Στρόβιλος
Το μέγα ψέμα
Θα ’χω της θάλασσας το στέμμα
την τρίαινά μου θα χτυπώ
κι απάνω στου αφρού την κρέμα
το μέγα ψέμα θα σου πω
θα ’χω τον Όλυμπο στο ...
Το όνειρο
Ο Καλούγκιν αποκοιμήθηκε και είδε ένα όνειρο, σαν να καθόταν στους θάμνους και δίπλα τους να περνούσε ένας αστυνομικός.
Ο Καλούγκιν ξύπνησε, έξυσε τον λαιμό του, ξανακοιμήθηκε και ...
ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ: Χαμ - Κλοβ από "Το τέλος του ...
Χαμ: ''Είναι το τέλος Κλοβ, φτάσαμε στο τέλος.
Δε σε χρειάζομαι πια''.
Σάμιουελ Μπέκετ, Το τέλος του παιχνιδιού
Ανασύρω απ' το ντουλάπι της μνήμης ένα ρυτιδιασμένο μέτωπο ...
Προεκλογικά καφενεία – και καφέ: Καλό Πράμα έχει η Μεσσηνία
Στο πλάνο μπαίνουν ο Αλέξης το κυνηγόσκυλο, ο σερνόμενος από το κυνηγόσκυλο Μίκης Θεοδωράκης και η Δάφνη Αρχοντοπούλου, η οποία κρατεί τη μύτη με μια έκφραση αηδίας…
Μετά ...
Η Ομορφιά του πατούσε στο Χώμα
Πατούσε το χώμα και πίσω του άφηνε να ανθίζουν λουλούδια. Στο λαιμό φορούσε πάντα ένα μαντήλι. Όταν φύσαγε το μαντήλι ανέμιζε στον αέρα. Τα μαλλιά του ήταν μακριά ...
Μας δουλεύουν, έτσι κι αλλιώς…
Παλεύουμε, όλον αυτό τον καιρό – αφού συμμετέχουμε κι εμείς στο κίνημα: Μένουμε Σπίτι, ή στο κίνημα: Πίνουμε Μόνοι μας Τσίπουρο στο Σπίτι, και καπνίζουμε σαν αράπηδες ώσπου να πάθουμε ...
Μετεκλογικά καφενεία: Επιστροφή της κανονικότητας: Μέρος Η’: Αυταπάτες, νεανικές αγάπες ...
Στο τραπέζι Η διάταξη γύρω από τραπέζι έχει ως εξής, από αριστερά προς τα … δεξιά: Κομνηνός, Γκάτσος, Εμμανουήλ, Χριστοδούλου, Σιώκος, Αριστοτέλης, Ελισαίος, Κατακουζηνός, Οικονόμου, Ο φανερά ...
Η δική μου Έμμα
( δ. Μποβαρύ του Κ.Καρυωτάκη )
Αίμα στα χέρια της στα πόδια της στάζει
αδειανές οι γαλανές φλέβες της γεωγραφίας της
εκείνος ο ευλαβικός αλήτης το σκουπίζει τρυφερά
θα ...
Προεκλογικά καφενεία – και καφέ: Η Ωραία Μονμάρτρη μοσχοβολάει
Η διάταξη στο τραπέζι έχει ως εξής: η Δάφνη έχει κάτσει στη μια κορφή του μεγάλου ξύλινου τραπεζιού, ενώ ο Άραβας έχει αράξει στην απέναντι. Εγώ είμαι στ’ ...
Λαός και – πρώην και νυν – Κολωνάκι/ Μέρος Β’
Παλιά η κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα – ή τουλάχιστον η απεικόνιση της στη λαϊκή συνείδηση – ήταν απλή: Από τη μια είχαμε τον Λαό κι απ’ την άλλη ...