με λένε Τζωρτζ
01/06/2020
με λένε Τζωρτζ το κεφάλι μου γρατζουνιέται στη μαύρη άσφαλτο αντί να ακούει τον χτύπο της καρδιάς της γης το αυτί μου πονάει και σφυρίζει από τα λάστιχα των αυτοκινήτων που αδιάφορα περνάνε αντί να πάω σπίτι να ξεκουραστώ βρέθηκα κάτω δεμένος να φτύνω βρισιές για την τύχη μου ξαφνικά να γλύφω τη βρώμα στο χώμα να αποχαιρετάω τον κόσμο ετούτο χωρίς να δω τον ουρανό μοναχά παπούτσια να περνάνε πέρα δώθε να σταματάνε να λένε κάτι φωνές " τι γίνεται εκεί" και να συνεχίζουν να πάνε στη δουλειά τους κανείς δεν έσκυψε να δω τα μάτια του να του ψιθυρίσω βοήθεια να στείλω φιλιά στα κορίτσια μου κι αν φωνάζω που πνίγομαι τόσο περισσότερο με πατάει οργισμένο ένα γόνατο και κλείνει η ανάσα μου και πήζει το αίμα στη φλέβα του λαιμού με λένε Τζωρτζ και μόνο οι δικοί μου το ξέρουν κι όποιος άλλος το μάθει θα το ΄χει ξεχάσει αύριο κιόλας που θα ΄μαι ο κανένας μέχρι ένας άλλος μαύρος να βρεθεί στη θέση μου
