Αυτό που είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε σήμερα, διανύοντας την 4η, ή 5η, ή 6η, ή 7η, βιομηχανική επανάσταση η οποία οδηγεί την ανθρωπότητα σε μια νέα ακόμα ποιο βίαιη και ποιο καταστροφική σύγκρουση από όλες τις προηγούμενες στην ιστορία της, είναι ότι οι παραγωγικές δυνάμεις έχουν δώσει πρακτική απάντηση στο  θεωρητικό ζήτημα του μεσοπολέμου για την δυνατότητα ανάπτυξης τους μέσα στα δεσμά της ατομικής ιδιοκτησίας,,,

Οι παραγωγικές δυνάμεις στην εποχή μας έχουν αναπτυχθεί τόσο, όσο να έχουν ξεπεράσει τα εθνικά σύνορα, άρα και το έθνος κράτος σαν ιστορικό όργανο υποβοήθησης της ανάπτυξης τους. Σήμερα οι υπέρ ανεπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις έχουν αφαιρέσει και την ελάχιστη πιθανότητα κάποιου ρόλου στην εκάστοτε εθνική αστική τάξη,,,

Πόσο μάλλον στο να μπορέσουν να συμβάλουν στην πάρα πέρα μεμονωμένη εθνική ανάπτυξή τους,,,

Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο ,,,

Σήμερα οι παραγωγικές δυνάμεις, έχουν αναπτυχθεί και οργανωθεί  πέρα και πάνω απ’ τα όρια του έθνους κράτους, πέρα και πάνω απ’ τον έλεγχο τον εθνικών αστικών τάξεων. Σήμερα το έθνος κράτος και τα σύνορα που το περιχαρακώνουν, είναι βρόγχος,,,

 Η  έρευνα της ΜΚΟ Global Justice Now είναι αποκαλυπτική: αναφέρει ότι, από τις 100 μεγαλύτερες οικονομικές οντότητες στον κόσμο, οι 69 είναι εταιρείες και οι 31 μόνο κράτη,,,

Η κρίση που διαπερνάει σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη την παγκόσμια οικονομία, δημιουργεί μια τεράστια πίεση συγκεντροποίησης, μεγιστοποιώντας ακόμα περισσότερο της πολυεθνικές και μειώνοντας την δύναμη και κατά συνέπεια την ύπαρξη των εθνών κρατών έτσι που σε λίγο θα μετράνε  πολύ λιγότερο απ’ το ένα τρίτο που μετράνε σήμερα στον κατάλογο σαν οικονομικές οντότητες. Οι συγκρούσεις των πολυεθνικών γιγάντων κατά κύριο λόγο ενάντια στα έθνη κράτη, ενός παλιότερου ιστορικού οικονομικού παρελθόντος τα οποία εξακολουθούν να έχουν ένα κεντρικό κρατικό  έλεγχο των οικονομίων τους, αλλά και οι ενέργειες ελέγχου του πολιτικού προσωπικού μιας σειράς εθνών κρατών, θα καθορίσει τις ιστορικές εξελίξεις και  την ταξικής πάλη στο επόμενο μεγάλο ιστορικό διάστημα,,,

Η αντίφαση μεταξύ της υπερ-εθνικοποιημένης  παραγωγής και της ύπαρξης των εθνικών συνόρων θα είναι ο βασικός παράγοντας κοινωνικών κρίσεων και κοινωνικών αναταραχών για ένα αρκετά μεγάλο ιστορικό διάστημα ακόμα στο μέλλον,,,

 Όμως, όπλο στα χέρια των πολυεθνικών για την επιβολή των πολιτικών τους είναι οι ΗΠΑ και το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα τους το οποίο ελέγχει και κινεί τον στρατιωτικό μηχανισμό του ΝΑΤΟ για τις καταστροφές και διαλύσεις κρατών και οι μυστικές υπηρεσίες για τον έλεγχο των πολιτικών της Δύσης,,,

Οι πολυεθνικές εταιρίες, ασφυκτιούν μέσα στα όρια των εθνικών συνόρων και πολεμούν με κάθε τρόπο, ξεσκίζοντας και καταργώντας τους περιορισμούς που τους επιβάλουν οι εθνικοί νόμοι και τα εθνικά συντάγματα. Οι προσπάθειες να καρπωθούν τα μερίδια αγοράς που ακόμα νέμονται οι «ανεξάρτητες» εθνικές βιομηχανίες, τις αναγκάζει να καταστρατηγούν τις εθνικές νομοθεσίες, όπως αυτές ήταν διατυπωμένες σε μια παλαιότερη ιστορική περίοδο και οι οποίες προστάτευαν τις εθνικές παραγωγές και τις εθνικές αστικές τάξεις,,,

Ο πόλεμος για την κατάργηση των νόμων προστασίας της εθνικής παραγωγής παίρνει σάρκα και οστά  και στα ποιο ισχυρά έθνη κράτη με μεγαλύτερη οικονομική οντότητα απ’ αυτή των πολυεθνικών, διαιρώντας της εθνικές τους αστικές τάξεις στα δυο,,,

 Στους υπερασπιστές της παγκοσμιοποίησης, και σε αυτούς που θέλουν την περιχαράκωση στα όρια του έθνους κράτους με προστατευτικά μέτρα,,,

Οι υπερεθνικές συμφωνίες που συνάπτουν κράτη μεταξύ τους, βασική προϋπόθεση έχουν, τα εθνικά δίκαια να μην υπερισχύουν αυτών των συμφωνιών. Οι περιορισμοί που απορρέουν απ’ τους εθνικούς νόμους, οδηγεί τις πολυεθνικές σε μια λυσσαλέα επίθεση όχι μόνο ενάντια σε αυτούς τους νόμους και τα συντάγματα καταργώντας κάθε έννοια αστικής δημοκρατικής νομιμότητας, αλλά διαλύουν και καταργούν σε μια σειρά έθνη κράτη την ίδια τους την κρατική  υπόσταση. Η αστική δημοκρατία περιχαρακωμένη στα όρια ενός εκάστου εθνικού κράτους όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα είναι πια υπό διωγμό,,,

Η πάλη αυτή για την κατάργηση των νόμων προστασίας της εθνικής παραγωγής, βάζει και τις βάσεις για την κατάργηση του ίδιου τους του συστήματος όπως το είχαμε γνωρίσει μέχρι σήμερα. Οι υπερεθνικές καπιταλιστικές ενώσεις τύπου ευρωπαϊκής ένωσης είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα του πως οι υπερεθνικοί τραπεζικοί και βιομηχανικοί κολοσσοί επιβάλουν οικονομική ένωση σε έθνη κράτη αγνοώντας και αδιαφορώντας για την πολιτική και πάνω απ’ όλα την κοινωνική τους ενοποίηση, και πως μέσω αυτής της ένωσης οι οικονομικοί νόμοι που αποφασίζονται εκεί, είναι υπεράνω των εθνικών νόμων,,,

 Και ακόμα, υπερεθνικοί οργανισμοί όπως το ΔΝΤ η παγκόσμια τράπεζα, όργανα ανεξέλεγκτα και μη εκλεγμένα, των οποίων οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές σε όσα έθνη κράτη πέσουν στα νύχια τους, επιβάλουν αυτές τις αποφάσεις, αφαιρώντας την ελευθερία των εθνικών κυβερνήσεων για άσκηση εθνικής πολιτικής, υποχρεώνοντας τα να μεταφέρουν σταδιακά κομμάτια της εθνικής τους ανεξαρτησίας σ’ αυτούς τους υπερεθνικούς οργανισμούς, είναι τα προεόρτια αυτής της πορείας. Ακόμα πιο ισχυρό παράδειγμα και επιβεβαίωση αυτής της τάσης είναι οι υπερεθνικές συμφωνίες των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών που κλείνονται προς εξυπηρέτηση των πολυεθνικών τους.

Συμφωνίες τύπου, ΤΤΙΡ, ΤΙSA, CETA, NAFTA, και μια σειρά άλλες, οι οποίες εμμέσως η αμέσως καταργούν την εθνική ανεξαρτησία, περιορίζουν τους εθνικούς νόμους και τα εθνικά συντάγματα, περιορίζοντας τον ανεξάρτητο εθνικό προγραμματισμό στην παραγωγή κάθε ανεξάρτητου έθνους κράτους που υπογράφει τις συμφωνίες αυτές, υποτάσσοντας το στην δύναμη και την κυριαρχία των μεγάλων πολυεθνικών μονοπωλίων, είναι λίγα απ’ τα παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε,,,

 Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση όλων αυτών των συμφωνιών είναι η περιβόητη συμφωνία διατλαντικού εμπορίου TTIP μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής και η οποία προβλέπει, πιο σωστά προέβλεπε, ότι οι πολυεθνικοί κολοσσοί τραπεζών βιομηχανίας και εμπορίου συνασπισμένοι στις μέρες μας σε ενοποιημένες εταιρίες τέρατα, ζητούσαν να τους αποδοθεί νομική υπόσταση ισοδύναμη ή και μεγαλύτερη απ’ αυτήν εκάστου έθνους κράτους, δίνοντας τους το δικαίωμα με απλές διαδικασίες, σε αυθαίρετα δικαστήρια με διορισμένους δικαστές απ’ τις ίδιες,  να διεκδικούν αποζημιώσεις όταν οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων  με αποφάσεις εθνικών νόμων, επηρεάζουν τα κέρδη τους,,,

Με την κυβέρνηση Τραμπ στις ΗΠΑ και τις νέες προστατευτικές πολιτικές τις οποίες είχε στην προμετωπίδα του προγράμματος του, στην προσπάθεια να ξαναγίνει η Αμερική από εισαγωγική και καταναλωτική χώρα σε παραγωγική εξαγωγική, ελπίζοντας στην ανάταση και τη ανασύνταξη της διαλυμένης βιομηχανίας της, πρόγραμμα που εφαρμόζει και στις μέρες μας το δημοκρατικό κόμμα, πολλές απ’ αυτές τις συμφωνίες καταργήθηκαν η ανεστάλησαν. Μαζί με μια σειρά φορολογικές ελαφρύνσεις προς τις ξενιτεμένες τους βιομηχανίες, οι οποίες έφταναν μέχρι και κατάργηση φορολογικών υποχρεώσεων, κρατική εγγύηση σε χρηματοδοτήσεις, με μηδενικά επιτόκια,,,

 Η πολιτική της κυβέρνησης των δημοκρατικών σήμερα, με αυτόν τον τρόπο, εξαπέλυσε ένα εμπορικό πόλεμο ενάντια στην Ευρώπη ένα στρατιωτικό πόλεμο με κίνδυνο την μετατροπή του σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο και απειλώντας την Κίνα σαν επόμενο θύμα, ελπίζοντας στην επιστροφή των  Αμερικάνικων πολυεθνικών  στην έδρα τους. Δέκα χρόνια μετά, η ελπίδα αυτή  αποδείχτηκε φρούδα ελπίδα. Η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης Τραμπ ήταν η πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια για την επιστροφή και την περιχαράκωση των παραγωγικών δυνάμεων ξανά πίσω  στα εθνικά σύνορα,,,

Εν κατακλείδι, οι παραγωγικές δυνάμεις, όπως και το παγκόσμιο εμπόριο, δεν μπορούν να επιστρέψουν πια πίσω στον 19ο και 20ο αιώνα. Οι παγκοσμιοποιημένες σήμερα παραγωγικές δυνάμεις, δύσκολα μπορούν να γυρίσουν πίσω και να κλειστούν ξανά στην αγκαλιά των συνόρων  του έθνους κράτους, ιστορικό γέννημα μιας παλιότερης ιστορικής τους ανάπτυξης. Σήμερα, Για ακόμα μια φορά, οι παραγωγικές δυνάμεις βρίσκονται σε αδιέξοδο και δεν μπορούν να αναπτυχθούν κάτω απ’ την κυριαρχία των αστικών σχέσεων ιδιοκτησίας, ακόμα και με την μορφή των πολυεθνικών γιγάντων, ή κάτω απ’ την κυριαρχία εθνικών αστικών τάξεων,,,

Τα σύνορα είναι πια ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη τους γι’ αυτό και βρίσκονται σε σύγκρουση μαζί τους. Στον βαθμό που οι παραγωγικές δυνάμεις σήμερα διεθνοποιούνται πατώντας πάνω στις νέες τεχνολογίες, στον ίδιο βαθμό χρειάζονται και ένα νέο ανώτερο διεθνή έλεγχο και προγραμματισμό. Αυτό είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί μέσα στα όρια του αστικού συστήματος παραγωγής. Δουλεύοντας κάτω από το μαστίγιο του ανταγωνισμού, της υπερπαραγωγής και των εμπορικών πολέμων, τα εθνικά σύνορα συντρίβονται και οι εθνικές αστικές τάξεις διαλύονται. Ο έλεγχος και προγραμματισμός,,,  είναι δυνατόν να γίνει μόνο από μια διεθνώς οργανωμένη σε σοσιαλιστικές ομοσπονδίες κοινωνία, η οποία θα τις οργανώσει για τις ανάγκες του συνόλου της ανθρωπότητας. Αυτό κάνει την ίδρυση νιας νέας διεθνούς κάτι παραπάνω από ιστορικά αναγκαία σήμερα,,,

Η συζήτηση του πως μπορεί να οργανωθεί η κοινωνία χωρίς σύνορα, διατηρώντας τις ιστορικές και πολιτιστικές ιδιαιτερότητες η κάθε ιστορική εθνική  οντότητα, είναι μια μεγάλη συζήτηση άλλης τάξης η οποία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα,,,

Μια διασκευή από  Κείμενα που βρήκα σε μια σπηλιά στο βουνό