Τελευταία Άρθρα

  • Μάθετε περισσότερα

    Μάθετε περισσότερα. Γιατί; Ποιον ωφέλησε η γνώση; Σε τι τον βοήθησε; Σε ποιο πράγμα του φάνηκε χρήσιμη; Το μόνο καλό για τον κύριο Γνώσιο είναι πως περιφέρεται σαν ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Περπατώντας

    Τραγουδήσαμε αλλά δε χορέψαμε. Παρόλ’ αυτά ήρθαμε στο κέφι. Όμως κάναμε λάθος. Κάναμε λάθη. Δεν ακούσαμε. Δεν ακούσαμε τα βατράχια να κοάζουν δυσοίωνα. Δεν ακούσαμε τον γκιώνη. Κλείσαμε ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Προεκλογικά καφενεία και πιτσαρίες: Μουστάκια και Καλόγριες

    Προεκλογικά καφενεία και πιτσαρίες: Μουστάκια και Καλόγριες   Είμαι απογοητευμένος, είμαι οργισμένος, είμαι λυπημένος, είμαι ζαλισμένος, είμαι συναχωμένος ,,, εεε,,, συγχυσμένος, είμαι μπερδεμένος,,,   Μια παρατεταμένη σιωπή, από το ...
    Συνεχίστε Εδω
  • Του Ασώτου

    Άσωτος, δηλαδή αυτός για τον οποίο δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας, ισχυρίζεται το λεξικό. Ωστόσο, κατά την γνωστή παραβολή του ασώτου υιού, που περιέχεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο [15 ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ο έρωτας που δεν είναι ατόφιος πόνος δεν είναι ατόφιος έρωτας

Αντόνιο Πόρτσια

Σβούρα

Πλάνη

Tον καιρό της σποράς, ονειρευόμουν τον θερισμό. Ο χρόνος, μια γραμμική σύγχυση. Ο ενθουσιασμός ανώριμος, αλήτευε το νου μου σε όλα τα χωροχρονικά μήκη και πλάτη. Το μυαλό ...

«Ψυχή σημαία»

Έχω σαν σημαία μια ψυχή στο γαλάζιο κύμα ματωμένη κλείνει σαν αυλαία υπό βροχή μα ευθύς ανοίγει κι επιμένει   Έχω μια ψυχή τρανή γιορτή μαχητών ερώτων της τα ...

Kι ελεύθεροι να ζώμεν

Ο Θούριος* του Ρήγα Φεραίου   Θούριος ήτοι Oρμητικός Πατριωτικός Ύμνος πρώτος, εις τον ήχον, MIA ΠPOΣTAΓH MEΓAΛH.   Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ...

Το Κτήριο*

Nous sommes Charlie, nous sommes Charlie
αναφώνησε σπασμωδικά το πλήθος
Nous sommes Charlie, nous sommes Charlie
προχώρησε
μιλώντας δυνατά για ήθος
κρατώντας λευκή μπογιά κι αστάρι
κραδαίνοντας καθείς ...

Υποκείμενα Νυκτός

Και εσύ να φεύγεις όσο ανοίγω τα μάτια παίρνοντας τα χρώματα , περνώντας τις νύχτες σχεδόν χωρίς μορφή ανάβοντας σπασμωδικά το φως που θα ξανασβήνει στα απέραντα της φαντασίας ...