η αγάπη εκσφενδονίζει μόρια- λέξεις που λαμπυρίζουν στο χάος- ποίηση
όμως εμείς την σέρνουμε στο χώμα θέτοντας κλήρο στα ιμάτιά της κι έτσι ασυλλόγιστα την μαραίνουμε
λες κι έχουμε άλλη μια ζωή γι αυτήν
Πρόσφατα Άρθρα
Έγινες η ζωή μου ολόκληρη
Έγινες η ζωή μου ολόκληρη, γιατί οι λέξεις δεν χωρούσαν τον ουρανό μα
ολάκερο τον άνεμο,
που ξεχύθηκε απάνω στο γυμνό κορμί μου.
Έγινες η ζωή μου ολόκληρη ...
Μόλις χθες περπατούσα. Παντού σε είδα.
Μόλις χθες, θυμήθηκα ήτανε Μάης, όταν δαγκωματιά στα χείλη
μου έδωσες -παντοτινά χαραγμένη στο χρόνο μου- ήτανε Ιούνης
όταν το βάρος σου ...
Η Μαλάμω με καμάρι
Που μοσχοβολά θυμάρι
Μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας
Λίνα Νικολακοπούλου
Αχ ελλάδα σ' αγαπώ
Και βαθιά σ' ευχαριστώ
Γιατί μ' έμαθες και ξέρω ...
Τι φωτιά που είσαι;
Τι ακόλαστος πόθος;
Αμέτρητος,
Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
Με καις ολόκληρη,
Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
Έχεις ξαναδεί τόσο ...