Τελευταία Άρθρα

  • ομιλία στην παρουσίαση της μετάφρασης της Λίζας Διονυσιάδου του Ημερολογίου ...

    Ο Αντρέγιεφ όπως ο Προυστ, ο Κάφκα, ο Τζόυς υπήρξε μάρτυρας των πιο βίαιων πολιτικοστρατιωτικών αναταραχών που γνώρισε η Ευρώπη στη μακρόχρονη ιστορία της. Το μακελειό του Πρώτου ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Παλαιστίνη

      Η Παλαιστίνη μου γράφει ποιήματα, μου μιλάει
    για τριαντάφυλλα
    Καθώς εσύ ανεβαίνεις στον λόφο εγώ τον κατεβαίνω
    Εξάρχεια-Κυψέλη έρχεσαι με τα πριόνια·
    Πατησίων και Αλεξάνδρας και ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Ώρα έκτη

    Ώρα έκτη 
    Έστρωσα το τραπέζι με άσπρο λινό. Με χέρια ταπεινά που
    έπλενα τις πληγές στα γόνατα σου -στα γόνατα σου, να έπεφτα
    έλεος να ζητώ, και να ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Έγινες η ζωή μου ολόκληρη

    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη, γιατί οι λέξεις δεν χωρούσαν τον ουρανό μα
    ολάκερο τον άνεμο,
    που ξεχύθηκε απάνω στο γυμνό κορμί μου.
    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Μόλις χθες

    Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
    Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
    μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
    όταν το βάρος σου ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ο έρωτας που δεν είναι ατόφιος πόνος δεν είναι ατόφιος έρωτας

Αντόνιο Πόρτσια

Λογοτεχνικώς

Το ρολόι Часы

Τα έχανα. Φτηνά, ακριβά, τα ρολόγια γενικά τα έχανα. Η κόρη μου μού έδωσε ένα αδιάβροχο πλαστικό ρολόι. Τη ρωτάω: «Γατούλα μου, δουλεύει;» -«Μα ναι, μανούλα, δουλεύει». Δούλευε ...

Η Νύχτα

Το πρωί η Μανούλα του Αλεξέι Πετρόβιτς [1] χασμουριέται δυνατά- δυνατά! Ζήτω! Εμπρός! Ένα νέο πρωινό σκάει στο παράθυρο. Οι κάκτοι λάμπουν, τρεμοπαίζει το κουρτινάκι. Έκλεισε με κρότο ...

Το όνομά μου

Η ταυτότητά  στο όνομα του γράφει  Χρήστος. T­ώρα είναι μεσόκοπος , αλλά με νεανική διάθεση και μοντέρνα μυαλά .  Με τους συνομηλίκους του δεν έχει και πολλά, πολλά.. Στα ...

Κρυμμένα στο βυθό

    Η απάτη και η απατηλότητα συμπεριφέρονται σιωπηλά. Τα μυστικά μπορεί καμιά φορά να τα παίρνει το ποτάμι, όμως τη σιωπή κανείς δεν την μετακινεί στο ελάχιστο ...

Το όνειρο

Ο Καλούγκιν αποκοιμήθηκε και είδε ένα όνειρο, σαν να καθόταν στους θάμνους και δίπλα τους να περνούσε ένας αστυνομικός. Ο Καλούγκιν ξύπνησε, έξυσε τον λαιμό του, ξανακοιμήθηκε και ...