A. Αποτελέσματα

1.       Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα – PSOE: 28,68% από 22,63%/ 123 έδρες από 85

2.       Λαϊκό Κόμμα:  16,7% από 33%/ 66 έδρες από 125

3.       Πολίτες – κεντροδεξιό φιλοευρωπαϊκό: 15,86% από 13,1/  57 έδρες – από 32  

4.       Ενωμένοι Ποδέμος: 14,31% από 21,15%/ 42 έδρες από 66

5.       Βοξ: 1Ο,26% από Ο,2% / 24 έδρες

6.       Ρεπουμπλικανική Αριστερά Καταλονίας:  3,9% από 2,66%/ 15 έδρες από 9    

7.       Μαζί για την Καταλονία – κεντρώο κόμμα του προέδρου της Καταλονίας: 1,91% από 2%/ 7 έδρες – από 8  

8.       Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα – κεντρώο/ φιλελεύθερο: 1,51% από 1,19% / 6 έδρες – από 5

9.       Φιλοζωικό Κόμμα: 1,25% καμία έδρα

10.   Ενώσου Χώρα των Βάσκων –  Αριστεροί Βάσκοι: 1% από Ο,77% /4 έδρες  – από 2

11.   Δέσμευση –  Αριστεροί Βαλένθιας: Ο,66%  –  με τους Ποδέμος στις προηγούμενες εκλογές/ 1 έδρα

12.   Συνασπισμός Καναρίων Νήσων – κεντροδεξιό: Ο,53% 2 έδρες από 1

13.   Ρεπουμπλικανικό Μέτωπο Καταλονίας – διάσπαση Ποδέμος και ΡΑΚ: Ο,43%

14.   Σούμα Ναβάρας – δεξιό τοπικιστικό: Ο,41% 2 έδρες

15.   Εθνικιστικό Μέτωπο Γαλικίας – άκρα αριστερά: Ο,36% καμία έδρα

16.   Αυτονομιστικό Κόμμα Καντάμπριας – αριστερό: Ο,2% 1 έδρα από καμία

Καμιά δεκαριά κομματίδια αριστερού προσανατολισμού συμπληρώνουν/ συγκεντρώνουν αθροιστικά 1% περίπου

Οι κομμουνιστές, παρόλο που κατέβηκαν διασπασμένοι, αύξησαν τις δυνάμεις τους: από 26,5 χιλιάδες ψήφους που είχε πάρει στις προηγούμενες εκλογές το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, πήγαν – αθροιστικά –  στις 31 χιλιάδες  

Η συμμετοχή έφθασε στο 75,8% από 66,5%

Β Ανάλυση

Η Άνοδος της συμμετοχής κατευθύνθηκε προς το Σοσιαλιστικό Κόμμα και σε διάφορα αυτονομιστικά ψηφοδέλτια αριστερού προσανατολισμού – η δεξιά δεν κέρδισε ούτε μια ψήφο – που λέει ο λόγος – από την αύξηση

Η χασούρα των Ποδέμος επίσης κατευθύνθηκε προς ΣΚ και σε αυτονομιστικά ψηφοδέλτια αριστερού προσανατολισμού – από τις 24 έδρες που έχασαν οι Ποδέμος οι 9 πρέπει να πήγαν εκεί…

Παράδειγμα:  στην Καταλονία οι Ποδέμος είχαν πάρει 24,53% και πήραν 14,89%, ενώ η ρεπουμπλικανική αριστερά πήγε στο 24,59% από 18,18%...    

Πολύ εύκολα μπορούμε να ξανά –  πούμε και να ξανά –  συμπεράνουμε ότι η ανοχή ή η στήριξη  από την αριστερά μιας αστικοδημοκρατικής κυβέρνησης, όπως αυτή που προσέφεραν – έμμεσα – οι Ποδέμος στην απερχόμενη κυβέρνηση μειοψηφίας του ΣΚ,    ευνοεί αποκλειστικά τα αστικά κόμματα – επί του προκειμένου την κεντροαριστερά, αλλά ίσως είναι μονόπλευρο ένα τέτοιο συμπέρασμα στην συγκεκριμένη περίπτωση…

Σε κάθε περίπτωση όμως, η πτώση του Ενωμένοι Ποδέμος είναι αναμφίβολα προϊόν της άτολμης, οπορτουνιστικής και ασυνεπούς πολιτικής του – και της υποταγής του στη δεξιά σοσιαλδημοκρατία  

Είχαμε μεγάλη αύξηση των αυτονομιστικών δυνάμεων.  Αυτονομιστικά, τοπικιστικά και αποσχιστικά κόμματα συγκέντρωσαν πάνω από 11%  –  από 6,8% που είχαν πάρει στις προηγούμενες εκλογές  και 36 έδρες – από 25.

Συγκεκριμένα,

Στην Καταλονία οι καθαρά αποσχιστικές/ ανεξαρτησιακές δυνάμεις πήραν αθροιστικά 39,4% –  από 32,1%

Στη χώρα των Βάσκων :47,85% από 38,14%

Στην Καντάμπρια ένα πρωτοεμφανιζόμενο τοπικιστικό  πήρε 14,6%

Στη Ναβάρα: 18,83% από 13,64%

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία αυτές οι δυνάμεις είναι αριστερές…

Αν και είχαμε μεγάλες ανακατατάξεις στην ισπανική δεξιά, αφού το ΛΚ συνθλίφτηκε από τους κεντροδεξιούς Πολίτες και το ακροδεξιό, εθνικιστικό, νεοφιλελεύθερο κι ευρωσκεπτικιστικό Βοξ, οι συνολικές δυνάμεις της παρέμειναν ουσιαστικά αμετάβλητες: πήρε 43,23% από 46,48% που είχε λάβει στις προηγούμενες εκλογές. Σε απόλυτες ψήφους η μείωση ήταν πολύ μικρή – μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφοι  

Πόλωση

Οι εκλογές ανέδειξαν μια έντονη πολιτική και ταξική πόλωση στην Ισπανική κοινωνία.  Ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία περιστράφηκε γύρω από την προσπάθεια των τριών δεξιών κομμάτων, να επαναλάβουν τον κυβερνητικό συνασπισμό που είχαν διαμορφώσει στην Ανδαλουσία μετά τις περιφερειακές εκλογές εκεί. Αυτό οδήγησε σε υψηλή συμμετοχή των ψηφοφόρων, δείχνοντας ότι σημαντικά κομμάτια των ισπανών εργαζομένων  αναγνώρισαν την δεξιά απειλή του και θέλησαν να εμποδίσουν μια αντιδραστική κυβέρνηση με συμμετοχή της ακροδεξιάς…

Για παράδειγμα, στην Σαλαμάνκα, την πλουσιότερη περιοχή της Μαδρίτης, τα τρία δεξιά κόμματα ήρθαν στην πρώτη, δεύτερη και τρίτη θέση, με συνολική ψήφο 71%, με το Βοξ να ’ρχεται 3ο , με 17,8% , πολύ πάνω από τον εθνικό μέσο όρο του 10%. Εν τω μεταξύ, στην εργατική περιοχή της Μαδρίτης την Puente Vallecas, το ΣΚ ήρθε 1ο, και μαζί με το Ενωμένοι Ποδέμος – 25,7%  –   κι άλλα μικρά αριστερά ψηφοδέλτια συγκέντρωσε αθροιστικά πάνω από 66%, ενώ η άκρα δεξιά έλαβε μόνο το 8% των ψήφων –  κάτω από τον εθνικό μέσο όρο

Για να σχηματίσει κυβέρνηση το ΣΚ πρέπει να κάνει παραχωρήσεις στην αριστερά και στις αυτονομιστικές δυνάμεις – με Ποδέμος, Βάσκους και Βαλενσιάνους κάνει κυβέρνηση οριακής πλειοψηφίας, αν συναινέσει και βέβαια και το Βασκικό «Ενώσου», που είναι όμως ανεξαρτησιακό κι αρκετά πιο αριστερό από το ΣΚ – ειδεμή, θέλει μαζί του – ή την ανοχή τους –  και τους Καταλανούς ανεξαρτησιακούς…      

1η εναλλακτική: Συγκυβέρνηση με Πολίτες... Είναι ένα σενάριο  που θα προτιμούσε και η άρχουσα τάξη, αλλά ίσως κι ο ίδιος ο Πέδρο Σάντσεθ, ο απερχόμενος πρωθυπουργός και Γενικός Γραμματέας του Σοσιαλιστικού κόμματος, αλλά δεν αποδέχεται ούτε ο ηγέτης των Πολιτών Αλμπέρτ Ριβέρα, αλλά ούτε κι ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων κι οπαδών του ΣΚ, γεγονός  που  κατέστησαν πολύ σαφές κατά την διάρκεια της επινίκιας ομιλίας του Πέδρο Σάντσεθ το βράδυ της 28ης Απριλίου, φωνάζοντας «Όχι με τον Ριβέρα!» και  «Sí se puede!»   ("Ναι μπορούμε!"), που είναι ένα σύνθημα των Ποδέμος, και τραγουδώντας το αντιφασιστικό Νο Πασαράν…

2η εναλλακτική: Κυβέρνηση μειοψηφίας του Σ. Κ – που σίγουρα όμως θα οδηγήσει σε νέες εκλογές

Η εκτίμηση μας είναι ότι η λαϊκή εντολή  της 28ης Απριλίου είναι μια εντολή για μια φιλολαϊκή και πιο δημοκρατική διακυβέρνηση. Μια – τρόπον τινά – αριστερόστροφη ψήφος/ εντολή, η οποία είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι αρκεί για να φέρει διέξοδο στην πολύμορφη κρίση που βιώνει η ισπανική κοινωνία…