Λογοτεχνικώς
Ας λήξουν
Ας λήξουν
ας λήξουν
τώρα
οι ερμηνείες όλες
τώρα ας λήξουν
ας λήξουν τώρα
οι δυνάστες του στείρου λόγου
τώρα ας λήξουν
ας καταλήξουν
οι στεριανοί
οι ...
Το τρομερό και το όμορφο
Μια φορά ο Stello, ένας απλός καλλιτέχνης ή ποιητής, αποφάσισε να ζωγραφίσει το τέρας μέσα του, να μεταμορφώσει τον δαίμονα, με σάρκα και οστά σε εικόνα αληθινή, μπας ...
Έχεις πεινάσει ποτέ;
– Βάτραχε, έχεις πεινάσει ποτέ; είπε η Αλίκη
– Πού σου 'ρθε τώρα αυτό;
– Σε ρωτάω, βάτραχε, έχεις πεινάσει ποτέ;
– Αμέ. Εσύ Αλίκη;
– Όχι, δεν ...
Ο Franz Kafka και η αίσθηση του προσωρινού
Με την αίσθηση του προσωρινού, με τη βεβαιότητα πως η ζωή είναι δισταγμός, δεν είναι δρόμος, με τη βαθιά εντύπωση ότι «κανείς δεν τον κατανοεί ολόκληρο», με την ...
Σάρα
Σκοτάδι στ' αυτιά μου. Στο καινούργιο τετράδιο προσχέδια. Οδηγεί κοιτώντας τους καθρέφτες. Κεφτέδες για μεσημεριανό. Χθες τηγάνιζε καλαμαράκια. Πλάι μου στο σινεμά. Την παίρνει ο ύπνος. Ήσυχη. Γαλήνια ...
4 κορίτσια
Ντουέτα οι φίλες και οι άγνωστοι μεταξύ τους άνδρες μετά από έρωτα, ξεφυλλίζοντας σελίδες με φαρμάκι ακριβό και ένα φεγγάρι άξιο για να κρεμάσεις μάτια και μέλη γυμνά ...
24. το όνειρο
Την είχε τυλίξει με τα οκτώ μακριά πόδια του, λέει. Τόσο ερωτευμένο χταπόδι δεν είχε ξαναδεί. Περίεργο χταπόδι, ιδιαίτερο, με ανθρώπινα συναισθήματα.
Την κοίταζε, λέει, με τα δεκάδες ...
Ο δεσμώτης
Ανοίχτε το μπουντρούμι.
Το φέγγος της ημέρας δώστε μου,
τη μαυρομάτα κοπελιά,
το μαυροχαίτικο φαρί!
Και τη μικρή την καλλονή
πρώτα γλυκά θα τη φιλήσω,
στ’ άλογο πάνω ...
4- Ονειροπαγίδα
Λαμπρή εσπέρα, χειμωνιάτικη, με βαθυκύανο δέρμα, σφαγμένο από ουράνια μαχαίρια. Ματώνει ο ήλιος αργά, κι η νύχτα πάντα, από μωβ.
Κατεβαίνω στο κέντρο. Τα μαγαζιά, πανέτοιμα για τα ...
Κατεβαίνω στο κέντρο. Τα μαγαζιά, πανέτοιμα για τα ...
Φύλακας
Με φώναζαν Σταυρούλα και φορούσα σοσόνια άσπρα, ακόμη και το χειμώνα. Δε θυμάμαι τι παπούτσια φορούσα. Θυμάμαι μόνο πως κρύωναν τα πόδια μου και είχαν κάτι τεράστιες ροδέλες ...