Τελευταία Άρθρα

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Δύο ποιήματα

    Τι φωτιά που είσαι;
    Τι ακόλαστος πόθος;
    Αμέτρητος,
    Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
    Με καις ολόκληρη,
    Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
    Έχεις ξαναδεί τόσο ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άκουα

    Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόνο η αγάπη μας

    Νιώθω σαν θάλασσα αδειανή.
    Το κορμί μου στις άκρες του κρεβατιού,
    Και το φεγγάρι να φωτίζει την γύμνια μου,
    Με την μοναξιά να με σκεπάζει ολόκληρη.
    Το φιλί ...
    Συνεχίστε Εδω

  • ναυαγός εραστής

    Είσαι ναυαγός εραστής,
    Θάλασσα ρέει στα μάτια σου,
    Και στο φιλί σου αρμύρα.
    Γιατί ταξίδευες αιώνες.
    Να βρεις το άλλο μισό σου,
    Δοκίμαζες γεύσεις,
    Σε ξένα κορμιά,
    Σε βλέμματα ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ό,τι ανήκει μόνο στο παρόν, πεθαίνει μαζί του

— Μιχαήλ Μπαχτίν

Λογοτεχνικώς

Επικίνδυνοι καιροί

Επικίνδυνοι καιροί. Μπορεί να κρυολογήσεις αν δε προσέξεις αν δε φυλαχτείς και γατί να φυλαχτείς άλλωστε. Μήπως είναι καλύτερο να περπατήσεις χωρίς προφύλαξη πάνω στο σκοινί που σου ...

Άκουα

Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...

Σκληρό χαρτί

Εδώ που είμαστε, εκεί που βρεθήκαμε κάποτε λίγες στιγμές, τι άλλο μπορούμε παρά να μιλήσουμε με τα δικά μας λόγια, αν κι όλα έχουν ειπωθεί, πώς το πες ...

Ονειρεύομαι

Ονειρεύομαι. Φαντάσου να ξάπλωνα δίπλα σου. Να μύριζες τ’ άρωμα μου για πάντα. Να αποκοιμιόσουν. Να μεθούσες. Να αντίκριζες, Τον ώμο μου να ξεχύνεται πλάι σου,  σαν ...

Το 333

Το 333 δεν απαντά. Άλλαξαν έξαφνα τους κώδικες κι εσύ δε θα τελέψεις με το ποίημα σου στο πρώτο πληθυντικό ή στο πρώτο ενικό με μια ιδεολογία τόση ...

Νέος Κόσμος

Το ποίημα δεν ακούει ούτε βλέπει. Ψαύεται. Πριν καταφύγω στην ελεύθερη πτώση από την ταράτσα απ’ όπου βλέπω τον Κόσμο Νέο, πασπατεύω να βρω το διακόπτη ανεβοκατεβάζοντας το ...

Υπάρχεις παρηγοριέμαι

Η ειδή σου στο καρέ της οθόνης τρεμουλιαστή παλεύει να σταθεροποιηθεί ανφάς ή προφίλ. Κάθετη στην αρχή οριζόντια κατόπιν αλλά αμίλητη. Ανοίγω κι άλλο τον ήχο. Βουητό. Ανεβαίνω ...