άτιτλο

Απομακρύνομαι από το γνώριμο σοκάκι

Τον γηραιότερό μου εαυτό ακολουθώντας

Οι ομιλίες και τα βήματα κατακερματίζουν

Τον απομακρυνόμενο μουσικό ρυθμό  

Κοιτάζω μια κόκκινη κουβέρτα να χύνεται

Από το χαίνον στόμα του παραθύρου σου

Γλώσσα μέσα από το σμάλτο του μαξιλαριού

Που όλη τη νύχτα μάσαγε τα σώματά μας

Ξεκουφαίνοντας τα αυτιά των τοίχων σου

Με αναπνοές που ξεφλούδισαν τους σοβάδες

Αποκαλύπτοντας τα μυστικά των σκεπασμάτων