Η σονάτα μου
17/09/2019
Λυπάμαι, αυτό που σκέφτηκα,
ντρέπομαι να το πω,
έτσι
το πήρε και το σήκωσε η σκόνη
που η γυναίκα φεύγοντας υψώνει.
Το πήρε και το σκλάβωσε η χορδή
σονάτα κρεμασμένη σε βιολί.
Το άρπαξε ο αγέρας που φουσκώνει
στη θάλασσα παντιέρα το απλώνει.
Το έθαψε η μάνα σφραγισμένο
υπέρ νεκρών πρόσφορο ζυμωμένο.
Το κλώτσησε σαν τόπι το παιδί
κουρέλι ξεφτισμένο στην αυλή.
Το τύλιξε σαν σάβανο, λύκος ημερωμένος
ο έρωτας ο παλαιός μα τώρα πεθαμένος.
Εκείνη
την Τρίτη Ημέρα φθάνει στην Φθία
μ΄ένα καράβι φάντασμα
φθαρμένη πανοπλία.
