Σ(ε)ρωτώ
28/01/2024
Πόσες νύχτες ξαγρύπνησες κοιτώντας την βροχή από το παράθυρο;
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά σου;
Ποια θέση πήρε η Ποιήτρια στη θέση της καρδιάς σου;
Ποιο μυθικό, άγνωστο μυστικό βρήκες σε εκείνη;
Ποιες στιγμές θέλεις να ζήσεις στο πλάι της;
Αλήθεια, τι βρήκες στα μάτια της;
Τι σου λείπει από εκείνη, όταν χάνεται απ’ το πλάι σου;
Πόσες φορές έψαξες το άρωμα της στα σεντόνια σου;
Με ποιο λουλούδι άραγε μοιάζει πιότερο;
Άραγε σκέφτηκες να κλάψεις για εκείνη;
Τι θέλεις απεγνωσμένα να κοιτάζεις πάνω της;
Ποια άστρα, ποιον ήλιο βρήκες στην όψη της;
Ποιες σκέψεις, στιγμές ο λογισμός σου φαντάστηκε;
Άραγε θα θέλεις να κάνεις τον κόσμο να γείρει στα πόδια της;
Να αδράξεις μαζί της το άπειρο, να ξεφύγεις στ’ αλήθεια;
Πίσω από τον ώμο της, τι κοίταζες κρυφά;
Στις λίγες νύχτες με φεγγάρι που σ’ αρέσαν, λησμόνησες το κάλλος της;
Κι η καρδιά σου πόσο δυνατά χτύπησε για κείνη;
Άραγε στα όνειρα σου, την πεθύμησες;
Πόσες φορές ο πειρασμός της, σου χτύπησε την πόρτα;
Πόσες φορές μυστικά λογίστηκες να σμίγεις μαζί της στης θάλασσας το
κύμα;
Κι άραγε η αγάπη σου αυτή για κείνη, η ύστατη, είναι η μεγαλύτερη στο
καράβι της ζωής που διανύεις;
Πες μου, εδώ στην τρυφερή την γη, στο χώμα που μας έπλασε…
Κι αν τα δάκρυα στερέψουν, θα είναι από χαρά,
κι από λουλούδια που μας σκέπασαν γυμνούς στο χώμα της αλήθειας…
Γείρε πάνω μου.
Ποδοπάτησε με του βλέμματος σου την φωτιά…
Άσε με να έχω τουλάχιστον την ευτυχία ότι με άγγιξες…
