Ο  Καπετάνιος προχωρά στην ανάλυση: 

«Κι εδώ μεγάλη ευθύνη έχει η Αριστερά, βέβαια… Γιατί η αριστερά, η οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί το καινούργιο, οφείλει να δώσει τις απαντήσεις που αναζητάει η κοινωνία… Γιατί η αριστερά οφείλει να υποδείξει στην κοινωνία το δρόμο που θα την οδηγήσει σε ένα λαμπρό μέλλον! Αυτός είναι ο ρόλος της!»

Κι ύστερα από μια ακόμα κάπως μεγαλύτερη ανάπαυλα:   

"Αλλά η αριστερά δεν έχει απαντήσεις για να δώσει… Ούτε δρόμο για να υποδείξει… Αφού έχει μείνει προσκολλημένη – θεωρητικά και πολιτικά –  στον μεσοπόλεμο, αναπαυμένη στις δάφνες ενός ηρωικού – πλην αναποτελεσματικού – παρελθόντος… Καμία εξέλιξη, καμία ανάπτυξη στην σκέψη, στη θεωρία, στη μέθοδο – και, άρα, στην στρατηγική και στην τακτική…

Υπήρξαν βέβαια κάποιες συνεισφορές – ιδίως στις δεκαετίες εξήντα και εβδομήντα, οι οποίες όμως έμειναν ανολοκλήρωτες…

Αντίθετα, η αριστερή σκέψη έγινε ουραγός, ακόλουθος αλλά και μπροστάρης – μερικές φορές – του χυδαίου αστικού υλισμού –  του μηχανιστικού – μεταφυσικού υλισμού δηλαδή –  κι αργότερα, των μεταμοντέρνων αξιών κι αντιλήψεων, όπως ο σχετικισμός, ο αγνωστικισμός κι ανορθολογισμός…

Για αυτό και οι αριστεροί ακαδημαϊκοί κι επιστήμονες, και υπάρχουν κάμποσοι από δαύτους, ούτε διανοούνται να αμφισβητήσουν τις επικρατούσες –  σε κάθε κλάδο –  επιστημονικές αντιλήψεις – εκτός βέβαια από την οικονομική και πολιτική επιστήμη – στον ελεύθερο τους χρόνο…   

Και στην πολιτική, η διεθνής αριστερά κατάντησε να βολοδέρνει ανάμεσα στον ρεφορμισμό και σε μια μελλοντολογική αοριστολογία, ανάμεσα στον κοσμοπολιτισμό και στον εθνικισμό,  ανάμεσα στον εργατισμό και στα νέα κοινωνικά κινήματα…  

Αλλά και στην ιδεολογία, στο αξιακό σύστημα – κι εκεί τα ίδια: Μικροαστικός καθωσπρεπισμός κι ατομικισμός , από τη μια –  ηδονισμός και καταναλωτισμός, από την άλλη…"

Κι άλλη κάπως μεγαλύτερη ανάπαυλα:   "Η σημερινή αριστερά, κακά τα ψέματα, δε μπορεί να προσφέρει. Κι αυτό, γιατί από την μία είναι κι αυτή βυθισμένη – όπως κι η πλειοψηφία της κοινωνίας, όντας καθρέφτης της –  στη σύγχυση, αλλά και γιατί έχει ενσωματωθεί στο σύστημα"

Ο Καπετάνιος επεξηγεί:  

«Κι αυτό έγινε γιατί κι οι ίδιοι αριστεροί ενσωματώθηκαν –  σταδιακά βέβαια: οι γόνοι των παλιών εργατών, σπούδασαν κι έγιναν  λευκά κολάρα, ενώ κάποιοι άλλοι –  σαν κι εμένα –  το έριξαν στη κονόμα κι είτε μετατοπίσθηκαν σε πιο συντηρητικές απόψεις είτε άλλαξαν ολοκληρωτικά στρατόπεδο»

Δείχνει με μια ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού του προς την κατεύθυνση του Ελισαίου και συνεχίζει:   

«Οι αριστεροί που παρέμειναν – και υπάρχουν κάμποσοι αξιόλογοι – δεν έχουν κανένα μπούσουλα για το τι να κάνουν. Και φοβούνται – υποσυνείδητα –  κι αυτοί – όπως κι η πλειοψηφία των εργαζομένων – μια ριψοκίνδυνη περιπέτεια με αβέβαιη έκβαση, ακριβώς γιατί δε θα χουν να χάσουν – κι αυτοί –  μόνο τις αλυσίδες τους…     

Έτσι, πολλοί αριστεροί έχουν περιοριστεί πια στο ρόλο του ακτιβιστή, που αγωνίζεται για τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα, για την ειρήνη, για το περιβάλλον, αλλά που έχει αναβάλλει για το απώτερο μέλλον τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας, ενός ανώτερου –  υλικά, διανοητικά και ηθικά – ανθρώπινου πολιτισμού»        

Και – κοιτώντας με σχεδόν βουρκωμένο βλέμμα τον Σιώκο, και κρατώντας, ελαφρά καμπουριασμένος, το ποτό του στα χέρια του, συνέχίζει…  

Μετεκλογικά καφενεία: Επιστροφή της κανονικότητας: Μέρος: ποιος ξέρει; Υπότιτλος: Εναγκαλισμοί και παρεξηγήσεις  

Καπετάνιος:

 «Σε κάθε περίπτωση, εγώ θα συνεχίσω να βοηθάω… με τον τρόπο μου… Καλό είναι να διατηρείται η φωτιά αναμμένη… Ακόμα κι αν οι φύλακες, οι φρουροί της έχουν λησμονήσει για πιο λόγο την κρατάνε αναμμένη ακόμα…»

Και – ακόμη πιο συγκινημένος, και κοιτώντας το μπάρμπα Σάκη: «Εκτός από ανθρώπους σαν τον Σάκη…»

Κι αφού πίνει μια γουλιά από το ποτό του, ο Καπετάνιος ολοκληρώνει την διάλεξη…

Περνούν κάμποσες στιγμές αμηχανίας. Αρχικά, Μπερδεμένοι, ζαλισμένοι και κουρασμένοι καθώς είμαστε, αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ολοκληρώθηκε η ομιλία του Καπετάνιου. Έτσι ο Καπετάνιος διατηρεί την πρωτοβουλία κινήσεων: Σηκώνεται από την πολυθρόνα του, βγάζει ένα βιβλίο κι ένα φάκελο από την τσάντα του και κατευθύνεται προς τον Σάκη. Κι επειδή ο – επίσης βουρκωμένος –  Σάκης τον περιμένει όρθιος, μόλις φθάνει αγκαλιάζονται θερμά…

Ο Καπετάνιος κάτι πρέπει να είπε στον Σάκη, αλλά εγώ δεν άκουσα γιατί ήμουν κι εγώ συγκινημένος, και γιατί μου απέσπασε την προσοχή ο κ  …εεε, η πλάτη της μιας άλλης Νατάσας –  Αργότερα ο Πάνος ο Εμμανουήλ μου είπε ότι  ο Καπετάνιος πρέπει να του είπε: «Σε ευχαριστώ πολύ , σύντροφε Ισαάκ», αλλά αυτό δεν μου το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Ισαάκ – Σάκης Κομνηνός… Επίσης, δε μάθαμε και τι ήταν τα δώρα που του έδωσε…

Οι παράξενοι επισκέπτες φύγανε μετά από αυτόν τον συγκινητικό εναγκαλισμό. Ο Καπετάνιος συγκινημένος, κι ο Ελισαίος μαγκωμένος. Αλλά προτού φύγει ο Καπετάνιος, πλησίασε τον Εμμανουήλ, ο οποίος επίσης είχε σηκωθεί – όπως κι όλοι μας –  και κάτι του είπε. Κι απ’ ότι άκουσα πρέπει να του πε κάτι για μια γυναίκα – μια Σούλα ή Κούλα ή Βούλα –  που τον αγάπησε πολύ – τον Εμμανουήλ δηλαδή, κι ότι έκανε ανοησία γιατί αυτός ουσιαστικά την παράτησε… Επίσης του είπε για κάποιον ηλίθιο, αλκοολικό και αυτοκαταστροφικό φίλο του, που αντί να τον συμμαζεύει, παρασύρεται από εκείνον, αλλά δεν κατάλαβα ούτε για ποιον φίλου του μιλούσε, αφού δεν έχει κάποιον ηλίθιο φίλο ο Εμμανουήλ, αλλά ούτε ποια είναι αυτή η Σούλα ή Κούλα ή Βούλα που τον αγάπησε τόσο πολύ… Πρόσεξα όμως ότι ο Πάνος συγκινήθηκε, σχεδόν βούρκωσε, από αυτήν μικρή συνομιλία του με τον Καπετάνιο

Εν πάση περιπτώσει, αυτή η παράξενη– και κάθε άλλο παρά κανονική –  καλοκαιρινή  επίσκεψη του μυστηριώδους Καπετάνιου και του ξενέρωτου καπιταλιστή φίλου του, μας άφησε αρκετά ερωτηματικά…  

Ποιους- και γιατί –  θα συνέχιζε να βοηθάει ο Καπετάνιος; Ποιοι είναι αυτοί οι φύλακες της φωτιάς; Ποιος είναι ο ηλίθιος φίλος; Παίχτηκε κάτι με τα κορίτσια – τα οποία, παρεμπιπτόντως, είχαν φύγει πριν ολοκληρωθεί η διάλεξη – κατά την διάρκεια της Κρουαζιέρας; Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε, δεν έχουν απαντηθεί αυτά τα ερωτηματικά. Αντίθετα, έχουν προκύψει, εν τω μεταξύ, καινούρια προβλήματα στην ομήγυρη των καφενείων και καφέ της κανονικότητας. Κάποιες εντάσεις και παρεξηγήσεις, στις οποίες όμως δε χρειάζεται να αναφερθούμε, μιας και δεν έχουμε –  σε καμιά περίπτωση – την πρόθεση να μετατρέψουμε το ποιοτικό μας ηλεκτρονικό περιοδικό σε διαδικτυακό τόπο διάδοσης κουτσομπολιών. Σε καμία περίπτωση!!!    

Γιατί, ποιόν από εσάς, αγαπητοί  αναγνώστες του στροβίλου, θα ενδιέφερε να μάθει, ας πούμε, για κάποιες βίαιες προσαγωγές κάποιων στελεχών της ομήγυρης που έγιναν – αρχές φθινοπώρου – από τις συμβίες τους; Ή για κάποιες σκηνές ζηλοτυπίας που διαδραματίστηκαν, στην ίδια ακριβώς περίοδο – και στο ίδιο μέρος, μεταξύ δυο πολύ αξιόλογων και πολύ καλών μας φιλικών προσώπων, κι η οποία  αποδείχτηκε, έτσι κι αλλιώς, προϊόν κολοσσιαίας παρεξηγήσεως;                   

Γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς δε θα αναφερθούμε λεπτομερώς σε αυτά –  αλλά και σε άλλα – τα καλοκαιρινά μη κανονικά και ασυνήθιστα  περιστατικά, και θα ασχοληθούμε με κάποια άλλα, πιο χειμερινά και πιο ακανόνιστα κανονικά