Τελευταία Άρθρα

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Δύο ποιήματα

    Τι φωτιά που είσαι;
    Τι ακόλαστος πόθος;
    Αμέτρητος,
    Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
    Με καις ολόκληρη,
    Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
    Έχεις ξαναδεί τόσο ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άκουα

    Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Foxrock

    Foxrock. Το f κεφαλαίο, όπως όλοι οι τόποι και τα κεφάλαια της ιστορίας. Το c του rock δεν έλεγε να στρογγυλέψει.  Έκανε χιλιόμετρα με το ποδήλατο φορώντας το ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόνο η αγάπη μας

    Νιώθω σαν θάλασσα αδειανή.
    Το κορμί μου στις άκρες του κρεβατιού,
    Και το φεγγάρι να φωτίζει την γύμνια μου,
    Με την μοναξιά να με σκεπάζει ολόκληρη.
    Το φιλί ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

και ξαφνικά, όλα στη ζωή μας παίρνουν ένα τέλος κι ό,τι πίσω αφήσαμε δεν είναι, παρά μερικές χαραγματιές πάνω σε μια πέτρα

— ΦΩΚΝΕΡ

Στρόβιλος

Η δαιμονισμένη

΄Εκανε διαδρομές ορμητικές  και επικίνδυνες μέχρι να βρει την έξοδο. Ξεπήδησε ορμητικά βγαίνοντας από το σκοτεινό  λαγούμι της στο φως- νομίζει. Αναπάντεχα ξεπήδησε θα ΄λεγες, αν ήξερες βέβαια ...

Φωτοσκιάσεις

Μου αρέσει να περπατώ τη νύχτα. Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση ότι τη νύχτα βλέπω καθαρότερα. Άλλωστε οι σκιές, οι σκιές του εαυτού μας, πολλές φορές είναι ...

Εκόντες

Μάτια ξεκρεμασμένα από τους θόλους που τα περιέβαλαν. Μονάχα τα μυωπικά γυαλιά απέμειναν εκεί, δήθεν για να βλέπουν καλύτερα, καθαρότερα. Τοξωτά φρύδια που έχασαν τη μάχη με τη ...

Το αγρίμι

Δεν υπήρχε στη ζωή της από παλιά, τώρα τελευταία την επισκέφτηκε κι ούτε που το φανταζόταν ότι ζει στις πόλεις, ότι τρέχει στα σπίτια, ότι μπαινοβγαίνει απτόητο, ότι ...

Ένα πρωινό

  Έσκισε βίαια την φθινοπωρινή ησυχία η αντρική φωνή. "Θα τον σκοτώσω, δε μπορώ πια". Τα γεροντάκια, ξύπνια από ώρα, έστησαν αυτί να βεβαιωθούν, άκουσαν καλά; Οι μεσήλικες ...

Θάρθει μια μέρα

Η ζωή δεν είναι για όλους; Είναι για όλους; Είναι γι' αυτούς που την πιστεύουν; Γι' αυτούς που τους πιστεύουν; Η ζωή είναι προνόμιο; Είναι φτιαγμένη για συνταξιδιώτες ...

Η σονάτα μου

Λυπάμαι, αυτό που σκέφτηκα,  ντρέπομαι να το πω,  έτσι το πήρε και το σήκωσε η σκόνη που η γυναίκα φεύγοντας υψώνει. Το πήρε και το σκλάβωσε η χορδή ...

Επικείμενος θάνατος

«Δεν θα μας θάψετε ποτέ κουφάλες νεκροθάφτες.» 1998 : Νομική Αθήνας. Ένας ήρωας του Pazienza μπαίνει στο φωτογραφικό όμιλο, στο ροζ κτίριο. Μόνος, σκυφτός, μ’ένα στριφτό τσιγάρο μονίμως ...