Στο βάθος
18/03/2023
Στο βάθος η θάλασσα καστανή και γαλανή, ταραγμένη και γαλήνια., όταν ακόμη δε φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού όρθρου βαθέος. Τα μάτια της κάμπιες που κυματίζανε. Αφρός που σε διακόρευε. Μη ντύνεις τις λέξεις σκέφτηκα. Μην ωραιοποιείς . Η λογοτεχνία είναι διακινδύνευση - κανείς δε διασώζεται γράφοντας. Κανένα δε σώζει αυτή.
Ένα κόκκινο φουσκωτό μπουφάν κρεμόταν άτσαλα από ένα καρφί στον τοίχο. Σάλιο είχε αφρίσει στις άκρες των χειλιών της κι είχε πλημμυρίσει το στόμα της. Τα μάτια της σαν της θάλασσας έμοιαζαν με κάμπιες που φιδοσέρνονταν. Τα ξυριστικά του ξεπρόβαλαν από το σκουρόχρωμο νεσεσέρ. Μην ακριβολογείς. Δε χρειάζεται. Μια φούγκα θανάτου έχει στήσει το μακάβριο χορό της γύρω από κείνο το ερείπιο. Ένας νεκρός. Κι άλλος. Κι άλλοι. Ένας νεκρός άτσαλα ξαπλωμένος ανάμεσα στα ερείπια. Αυτός θ' αργήσει ν' αναπαυθεί.
Εκείνη μάλλον τον κοιτάζει. Ή μπορεί να κοιτάζει το κρεμασμένο στον τοίχο κόκκινο μπουφάν που είναι κουρελιασμένο, ή το μέλλον που στρίβει τη γωνία αποφεύγοντας ένα τανκ..
Τότε μόλις είδε πως έλειπε ένας τοίχος. Είχε γίνει κομμάτια από μια οβίδα. Παντού κάλυκες χρυσίζανε στον ήλιο αν και οι πυκνοί καπνοί έκρυβαν το φως του. Έχω ένα κόκκινο ρουμπίνι μέσα στο κεφάλι μου είπε ο ποιητής πριν στείλει την υπηρέτρια στο φαρμακείο ν' αγοράσει το φάρμακο που αποχρωματίζει. Εκείνη συνεχίζει να με κοιτάζει. Δεν είμαστε μακριά από το ποτάμι αν και οι πόλεις που έχουν θάλασσα δεν έχουν ποτάμια και λίμνες. Η πόλη ήταν αναλυμένη σε σωρό ερειπίων. Μάνα μου του έφυγα είπα.. Εκείνη δεν τον άκουγε πια. και το χαρτί απορροφούσε το μελάνι σαν στυπόχαρτο. Ο αγέρας έδερνε εκείνο το τσουλούφι που ήταν εγκατεστημένο στο μέτωπο.
Χύθηκε λίγο σκούρο μελάνι στη θάλασσα και την έβαψε Μαύρη.
Επικός ρυθμός. Επαναλαμβανόμενοι κανονιοβολισμοί. Συνεχόμενοι πνιγμοί.
Γύρισε την πλάτη στον ερωτώντα και στα ερωτηματικά του και αποχώρησα από το σκηνικό. Προηγουμένως ξάπλωσε στο έδαφος και έπαθε επιληπτική κρίση. Το φεγγάρι σίγησε. Η νύχτα αδιαπέραστη. Μαύρη σαν μια θάλασσα με το ίδιο όνομα.
Ήπια δυο γουλιά απ' το ποτήρι της όχι για να μάθω τα μυστικά της αλλά να θυμηθώ και να ξεχάσω τα δικά μου. Δεν κατάφερα κανένα απ' τα δυο. Έτσι άφησα τα πράγματα στη θέση τους. Τότε είδα τον άνθρωπο με τα μαύρα να έρχεται προς εμένα
