Καπετάνιος:

 «Σε κάθε περίπτωση, εγώ θα συνεχίσω να βοηθάω… με τον τρόπο μου… Καλό είναι να διατηρείται η φωτιά αναμμένη… Ακόμα κι αν οι φύλακες, οι φρουροί της έχουν λησμονήσει για πιο λόγο την κρατάνε αναμμένη ακόμα…»

Και – ακόμη πιο συγκινημένος, και κοιτώντας το μπάρμπα Σάκη: «Εκτός από ανθρώπους σα τον Σάκη…»

Κι αφού πίνει μια γουλιά από το ποτό του, ο Καπετάνιος ολοκληρώνει την διάλεξη…

Περνούν κάμποσες στιγμές αμηχανίας. Αρχικά, Μπερδεμένοι, ζαλισμένοι και κουρασμένοι καθως είμαστε, αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ολοκληρώθηκε η ομιλία του Καπετάνιου. Έτσι ο Καπετάνιος διατηρεί την πρωτοβουλία κινήσεων: Σηκώνεται από την πολύθρόνα του, βγάζει ένα βιβλίο κι ένα φάκελο από την τσάντα του και κατευθύνεται προς τον Σάκη. Κι επειδή ο – επίσης βουρκωμένος –  Σάκης τον περιμένει όρθιος, μόλις φθάνει αγκαλιάζονται θερμά…

Ο Καπετάνιος κάτι πρέπει να είπε στον Σάκη, αλλά εγώ δεν άκουσα γιατί ήμουν κι εγώ συγκινημένος, και γιατί μου απέσπασε την προσοχή ο κ  …εεε, η πλάτη της μιας άλλης Νατάσας –  Αργότερα ο Πάνος ο Εμμανουήλ μου είπε ότι  ο Καπετάνιος πρέπει να του είπε: «Σε ευχαριστώ πολύ , σύντροφε Ισαάκ», αλλά αυτό δεν μου το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Ισαάκ – Σάκης Κομνηνός… Επίσης, δε μάθαμε και τι ήταν τα δώρα που του έδωσε…

Οι παράξενοι επισκέπτες φύγανε μετά από αυτόν τον συγκινητικό εναγκαλισμό. Ο Καπετάνιος συγκινημένος, κι ο Ελισαίος μαγκωμένος. Αλλά προτού φύγει ο Καπετάνιος, πλησίασε τον Εμμανουήλ, ο οποίος επίσης είχε σηκωθεί – όπως κι όλοι μας –  και κάτι του είπε. Κι απ’ ότι άκουσα πρέπει να του πε κάτι για μια γυναίκα – μια Σούλα ή Κούλα ή Βούλα –  που τον αγάπησε πολύ – τον Εμμανουήλ δηλαδή, κι ότι έκανε ανοησία γιατί αυτός ουσιαστικά την παράτησε… Επίσης του είπε για κάποιον ηλίθιο, αλκοολικό και αυτοκαταστροφικό φίλο του, που αντί να τον συμμαζεύει, παρασύρεται από εκείνον, αλλά δεν κατάλαβα ούτε για ποιον φίλου του μιλούσε, αφού δεν έχει κάποιον ηλίθιο φίλο ο Εμμανουήλ, αλλά ούτε ποια είναι αυτή η Σούλα ή Κούλα ή Βούλα που τον αγάπησε τόσο πολύ… Πρόσεξα όμως ότι ο Πάνος συγκινήθηκε, σχεδόν βούρκωσε, από αυτήν μικρή συνομιλία του με τον Καπετάνιο

Εν πάση περιπτώσει, αυτή η παράξενη– και κάθε άλλο παρά κανονική –  καλοκαιρινή  επίσκεψη του μυστηριώδους Καπετάνιου και του ξενέρωτου καπιταλιστή φίλου του, μας άφησε αρκετά ερωτηματικά…  

Ποιους- και γιατί –  θα συνέχιζε να βοηθάει ο Καπετάνιος; Ποιοι είναι αυτοί οι φύλακες της φωτιάς; Ποιος είναι ο ηλίθιος φίλος; Παίχτηκε κάτι με τα κορίτσια – τα οποία, παρεμπιπτόντως, είχαν φύγει πριν ολοκληρωθεί η διάλεξη – κατά την διάρκεια της Κρουαζιέρας; Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε, δεν έχουν απαντηθεί αυτά τα ερωτηματικά. Αντίθετα, έχουν προκύψει, εν τω μεταξύ, καινούρια προβλήματα στην ομήγυρη των καφενείων και καφέ της κανονικότητας. Κάποιες εντάσεις και παρεξηγήσεις, στις οποίες όμως δε χρειάζεται να αναφερθούμε, μιας και δεν έχουμε –  σε καμιά περίπτωση – την πρόθεση να μετατρέψουμε το ποιοτικό μας ηλεκτρονικό περιοδικό σε διαδικτυακό τόπο διάδοσης κουτσομπολιών. Σε καμία περίπτωση!!!    

Γιατί, ποιόν από εσάς, αγαπητοί  αναγνώστες του στροβίλου, θα ενδιέφερε να μάθει, ας πούμε, για κάποιες βίαιες προσαγωγές κάποιων στελεχών της ομήγυρης που έγιναν – αρχές φθινοπώρου – από τις συμβίες τους; Ή για κάποιες σκηνές ζηλοτυπίας που διαδραματίστηκαν, στην ίδια ακριβώς περίοδο – και στο ίδιο μέρος, μεταξύ δυο πολύ αξιόλογων και πολύ καλών μας φιλικών προσώπων, κι η οποία  αποδείχτηκε, έτσι κι αλλιώς, προϊόν κολοσσιαίας παρεξηγήσεως;                   

Γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς δε θα αναφερθούμε λεπτομερώς σε αυτά –  αλλά και σε άλλα – τα καλοκαιρινά μη κανονικά και ασυνήθιστα  περιστατικά, και θα ασχοληθούμε με κάποια άλλα, πιο χειμερινά και πιο ακανόνιστα κανονικά