Το φιλί σου ζητώ
Το φιλί σου ζητώ
Άγγιξε με.
Φίλα με.
Μύρισε με.
Γυρεύω το φιλί σου,
Στου λαιμού μου την άκρη.
Δoς μου το.
Όταν οι δυο μας βρεθούμε.
Γεύσεις ...
Θάλασσα Αίματος
Περνάς από τους κάμπους μου,
Ολόγιομη εγώ.
Δίχως ρόδα.
Περνάς τις νύχτες μου…
Στων αστερισμών την φωτιά μου…
Περνάς μέσα από το ποτάμι μου…
Ρέεις.
Στα μονοπάτια ...
Νιώσε με
Άγγιξε με.
Ζωγράφισε ανήμερο πόθο στο δέρμα μου
Μέχρι να φωτίσω εντός σου φωτιά.
Τρίψου πάνω μου.
Σκληρά.
Λαχτάρα με.
Ταξίδεψε με βαθιά,
Πυρά στο κορμί ...
τριαντάφυλλο λευκό
Γλιστράει στον ώμο μου.
Τριαντάφυλλο λευκό.
Μια λευκή γραμμή.
Αλαβάστρινο δέρμα.
Γυμνό το κορμί μου.
Φαντασία ερωτική.
Άρωμα καρύδας στο λαιμό μου.
Το άγγιγμα σου αρχίζει.
Η μνήμη ...
Σ(ε)ρωτώ
Πόσες νύχτες ξαγρύπνησες κοιτώντας την βροχή από το παράθυρο;
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...
Ήρθες
Ήρθες.
Κι έσκυψα να λουστώ.
Και στα μαλλιά μου άνθισε,
Η επιθυμία σου.
Με ένα φιλί μοναχά, δροσίστηκα.
Γυμνή πια μαζί σου, περπατώ.
Σε ένα δωμάτιο σκοτεινό.
Όπου ...
Μονόλογος εξομολόγησης
Βρήκες την ανήμερη και θυελλώδη καρδιά μου, μετέωρη…
Με συνάντησες στον δρόμο σου, σαν ξέφρενο λουλούδι που φύτρωσε στο χώμα σου, Ποιητή.
Ήρθες αστραπή κι έλαμψες τον ίσκιο ...
Μια φορά κι έναν Δεκέμβρη
Μια φορά κι έναν Δεκέμβρη
Γεννήθηκε μιαν αυγή στην μέση του χειμώνα…
Κόκκινα χείλη ηδονικά γεμάτα πάθος…
Δέρμα λευκό, σε σώμα ακόλαστο,
Το κορμί αναβλύζει μύρα Άνοιξης… ...
Γεννήθηκε μιαν αυγή στην μέση του χειμώνα…
Κόκκινα χείλη ηδονικά γεμάτα πάθος…
Δέρμα λευκό, σε σώμα ακόλαστο,
Το κορμί αναβλύζει μύρα Άνοιξης… ...
Άννα, τ' όνομα μου…
Κοιμόμουν ακόμα κι έβλεπα όνειρα. Σε κοίταξα δίπλα μου να
ανασαίνεις. Ονειρευόσουν κι εσύ. Το χέρι σου κίνησε, ύφανε
φως…
Τα βλέφαρα σου, έπαιξαν, άστραψαν κι έπειτα βυθίστηκες ...
ανασαίνεις. Ονειρευόσουν κι εσύ. Το χέρι σου κίνησε, ύφανε
φως…
Τα βλέφαρα σου, έπαιξαν, άστραψαν κι έπειτα βυθίστηκες ...
Άραγε τι λέν’ τα μάτια μου;
Τα μάτια μου σκορπάνε σταγόνες και γεμίζουν θάλασσες.
Ποτίζουν ανοιξιάτικους μπαξέδες με χιλιάδες φιλιά και τραγούδια.
Κι η Άνοιξη ακόλαστη σκορπίζει από τα βάθη μου, αιώνες αγάπης…
Και ...