Νυχτερινό έγκλημα
06/02/2020
--Μου είπες: ας ακούσουμε τη μουσική!
-Είναι η ώρα της, είπα;
-Και πότε δεν είναι;
-Πρέπει να φύγω δεν έχω καθόλου χρόνο για τη μουσική σου.
-Γιατί;
-Νομίζω πως είμαι συμμέτοχος του νυχτερινού εγκλήματος εκτός αν εσύ έρθεις να με υπερασπιστείς να μου δώσεις άλλοθι, αλλιώς θα βρεθώ πίσω απ' τα κάγκελα της φυλακής σε κείνο εκεί το κείμενο εκείνου του πως τον λένε...
-Να σε υπερασπιστώ εγώ; Σάμπως η υπεράσπισή μου περνάει; Στέκει θέλω να πω... μπορεί να σταθεί σε Δικαστήριο; -Δεν θα χρειαστεί να γίνει Δικαστήριο αν μου δώσεις άλλοθι.
-Για ένα έγκλημα που δεν γνωρίζω αν το έκανες ή όχι;
-Το ήξερες πάντα ήταν τότε που δίδασκα ξένες γλώσσες σε ξένους, τότε που ζούσαμε στην αριστερή όχθη του ποταμού, τότε που τα νυχτερινά εγκλήματα ήταν εγκλιματισμένα στο κλίμα των ημερών, τότε που οι ραπτομηχανές Σίνγκερ δούλευαν αδιαλείπτως κάτω από τα πέλματα της Θείας Χάρης. 'Εραβαν και συγκολλούσαν σκόρπια φύλλα εφημερίδων εκτός κυκλοφορίας, εντός ενοχής, τότε που όλοι έδειχναν ανοχή, τότε που εσύ είχες βάλει ένα Χ στο προ-πό, αλλά κέρδισε το 1.
-Κάνεις λάθος. Ουδέποτε έπαιξα Χ το Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ. Ουδέποτε έβαλα πουθενά αλλού μάρκες εκτός από το μηδέν στη ρουλέτα.
-Καλά ναι ξέρω ... θα μας πεις πάλι πώς κέρδισες εκείνο το νησί. Το νησί σου.
-Όχι δεν θα πω κάτι τέτοιο, ποτέ δεν κερδίζεις απ' τα στημένα παιχνίδια. Όπως δεν κερδίζεις ποτέ στον έρωτα. Γι' αυτό πάντα μ' αρέσει να διαβάζω του έρωτα και του θανάτου. Τι κερδίζει; Ο έρωτας ή ο θάνατος, ε; Τέλος πάντων πάω να φτιάξω καφέ.
-Φέρε μου τα τσιγάρα.
(Θα γονατίσουμε και θα προσευχηθούμε στον έρωτα, τη τύχη, στην ανάγκη, στον Ρασκόλνικοφ, στον Σταυρόγκιν, στον Ντοστογιέφσκι, σ' αυτή τη λέρα τον Πάουντ, τον αλήτη τον Σελίν, την σελήνη, τη μεγάλη άρκτο - γύρισα τότε και σου είπα: θα σε πάρω από το χέρι... δως μου το χέρι σου. Το χέρι)
-Δεν ξέρω τι θα κάνω. Αν θα κάνω αυτό που μου ζήτησες ή όχι. Αλλά από ότι φαίνεται αν θέλω να με πάρεις από το χέρι θα σου δώσω άλλοθι.. Θα πω ότι ήσουν στο κρεβάτι μου, κάτω από τα μωβ σεντόνια μου, κάτω απ' το πάπλωμα με τα φιλιά και ας δικαστεί ο πραγματικός ένοχος. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έπρεπε να πάρεις επάνω σου ένα έγκλημα που δεν είχες κάνει. Αλλά που ήσουν εκείνη τη νύχτα;.
