Ανείπωτα μπλε, απαλό...
12/11/2019
Ανείπωτα μπλε, απαλό...
Ήρεμη η πατρίδα μου μετά τη θύελλα, μετά τη μπόρα,
κι η ψυχή μου, απέραντος τόπος,
αναπνέει το άρωμα του μελιού και των ρόδων.
Ηρέμησα κι εγώ. Τα χρόνια έκαναν τη δουλειά τους,
αλλά για ό,τι πέρασε εγώ δεν βλασφημώ·
σαν τ’ άλογα της τρόικας που μανιασμένα
ξεχύθηκαν σ’ όλη τη χώρα.
Σήκωσαν σκόνη γύρω. Άφησαν ίχνη.
Χάθηκαν από σφύριγμα διαβολικό.
Κι ακόμα εδώ στο δάσος, στο τόπο μας
ακούγονται σαν πέφτουνε τα φύλλα.
θα αναλύσουμε τα πάντα, ό,τι είδαμε,
σαν τι συνέβη, τι συνέβη μες τη χώρα,
και θα συγχωρήσουμε όσους μας πλήγωσαν πικρά
από ξένο ή δικό μας λάθος.
Δέχομαι, πως ότι έγινε έγινε,
τι κρίμα μόνο τώρα που είμαι στα τριάντα -
λίγα απαιτούσα απ’ τη ζωή,
στην παραζάλη της ταβέρνας ξεχασμένος.
Όμως η δρυς η νεαρή μέχρι καρπό να κάνει,
σαν χλόη μόνο λυγίζει στο λιβάδι...
Αχ, νιότη, νιότη ορμητική,
ολόχρυση κι ατρόμητη!
Απόδοση: Ελένη Κατσιώλη
Ο Γεβγένι Γεσένιν γεννήθηκε στο χωριό Κονσταντίνοβο του Ριζάν το 1895. Είναι εικονιστής ή φαντεζίστας, μία τάση που αναπτύχθηκε το 1920 στη Ρωσία και που θεωρούσε ότι η λέξη δημιουργεί μια αυτόνομη εικόνα που δεν σχετίζεται οπωσδήποτε με την πρωταρχική της σημασία.
