Αρθρογράφος: ANNA EMMAΝΟΥΗΛ

Σ(ε)ρωτώ

Πόσες νύχτες ξαγρύπνησες κοιτώντας την βροχή από το παράθυρο;
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...

Είμαι εκείνη…

Κι εγώ σέρνω αργά… Τραγουδώντας μαζί σου τον έρωτα. Το κορμί να γείρω, στου ήλιου σου τον μυστικό κόρφο… Και θα σε προσμένω. Και θα πεθαίνω και θα ...

Άννα, τ' όνομα μου…

Κοιμόμουν ακόμα κι έβλεπα όνειρα. Σε κοίταξα δίπλα μου να
ανασαίνεις. Ονειρευόσουν κι εσύ. Το χέρι σου κίνησε, ύφανε
φως…
Τα βλέφαρα σου, έπαιξαν, άστραψαν κι έπειτα βυθίστηκες ...

Τ’όνομα μου…


Κι η φωτιά ρέει.
Με το φορτίο της άγριας ηδονής,
Θες να βυθίσεις τον πόθο σου,
Μέσα στο χώμα μου.
Απάτητο χώμα.
Εύφορο. Παρθενικά φτιαγμένο.
Καν’ το.
Κι ...

Εν λευκώ

Ερωτικές πράξεις χαραγμένες πάνω στο κορμί μου.
Μελάνι σε φόρεμα λευκό, σαλεύει στις ρωγμές του ήλιου…
Σχηματίζει ηδονή πάνω σε σάρκα ανέγγιχτη…
Δυο φλόγες στα μάτια, θυμίζουν μνήμες ...

Στιγμή

Εισβάλω στα μάτια σου. Αγγίζεις τα χείλη μου. Με κοιτάς. Με κοιτάς τόσο κοντά. Οι ανάσες μπλέκουν. Ένα άρωμα ραντισμένο και μια σιωπή. Σκοτεινή ευωδιά. Θες να βυθίσεις ...

Το Πρωινό όνειρο

Μια γλυκιά ωδή βγαλμένη από τους ήχους των κυμάτων κάλυψε το σώμα
μου….
Δυό πάμφωτες αχτίδες κλεμμένες από το νιό φεγγάρι έπεσαν στα μάτια
μου…
Κι έτρεξαν να ...