Ιστορίες από τα καφενεία του πολέμου Μέρος Α’: Συζήτηση του Πόλου

Η Κυρία Δάφνη απευθύνεται στον Σωφέρ της μερικώς εκνευ

“Πάμε να φύγουμε, Ζεράρ, αρχίζω να πλήττω αφόρητα!”

[Εδώ και κάμποσες εβδομάδες η Κα Δάφνη συνηθίζει να αλλάζει ονόματα στον Σοφέρ της…

Γαλλικά ονόματα κυρίως...]

 

Ο έκπληκτος Σοφέρ: “Μα Δάφνη, μόλις ήρθαμε, ούτε 5 λεπτά δεν έχουμε κάτσει!’’

Αλλά η κα Δάφνη είναι αγανακτισμένη:

“Και έχεις πιάσει ήδη συζήτηση για τον πόλεμο!”

Και ασυγκράτητη:

“Με τους φίλους σου, αυτούς,,, αυτούς τους λούστρους!”

Παρεμβαίνει ο Νίκος Γκάτσος, φανερά έκπληκτος

“Λούτσους;”

Κι ο Σοφέρ: “Οι φίλοι μου δεν είναι λούστροι!”

Αλλά η κα Δάφνη δεν πτοείται από τα παραπονα του προσωπικού της Σοφέρ:

“Έχεις δίκιο, Αντουάν, εσύ και οι φίλοι σου δεν είστε λούστροι…”

Μειδιά σκωπτικά και συμπληρώνει:

“Είστε… λουστράκια!”

Ο βαρήκοος πια Νίκος Γκατσος ξαναρωτάει:

“Που..ράκια;”

Ο γελαστός Παρασκεύας εμφανίζεται στη σκηνή και μας ανακοινώνει, επίσημα

“Κυρία και κύριοι, οι πίτσες και οι μηλόπιτες σας’’

Ο βαρήκοος ξαναρωτάει, αλλά δεν κρίνουμε σκόπιμο να σας μεταφέρουμε την ερώτηση του…

Σε κάθε περίπτωση, ο Παρασκευάς δεν είπε “μουλόπιτα’’ ούτε “μουρλόπιτα’’…

Πως άκουσε, τώρα, ο Νίκος αυτο που άκουσε, είναι απορίας άξιο…

Ενώ ο Παρασκευάς μας σερβίρει, ο Εμμανουήλ απευθύνεται στη Δάφνη:

Και ποια συζήτηση επιθυμείται να πιάσουμε κυρία Δάφνη;

Η κα Δάφνη κοιτάζει για λίγο τον πλάτανο και απαντάει:

“Ζε νε σε πα,,, μπορούμε μμμ, να μιλήσουμε μμμ, για τον βιγκανισμό, ή για το ΛΟΑΤΚΙ πλας”

Και, γυρίζοντας το βλέμμα της προς την ομήγυρη:

Ή για το λιώσιμο των πάγων στους πόλους!”

Εμμανουήλ προς βαρήκοο: Μη μιλήσεις, σε παρακαλώ πολύ!

Και ο βαρήκοος ροκάς, κοιτώντας έναν άλλο πλάτανο:

“Μα δεν άκουσα!”

Ικανοποιημένος από την απάντηση του Νικου, ο Εμμανούηλ ανακοινώνει

“Πολύ καλά, λοιπόν… Ας μιλήσουμε για κω… εεε, πόλους”

Κι έτσι, η συζήτηση ανάβει στην πιτσαρία – καφέ – ζαχαροπλαστείο του Παρασκευά