Στρόβιλος
Ο Κος Κάθετί χωρίς την Κα Κάθεπώς
Κατέβαινε τις σταθερές σκάλες του μετρό. Στον τοίχο αριστερά η φωνή του ποιητή Φανφάρα διεκτραγωδούσε την περιπέτεια του τελευταίου του έρωτα. Ενός έρωτα που τελείωσε άδοξα, όπως οι ...
Πολύ κρύο και φέτος
Μεταφερόμαστε, με τη χρονομηχανή του στροβίλου, από τις ζέστες του Αυγούστου – στα κρύα του Γενάρη. Αλλά αν κι έχουμε κάνει ένα μεγάλο χρονικό άλμα, 5 μήνες και ...
Το τσαγιερό (Чайник)
Το τσαγιερό δεν μ’ αγαπάει.
Με τα θαμπά μπρούτζινα μάτια του με κατασκοπεύει όλη μέρα από τη γωνιά του.
Το πρωί, όταν το βάζω στο μάτι, κάπως συνέρχεται ...
O Κος καθετί και η Κα Καθεπώς, 9. Το Νησί
Ήταν απέναντί του και την κοίταζε. Την αγκάλιαζε με το βλέμμα του. Απολάμβανε την παραμικρή κίνηση του κορμιού της, των χεριών της, του προσώπου της ...
Ο Μαμούνιας
μετάφραση από τα ρωσικά: Ελένη Κατσιώλη
Ο Μαμούνιας δεν σύρθηκε έξω κάτω από το πράσινο φυλλαράκι, σύρθηκε κάτω από το ξαναφυτρωμένο μεγάλο νύχι του μακαρίτη, τον οποίο είχαν ...
Ο κ. Καθετί και η κ. Καθεπώς, μια ιστορία για ...
Τελικά ενώ ως εκείνη την στιγμή δεν είχαν συναντηθεί ούτε στην σκάλα της κυρίας εισόδου, ούτε μπροστά στον κάδο της ανακύκλωσης, συναντήθηκαν στο ασανσέρ.
-Καλημέρα, είπε αυτός.
-Καλημέρα ...
Η μύγα
Η μύγα ζουζούνιζε ώρες μέσα στο γραφείο του, είχε κάνει αμέτρητες βόλτες στο χώρο, είχε καθίσει παντού, στους τοίχους, στο ταβάνι, στην πολυθρόνα, στο γραφείο του, στο ντιβάνι ...
ο Κος Καθετί και η Κα Καθεπώς, μια ιστορία για ...
Τελικά ενώ ως εκείνη την στιγμή δεν είχαν συναντηθεί ούτε στην σκάλα της κυρίας εισόδου, ούτε μπροστά στον κάδο της ανακύκλωσης, συναντήθηκαν στο ασανσέρ.
-Καλημέρα, είπε αυτός
-Καλημέρα ...
Η ρήξη στο καφέ Deux Magots ανάμεσα στον Καμύ και ...
Ο Καμύ γελούσε βεβιασμένα με τις κριτικές που είχαν δημοσιευθεί για το βιβλίο του: ο Επαναστατημένος Άνθρωπος.
Ο Σαρτρ ετοιμαζόταν να δώσει την άδεια σ' έναν μάλλον ...
Και τα κοπρόσκυλα έχουνε ψυχή, Μέρος Δ'. Παρενοχλήσεις και επιστολές
Ο φανερά αποχαυνωμένος, ταραγμένος, σοκαρισμένος, συγχυσμένος και μπερδεμένος μπάρμπα Γιώργος – ο Καθιστός Βούβαλος δηλαδή, απευθύνεται, αφού βγάζει, αφηρημένα, τις ωτοασπίδες – που του τις είχε βάλει προηγουμένως ...