Τελευταία Άρθρα

  • Παλαιστίνη

      Η Παλαιστίνη μου γράφει ποιήματα, μου μιλάει
    για τριαντάφυλλα
    Καθώς εσύ ανεβαίνεις στον λόφο εγώ τον κατεβαίνω
    Εξάρχεια-Κυψέλη έρχεσαι με τα πριόνια·
    Πατησίων και Αλεξάνδρας και ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Ώρα έκτη

    Ώρα έκτη 
    Έστρωσα το τραπέζι με άσπρο λινό. Με χέρια ταπεινά που
    έπλενα τις πληγές στα γόνατα σου -στα γόνατα σου, να έπεφτα
    έλεος να ζητώ, και να ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Έγινες η ζωή μου ολόκληρη

    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη, γιατί οι λέξεις δεν χωρούσαν τον ουρανό μα
    ολάκερο τον άνεμο,
    που ξεχύθηκε απάνω στο γυμνό κορμί μου.
    Έγινες η ζωή μου ολόκληρη ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόλις χθες

    Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
    Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
    μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
    όταν το βάρος σου ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ο έρωτας που δεν είναι ατόφιος πόνος δεν είναι ατόφιος έρωτας

— Αντόνιο Πόρτσια

Στρόβιλος

Στις 9/12

  Είναι καιρός να αφήσουμε στην άκρη τα θαύματα. Είναι καιρός να ασχοληθούμε με το ομορφότερο πριν οι γέφυρες καούν. Μια ζωή φορούσε τ' αποφόρια της και ας ...

Ο γονδολιέρης

Ήταν εκεί πάντα. Στην πόλη που βούλιαζε, στο νερό. Έβραζε χορταρικά και ο ατμός θόλωνε τα τζάμια. Θόλωνε και τη μορφή της, θαρρείς, ζωγραφισμένη σε βιτρώ σε βαθιά ...

Αιδώς Αργείοι!

Από νωρίς είχαμε επισημάνει, από τις σελίδες του Στροβίλου, ότι όλη αυτή η ιστορία με την Παν – Υπέρ – Επιδημία είχε οικονομικά, γεωπολιτικά και πολιτικά αίτια και κίνητρα. Προφανώς και υπάρχουν ...

Το όνειρο που έχασα

Μια μορφή που πλέει ανάμεσα σε κύματα χαμηλά που χάνουν το βηματισμό τους όσο πλησιάζουν την ακτή εμφανίζεται φορώντας σκουφάκι, έπειτα εξαφανίζεται και ξαναεμφανίζεται,αλλά ασκεπής αυτή τη ...

Η επιδρομή

Αφηρημένη γενικότερα, δεν είχα πάρει είδηση το λεπτό –σχεδόν αόρατο– στρώμα υπόλευκης σκόνης, απλωμένο στις άκρες και σε όλες τις γωνίες του δωματίου μου. Πήρε καιρό η εγκατάστασή ...

Δύο ποιήματα

Τι φωτιά που είσαι;
Τι ακόλαστος πόθος;
Αμέτρητος,
Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
Με καις ολόκληρη,
Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
Έχεις ξαναδεί τόσο ...

Ιστορίες από μια Εγκαταλειμμένη Ταβέρνα: μέρος Δ’ – Αρμένικη Βίζιτα

Η σκηνή ξεκινάει με ένα περίεργο πλάνο… Ένας μασκοφόρος ντελιβεράς στέκεται απέναντι, και σε απόσταση ασφαλείας, από τον Συριζαίο Πέρση, κρατώντας τρεις πίτσες… Ο Πέρσης μοιάζει πανευτυχής και ...