Έτσι κι αλλιώς

Αρθρογράφος: Γιάννης Αποστολάκος

14/06/2016

Για να σου δώ το λίκνισμα στη ράχη καρχαρία

Fata morgana εφτάσχημη στο σώμα μου κλειστή

από βραδύς μελέταγα ‘Γυναίκα’ Καββαδία

και μέφαγεν η πείνα μου για λόγου σου η γνωστή

 

Στης τρέλας μου το άβατο ξημέρωμα Σαββάτου

ως τα μαβιά ξανοίχτηκα κι ανάλμυρα νερά

κι όταν στη μαύρη σκούντησα γαλέρα του θανάτου

πρόλαβα κι είδα να χτυπούν αγγέλων τα φτερά

 

Πήγα καλιά μου, γύρισα, αρμένισα τη φρίκη

σου ‘ριξα φως, ρεφάρησα νυχτιά μου αυστηρή

σε κέντησ’ ανεξίτηλο σημάδι στο μανίκι

να με τραβάς ως να σειστεί κοκκόρου το λειρί

 

Τι κι αν δεν επιδώθηκα σε ναυτικό ταξίδι

δώδεκα μέτρα αν πάτησα πυρόχρωμης στεριάς

έτσι κι αλλιώς το τσάκισα του νου μου το καρύδι

έτσι κι αλλιώς ξεφλούδισα το μήλο της καρδιάς