Τελευταία Άρθρα

  • Πατριωτικοί συριγμοί

    Η Μαλάμω με καμάρι Που μοσχοβολά θυμάρι Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας Λίνα Νικολακοπούλου   Αχ ελλάδα σ' αγαπώ Και βαθιά σ' ευχαριστώ Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Δύο ποιήματα

    Τι φωτιά που είσαι;
    Τι ακόλαστος πόθος;
    Αμέτρητος,
    Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
    Με καις ολόκληρη,
    Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
    Έχεις ξαναδεί τόσο ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Άκουα

    Είναι η στιγμή σημειωμένη. Επακριβώς. Χρονολογία με ό,τι την αποτελεί. Χρονιά όπου  τα νερά τρέχανε σαν τρελά τον κατήφορο. Σαν παιδιά που τσούλαγαν πάνω στα πατίνια κι ...
    Συνεχίστε Εδω

  • Μόνο η αγάπη μας

    Νιώθω σαν θάλασσα αδειανή.
    Το κορμί μου στις άκρες του κρεβατιού,
    Και το φεγγάρι να φωτίζει την γύμνια μου,
    Με την μοναξιά να με σκεπάζει ολόκληρη.
    Το φιλί ...
    Συνεχίστε Εδω

  • ναυαγός εραστής

    Είσαι ναυαγός εραστής,
    Θάλασσα ρέει στα μάτια σου,
    Και στο φιλί σου αρμύρα.
    Γιατί ταξίδευες αιώνες.
    Να βρεις το άλλο μισό σου,
    Δοκίμαζες γεύσεις,
    Σε ξένα κορμιά,
    Σε βλέμματα ...
    Συνεχίστε Εδω

Παραφορές

Ο έρωτας που δεν είναι ατόφιος πόνος δεν είναι ατόφιος έρωτας

— Αντόνιο Πόρτσια

Λογοτεχνικώς

Το ρολόι Часы

Τα έχανα. Φτηνά, ακριβά, τα ρολόγια γενικά τα έχανα. Η κόρη μου μού έδωσε ένα αδιάβροχο πλαστικό ρολόι. Τη ρωτάω: «Γατούλα μου, δουλεύει;» -«Μα ναι, μανούλα, δουλεύει» ...

τι είναι;

με κυκλοφέρνουν γονυπετείς στα τέσσερα γρυλίζοντας γαυγίζοντας νιαουρίζοντας   το ρούχο μου θυμίζει αίμα ερωτευμένων το πικάπ παίζει πιάνο πλαταγίζουν τις γλώσσες τα πτερύγια τις ουρές τα φτερά ...

διάδρομος

εμπρός πηγαίνει η γυναίκα με τα άσπρα, μακριά μαλλιά. πίσω οι άλλοι. πιο πίσω κι εγώ. μου φαίνεται πως όλη μου την ζωή θα την περάσω τρέχοντας στον ...

ποιήματα-2

μετάφραση Έφη Φρυδά Το Δεύτερο Βασίλειο Στο πρώτο βασίλειο Των αστεριών Το κάθε τι είναι πάντα σχεδόν όμορφο   Τα νύχια σου άγγελοι που κοιμούνται μετά από μια ...

Ταξίδι της άμμου

Μια βαλίτσα ανοιχτή στο πάτωμα. Μέσα ένα γιλέκο, ένα καφέ κοστούμι, ένα άσπρο πουκάμισο, δύο γραβάτες, παλιά χαρτιά. Χωρίς αιτία γραμμένα. Πού ήταν άραγε ο άνθρωπος που τα ...