Ποιητής αμίλητος

Κοίταξε πάλι το γνωστό σκίτσο του ποιητή

 Πήρε την σινική μελάνη και στάθηκε μπρος στον καθρέφτη

 Αντιγράφοντας, το σχεδίασε άνετα αλλά νευρικά

Πισωπάτησε, το ξανακοίταξε, του έβγαλε τη γλώσσα με οργή

 Αιματωμένη φούσκωνε η φλέβα στο μέτωπό του-θα σκάσει λες

Με φωνή πνιγμένη, βραχνή,  είπε συλλαβιστά

"ξέρουμε να δίνουμε  τη ζωή μας ολάκερη κάθε μέρα" *

και μετά

"σκατά, Αρθούρε, σκατά"

φώναξε με όλη του τη δύναμη

Γύρω του έτριξαν πόρτες που δεν πίστευαν στ΄αυτιά τους

Είχε πολλά χρόνια να μιλήσει

 

*  Α.R.   Εκλάμψεις, Πρωινό μέθης