαναδεί τόσο ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άκουα

    Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ο έρωτας που δεν είναι ατόφιος πόνος δεν είναι ατόφιος έρωτας

— Αντόνιο Πόρτσια

Λογοτεχνικώς

Εαρινή Ηδονή

Το κορμί μου λαμπάδα χυτό,
Γυμνό στης άνοιξης την άφεση.
Δες με.
Τα μάτια σου να δούνε την γλύκα.
Σε ρουμπινί δειλινό,
Με κατάκορφο ήλιο,
Οι σάρκες μας ...

Επικίνδυνοι καιροί

Επικίνδυνοι καιροί. Μπορεί να κρυολογήσεις αν δε προσέξεις αν δε φυλαχτείς και γατί να φυλαχτείς άλλωστε. Μήπως είναι καλύτερο να περπατήσεις χωρίς προφύλαξη πάνω στο σκοινί που σου ...

Ονειρεύομαι

Ονειρεύομαι. Φαντάσου να ξάπλωνα δίπλα σου. Να μύριζες τ’ άρωμα μου για πάντα. Να αποκοιμιόσουν. Να μεθούσες. Να αντίκριζες, Τον ώμο μου να ξεχύνεται πλάι σου,  σαν ...

Σκληρό χαρτί

Εδώ που είμαστε, εκεί που βρεθήκαμε κάποτε λίγες στιγμές, τι άλλο μπορούμε παρά να μιλήσουμε με τα δικά μας λόγια, αν κι όλα έχουν ειπωθεί, πώς το πες ...

Το 333

Το 333 δεν απαντά. Άλλαξαν έξαφνα τους κώδικες κι εσύ δε θα τελέψεις με το ποίημα σου στο πρώτο πληθυντικό ή στο πρώτο ενικό με μια ιδεολογία τόση ...

Νέος Κόσμος

Το ποίημα δεν ακούει ούτε βλέπει. Ψαύεται. Πριν καταφύγω στην ελεύθερη πτώση από την ταράτσα απ’ όπου βλέπω τον Κόσμο Νέο, πασπατεύω να βρω το διακόπτη ανεβοκατεβάζοντας το ...

Υπάρχεις παρηγοριέμαι

Η ειδή σου στο καρέ της οθόνης τρεμουλιαστή παλεύει να σταθεροποιηθεί ανφάς ή προφίλ. Κάθετη στην αρχή οριζόντια κατόπιν αλλά αμίλητη. Ανοίγω κι άλλο τον ήχο. Βουητό. Ανεβαίνω ...