Ιστορίες από καφέ και καφενεία του Μεγάλου στρατοπέδου

Οι συνθήκες διαμονής και προαυλισμού στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Αθηνών, Πειραιώς και περιχώρων έχουν βελτιώθηκαν σημαντικά με την έλευση του καλοκαιριού και το μετριασμό της καραντίνας… Κι εμείς επιστρέψαμε στα καφέ και καφενεία του μεγάλου αυτού στρατοπέδου

 

Είναι κατακαλόκαιρο, 17 ή18 Αυγούστου, και βρισκόμαστε στο red flag, που ξανά άνοιξε – με σημαντική καθυστέρηση, αλλά και υπό νέα διεύθυνση – αφού το ανέλαβαν ανιψιοί της προηγούμενης ιδιοκτήτριας, οι Στελιος και Δημήτρης Γιαννακόπουλος – απλές συνωνυμίες… Η νέα σερβιτόρα – και αρωγός των ανιψιών – λέγεται Εμμανουέλα Καρά…

 

Έχουμε κάτσει στο αγαπημένο μας τραπέζι δίπλα από το πλάτανο. Είμαστε οι: Εμμανουήλ, Ξενόπουλος – ή μπάρμπα γρηγόρης – απλή συνωνυμία – και Χριστοδούλου, ενώ απέναντί μας, στα 2 μέτρα, στέκεται ένας παλιός μας γνώριμος…

 

Ο ευθυτενής Αργύρης Καραβίδας, ο φίλος από τα παλιά δηλαδή, κοιτάει παραξενεμένος και έκπληκτος, τον Εμμανουήλ…

 

“Εμμανουήλ, δεν πιστεύω να μην πιστεύεις στην ύπαρξη του κορονοϊού”, ρωτάει προβληματισμένος

 

Ο Πάνος απαντάει με ύφος – και κινήσεις – φανατισμένου θρησκόληπτου:

 

“Όχι μόνο τον πιστεύω, αλλά και τον μυρίζω τον κορονοϊό. Η ατμόσφαιρα μυρίζει κορονοϊό!”

 

Και – σχεδόν φωνάζοντας: “Μυρίζει και σε εσάς;”

 

Καραβίδας, απευθυνόμενος αυτή τη φορά στον μπάρμπα γρηγόρη: “Εσύ τι λες Γρηγόρη μου;”

 

Ο μπάρμπα Γρηγόρης σηκώνει το βλέμμα του, χαμογελάει πλατιά και απαντάει στον Καραβίδα:

 

“Είχα μάτια δει πολλά,

ένοχα και ντροπαλά

μάτια που δε με ρωτήσανε,

αν τρελά με κατακτήσανε...”

 

Και:

 

“Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες

με έχουνε κάνει τρελοοό...”

 

Ο πανύψηλος Καραβίδας κοιτάει αποσβολωμένος τον 72χρονο κομμουνιστή τραγουδιστή, κι ύστερά ξανά τον Εμμανουήλ, ο οποίος παίρνει την πάσα:

 

“Είμαι αρνητής όχι του κορονοϊού, αλλά της άρσης των εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων”

Ο μπερδεμένος Καραβίδας αποχωρεί, συνοδευόμενος από ένα γνώριμο γαύγισμα αλλά και από τη μελωδική φωνή του παλαίμαχου ερωτευμένου κομμουνιστή

“που στο βλέμμα σας ζαλίζομαι...”

 

Νέα – αλλά και παλαιά – πρόσωπα κάνουν την εμφάνιση τους στην σκηνή… Συνεχίζεται