Ο αέρας, σύμφωνα με έναν αφρικανικό θρύλο βγαίνει από τις σπηλιές της γης ! αλλά δεν θα μείνουμε σε αυτό. (αν και ίσως θα άξιζε τον κόπο) Η παρακάτω ιστορία μου συνέβη σε πείσμα όλων των επιστημονικών θεωριών και λαϊκών θρύλων ! Όταν ανέβηκα στο αεροπλάνο, δεν ρώτησα καν που πήγαινε ! ήθελα μόνο να πετάξω ψηλά ! Να απογειωθώ ! Είχα βέβαια περάσει από τον έλεγχο των εισιτηρίων, αλλά για κάποιο λόγο, αυτή η διαδικαστική λεπτομέρεια μου διέφευγε. Στο σπίτι μου, καθισμένη με τις ώρες στον υπολογιστή, το είχα προσπαθήσει πολλές φορές (το πέταγμα), χωρίς αποτέλεσμα . Κάπου στην πορεία, διαπίστωνα ότι είχα πιαστεί στην καρέκλα και αντιλαμβανόμουν ότι δεν είχα καταφέρει να πετάξω ούτε καν έξω από το δωμάτιο. Μικρή πάλι, πετούσα συχνά στον ύπνο μου, δίχως συγκεκριμένο προορισμό, συνήθως όμως το πέταγμα τελείωνε άδοξα από κάποιο θόρυβο ή την φωνή της γιαγιάς μου που διαμαρτυρόταν ότι με τόσο ύπνο δεν θα προλάβω τίποτα στην ζωή μου ! Αυτή την φορά το είχα πάρει απόφαση. Θα πετούσα πολύ ψηλά ! Άγνωστο πόσο, άγνωστο για πόσο, πάντως στον αέρα . Κάθισα στην θέση μου, εντελώς αποφασισμένη. Ο διπλανός μου ήταν ένας νεαρός με χοντρά μυωπικά γυαλιά, απορροφημένος σε ένα βιβλίο. Καλύτερα (σκέφθηκα.) Δεν θα άντεχα συζητήσεις στην εξαιρετικά συγκινητική κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Το αεροπλάνο ήταν έτοιμο για απογείωση, είχαν ανάψει τα «προσδεθείτε» κλπ, και πολύ σύντομα τα σύννεφα σκέπασαν όλα τα γήινα . Θα πρέπει να είχαν περάσει μερικά λεπτά μετά την απογείωση, τις πληροφορίες για την πτήση και τα σχετικά, όταν αισθάνθηκα ότι δεν άκουγα απολύτως τίποτα .

Συμβαίνει αυτό καμιά φορά, σκέφθηκα, από την αλλαγή της πίεσης, θα περάσει … Εξακολουθούσα όμως να μην ακούω, ενώ έβλεπα τις αεροσυνοδούς να πηγαινοέρχονται. Δεν βαριέσαι, σκέφθηκα . σε τι θα μπορούσε να μου χρησιμεύσει η ακοή σε ένα τέτοιο πέταγμα ! Η ώρα περνούσε και αισθανόμουν ότι ήμασταν πολύ ψηλά. Οι περισσότεροι επιβάτες είχαν αποκοιμηθεί. Καθόμουν στο παράθυρο και πέρα από σύννεφα δεν έβλεπα τίποτα, όταν ξαφνικά διαπίστωσα ότι φυσούσε . Κάτι τέτοιο δεν μου είχε ξανασυμβεί, (έχω κάνει πολλά αεροπορικά ταξίδια,) και ομολογουμένως με έβαλε σε ανησυχία. Φύσημα, αν και ελαφρύ, δεν μπορούσε παρά να σημαίνει αλλαγή συνθηκών

. Άγγιξα το παράθυρο και δεν διαπίστωσα κάτι περίεργο. Σε συνέχεια σηκώθηκα και έκανα μια βόλτα, χωρίς να παρατηρήσω κάτι αλλόκοτο επίσης ! Και όμως φυσούσε ! Ήταν ο αέρας κάποιας επερχόμενης αλλαγής που σύντομα έκανε αισθητή την παρουσία της ! Πράγματι, το αεροπλάνο είχε βγει από την κανονική του πορεία και ταξίδευε αποφασιστικά για αλλού…Μπορούσες να το διαπιστώσεις από την οθόνη με την πορεία του σκάφους. Το πρώτο που σκέφθηκα ήταν ότι βρέθηκα σε αεροπειρατεία. Σίγουρα, στο πιλοτήριο κάτι γινόταν που δεν μας το ανακοίνωναν ώστε να μην προκληθεί πανικός . Βλέποντας όμως τις χαμογελαστές αεροσυνοδούς, παραιτήθηκα από αυτή την σκέψη. Δεν μπορεί να έπαιζαν τόσο θέατρο ! Κάτι στο βλέμμα τους θα φανέρωνε την αγωνία τους. Άρα, ότι γινόταν, γινόταν κανονικά, όχι κάτω από συνθήκες βίας ! Μήπως ο πιλότος είχε απλά χάσει τον έλεγχο της πορείας, ή μήπως ο ίδιος είχε αποφασίσει για άγνωστους λόγους να ακολουθήσει άλλη διαδρομή ; Γεγονός ήταν, ότι τίποτα μέσα στον χώρο του αεροπλάνου δεν έδειχνε να ανησυχεί κανέναν, έτσι και εγώ ξαναγύρισα στην θέση μου. Ο νεαρός με τα χοντρά μυωπικά γυαλιά είχε τώρα ένα χαμόγελο που με εντυπωσίασε,- καθώς λίγο πρωτύτερα μου είχε φανεί πολύ μουρτζούφλης. Κάθισα στην θέση μου και πήρα ένα περιοδικό ξεχνώντας εντελώς τα όσα προηγουμένως με είχαν προβληματίσει. Μου φάνηκε ότι η ατμόσφαιρα είχε πάρει μια αχνογάλανη απόχρωση, πολύ κοντινή με την εικόνα που έβλεπα από το παράθυρο. Ήταν σαν,- κατά κάποιο μυστηριώδη τρόπο τρόπο, τα σύννεφα να είχαν εισβάλει μέσα στην αίθουσα. Για την ακρίβεια είχα την αίσθηση ότι έπλεα σε ένα ωκεανό. Σε λίγο άρχισαν να σερβίρουν το φαγητό .

Ήταν ακριβώς την στιγμή που η αεροσυνοδός με ρώτησε χαμογελαστή ποιο από τα δύο μενού προτιμούσα, όταν αναγνώρισα στο πρόσωπό της την συμμαθήτριά μου από το λύκειο την Μάνια ! «Μάνια», φώναξα έκπληκτη, «Δεν ήξερα ότι έγινες αεροσυνοδός !» «Είναι πολλά που δεν ξέρεις !» απάντησε εκείνη. «Δεν ξέρεις για παράδειγμα, ότι αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη πτήση» ! «Τι εννοείς ;» « Σε αυτήν την πτήση ταξιδεύει όλη η τάξη μας σε μέλλοντα χρόνο.» Μέλλοντα σε σχέση με τότε, παρόντα και ταυτόχρονα παρελθόντα !» «Και που πάμε;» «Αα, αυτό θα πρέπει να το ξέρεις καλύτερα από μένα.» «Άκουσε Μάνια ! Νομίζω πως κάτι δεν πάει καλά με την πτήση ! Ο πιλότος έχει φύγει από την πορεία του». «Η πορεία δεν ήταν καθορισμένη. Πώς θα μπορούσε άλλωστε ; Το ζήτημα ήταν περίπλοκο εξ’ αρχής .Εσύ, από ότι θυμάμαι, είχες φύγει στο εξωτερικό για σπουδές .» « Ο νεαρός δίπλα μου ποιος είναι ;» «Μην μου πεις ότι δεν θυμάσαι τον σπασίκλα που μας κουβαλήθηκε την τελευταία χρονιά!» « Έχεις δίκιο. Τον θυμάμαι . Και η Aννα ; ταξιδεύει μαζί μας και η Άννα ; « Ναι, στην πρώτη θέση.» « Γιατί αυτή η διάκριση ;» «Πού να σου λέω τώρα, δεν διαβάζεις εφημερίδες »; «Τις έχω κόψει, εδώ και καιρό». «Και με τι τυλίγεις τα σκεύη στις μετακομίσεις »; «Δεν μετακομίζω πια ». «Εννοείς ότι καταστάλαξες σε ένα τόπο »; «Κάπως έτσι »! «Δεν το πιστεύω…δεν το φαντάστηκα ποτέ ότι θα μπορούσες να το κάνεις εσύ αυτό »! «Στην ζωή γίνονται πολλά που δεν τα φανταζόμαστε ». Η Μάνια προχώρησε, καθώς έπρεπε να σερβίρει και τους υπόλοιπους επιβάτες και εγώ έμεινα με τον δίσκο μπροστά μου και τις σκέψεις μου στον αέρα. Τι παράξενη πτήση ! σκέφθηκα. Και καλά όλα τα άλλα, αλλά που θα καταλήξει αυτή η κατάσταση ; Στο παράθυρο εν τω μεταξύ, εμφανίσθηκε ένα τεράστιο χαμόγελο που μου έκρυβε τη θέα προς τον συννεφιασμένο ωκεανό . Το χαμόγελο ήταν γνωστό μου. Το είχα συναντήσει πολλές φορές , όλα τα χρόνια που πέρασαν μετά το λύκειο. Ήταν ένα χαμόγελο, σχεδόν μορφασμός που έκανε τα μάτια της γυναίκας που το κουβαλούσε, να χάνονται κυριολεκτικά, όταν εμφανιζόταν. «Σου το είχα πει παιδί μου από τότε ! Εσύ δεν έπρεπε να ακολουθήσεις το πρακτικό λύκειο! Δεν με άκουσες , αλλά… ποτέ δεν είναι αργά! Η πτήση αυτή έχει ακόμη μέλλον!» «Τι εννοείτε έχει μέλλον ; Δεν θα προσγειωθούμε ;» «Εξαρτάται από τους ανέμους και από άλλες παραμέτρους, που δεν έχω χρόνο να σου αναλύσω τώρα». Το παράθυρο επανήλθε στην προηγούμενή του κατάσταση, μετά τα τελευταία αυτά λόγια, η μορφή της γυναίκας ξαναγύρισε στα σύννεφα, όπου έτσι κι αλλιώς ανήκε , εδώ και πολλά χρόνια. Η πτήση συνεχίστηκε και,- δεν θα το πιστέψετε, αλλά συνεχίζεται ακόμη και τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές !

Αν περιμένετε να προσγειωθεί ομαλά το αεροσκάφος ή να τσακιστεί σε κάποια βουνά, θα χρειασθεί να περιμένετε κι άλλο. Αν πάλι, δεν σας απασχολεί η τύχη του, -φορτισμένοι καθώς είστε από άλλες πτήσεις, αφήστε το να πλέει μέσα στον δικό του ωκεανό. …