Τελικά ενώ ως εκείνη την στιγμή δεν είχαν συναντηθεί ούτε στην σκάλα της κυρίας εισόδου, ούτε μπροστά στον κάδο της ανακύκλωσης, συναντήθηκαν στο ασανσέρ.

-Καλημέρα, είπε αυτός

-Καλημέρα, είπε αυτή.

Αλλά δεν ήταν μέρα. Δηλαδή ήταν, αλλά ήταν τόσο συννεφιασμένη που έμοιαζε με νύχτα. Και δεν ήταν ακόμη χειμώνας, και ζούσαν στον Νότο. Παρόλα αυτά, δηλαδή δεν είναι πολλά ένα είναι, μια μέρα που ήταν σαν νύχτα αυτός της συστήθηκε: λέγομαι Καθετί.

-Τι ομοιότητα; Εμένα με λένε Καθεπώς και ουδέποτε, μέχρι στιγμής, σας έχω συναντήσει στη ζωή μου.

-Ούτε εγώ εσάς. Αν και νομίζω πως σας έχω δεί, όχι με την άκρη του ματιού μου, αλλά με ολόκληρο το μάτι μου και τα δυό μου μάτια τελοσπάντων στο κυλικείο του πλοίου προς την Αίγινα, το περασμένο καλοκαίρι.

-Αλήθεια; είπε η Κα Καθεπώς.

Συγνώμη, ομολογώ πως εγώ δεν σας πρόσεξα.

-Ενώ εγώ σας μίλησα μάλιστα! Δεν θυμάμαι βέβαια τι σας είπα αλλά θυμάμαι πολύ καλά πως ήθελα να σας γνωρίσω. Ποτέ δεν χάνω την ευκαιρία να μιλήσω σε μια ωραία γυναίκα.

-Αλήθεια με βρίσκετε όμορφη;

-Ιδιαιτέρως!

       Ηταν τόσο κοντά της σε αυτό το θεόστενο ασανσέρ και ανάπνεε το άρωμά της, έπινε την αύρα της, διψούσε τα χείλια της. Σκανδαλιζόταν με το μπούστο της, σαγηνευόταν από την κομψότητά της...

       .... αλλά θυμήθηκε το όνειρο που είχε δει την προηγούμενη νύχτα, ότι ήταν σε ένα ασανσέρ που η καμπίνα του είχε μόνο ταβάνι και πάτωμα αλλά δεν είχε τους τοίχους γύρω-γύρω να τον προστατεύσουν. Είχε 125 κουμπιά και δεν κατόρθωνε να κατέβει στον όροφό του γιατί όταν το ασανσέρ περνούσε από αυτόν η πόρτα δεν άνοιγε. Πρέπει να παγιδεύτηκε πολλή ώρα σε εκείνο το ασανσέρ του ονείρου του...

-Τι πάθατε; τον ρώτησε εκείνη. Θέλετε να πάρετε αέρα;

-Οχι, όχι είπε αυτός. Για μια στιγμή μόνο νόμισα πως είμαι κάπου αλλού.

-Ελάτε, συνέλθετε, είμαστε εδώ μαζί, του είπε τσαχπίνικα. Αχ! Μην κάνετε έτσι τώρα, που μου κάνατε κομπλιμέντο.

Βούτηξε την μύτη του στο ντεκολτέ της και ύστερα χώθηκε ολόκληρος, με κανονική βουτιά, ανάμεσα στα στήθη της.

Ιντερμέδιο:   

Τι θα μπορούσε να γίνει στην συνέχεια;

Μια εκδοχή, η πρώτη που του έρχεται, είναι να μείνει ανάμεσα στα στήθη της ως το επομένο επεισόδιο.

Θα είναι ένα αλλόκοτο σύμπλεγμα.

       Αλλη εκδοχή:

Βγαίνουν από το ασανσέρ και της εξηγεί γιατί χλώμιασε. Της αφηγείται, σύντομα όμως, τον εφιάλτη γιατί αρχίζει να τον ενοχλεί το άσθμα του.

Υπάρχουν και άλλες.

Αλλη μία: Χωρίζουν στην είσοδο, χωρίς να δώσουν συνέχεια αυτού που προηγήθηκε μέσα στο ασανσέρ.

       Αλλά δεν θα χρησιμοποιήσω καμία από τις εκδοχές στις οποίες αναφέρθηκα. 

       Στην είσοδο αποφασίζουν να πάνε για καφέ. Αν και η Κα Καθεπώς παραγγέλνει τσάι.

Τον ρωτάει: 

-Δεν μου είπατε τι δουλειά κάνετε.

-Α, συγγραφέας είμαι, αλλά, δυστυχώς, χωρίς επιτυχία.

-Επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να σας έχω διαβάσει κάπου.

- Μάλλον όχι. Δηλαδή γιατί όχι. Γράφω παντού όπου υπάρχει τυπωμένο χαρτί. Προσφάτως και σε ένα νεόκοπο site το ''Περί ου''

-Τότε θα σας διαβάσω. Τι γράφετε τώρα;

-Γράφω μια ιστορία για τον καθένα.

-Ιστορίες για αγρίους...

-Όχι, όχι ερωτική είναι! Η περίπου...

-Και τι τίτλο έχει;

-ο Κος Καθετί και η Κα Καθεπώς.