η αγάπη εκσφενδονίζει μόρια- λέξεις που λαμπυρίζουν στο χάος- ποίηση
όμως εμείς την σέρνουμε στο χώμα θέτοντας κλήρο στα ιμάτιά της κι έτσι ασυλλόγιστα την μαραίνουμε
λες κι έχουμε άλλη μια ζωή γι αυτήν
Πρόσφατα Άρθρα
Καθώς οι λέξεις στεγνώνουν στην όχθη
«Γεννήθηκα (...)
στων πλάνων ψεύτικων θεών τα χρόνια».
Αυτό αρκεί για αρχή. Όταν δεν ξέρεις τι να πεις για ένα τόσο δύσκολο θέμα μπορεί να ξέρεις πώς να ...
Θα μπορούσε κανείς - εννοώ από μας τους δυο -, αντί να υπολογίσει τις μέρες αυτού του δεύτερου εγκλεισμού να πει πως διανύουμε την πολλοστή μέρα από εκείνη την πρώτη ...
Έριξε μια βιαστική ματιά από το βορινό παράθυρο. Το ποδήλατο ήταν κάτω στον κήπο. Κόκκινο. Φόρεσε το μαύρο παντελόνι του πήρε στο χέρι το μπουφάν και κατέβηκε τη ...